Σε ένα καθηλωτικό περιβάλλον, όπως το Κάστρο Αγίου Γεωργίου, το Σαββάτο 4 Αυγούστου είχαμε την ιδιαίτερη χαρά να απολαύσουμε μια από τις ωραιότερες θεατρικές παραστάσεις.
Τα λόγια, με όση μαεστρία κι αν πλεχθούν, δεν μπορούν να αποδώσουν το θέαμα.
Σπουδαία κι ευρηματική η σκηνοθεσία. Οι ηθοποιοί επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω του κοινού που αυτόματα καθίστατο μέρος του δράματος. Αν και το έργο έχει ομοιοκαταληξία –ενδεκασύλλαβο- κι αποδόθηκε στην γλώσσα την πρωτογενή, εντούτοις, ήταν έτσι δοσμένο – εν παραλλήλω με μουσική- και δεν παρουσίαζε καμμιά μονοτονία.
Το περιβάλλον κατανυκτικό. Το κοινό ενθουσιώδες εμψύχωνε τους ηθοποιούς και τους μουσικούς όπου και όσο απαιτείτο. (Ατυχής όμως η χρήση, από ορισμένους από το κοινό, flash κατά την φωτογράφιση, γεγονός που αποσπούσε τουλάχιστον τους θεατές).
Άριστη η ενδυματολογική επιλογή. Το ίδιο κι η επιλογή της μουσικής και η in situ απόδοση από τους μουσικούς. Η χρήση κόκκινου σχοινιού προσέθεσε μοναδικά στοιχεία με τρόπο ιδιαίτερο κι έδινε στον θεατή την δυνατότητα λειτουργίας της φαντασίας του.
Κι όσο για τους ηθοποιούς… δεν ξέρω πώς ήταν οι προηγούμενες παραστάσεις που έδωσαν ξεκινώντας στις 5 Ιουλίου από τον Δήμο Ζωγράφου και καταλήγοντας –πριν την Κεφαλλονιά- στην Πάτρα στις 2 Αυγούστου. Η ερμηνεία όλων ήταν τόσο εξαιρετική, ώστε, θεωρώ πως αυτό το δεδομένο τούς δημιουργεί μεγάλο προβληματισμό: πόσο υψηλά μπορεί ακόμη η απόδοσή τους να φτάσει; Και ποιο θα είναι / πρέπει να είναι το επόμενο έργο που θα σηκώσουν και που θα σταθεί αντάξιο –από κάθε άποψη- της «Ερωφίλης»; Όλοι συγκλονιστικοί. Η Ερωφίλη, ο Πανάρετος, ο βασιλιάς, η Νένα, έκαναν το κοινό να ριγήσει με την τραγικότητά τους. Αλλά η Ασκιά δεν νομίζω να έχει ταίρι… Κινησιολογικά επανέφερε την ηθοποιία στα πλαίσια του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Ανυπέρβλητα και συνταρακτικά.
Ολόψυχα σε όλους τους συντελεστές, θερμότατα συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.
Ευρυδίκη Λειβαδά
