Μπορεί πρωτίστως να γιορτάζει το χωριό της Αγίας Παρασκευής αλλά γιορτάζει και του Αγίου Νικολάου. Δεν πρέπει να υπήρχε Ατσουπαδιανή οικογένεια τα καλά τα χρόνια χωρίς Νικόλα. Κυριολεκτικά γιόρταζε όλο το χωριό. Πλέον έχουν μείνει ελάχιστοι να κρατάνε θερμοπύλες στο χωριό. Χάρη όμως στην προσπάθεια μερικών ιδιαίτερα άξιων κι εργατικών χωριανών η εκκλησία μας παραμένει στολίδι και το κύτταρο που ανανεώνει και διαιωνίζει τους δεσμους όλων μας όπου κι αν έχουμε βρεθεί.
Πραγματικά με συγκίνηση έζησα απόψε κι ένα παλιό έθιμο γιατί μου θύμισε πολύ παλιότερες εποχές. Στα πανυγηρια παλιά, είτε της Αγίας Παρασκευής είτε σαν απόψε κι αύριο όσες οικογένειες είχαν αρτοκλασία έπαιρναν μετά τον ένα άρτο στο σπίτι, στρώναμε το τραπέζι, μαζευόταν η οικογένεια κι οι φίλοι αλλά κανείς δε ξεκίναγε. Όλοι περίμεναν να περάσει ο παπάς να ευλογήσει και να διαβάσει ύψωμα και μόνο μετά ξεκίναγε η γιορτή. Κι ο παπάς πήγαινε από σπίτι σε σπίτι σε όλες τις οικογένειες. Πλέον μια κι ο κόσμος λιγόστεψε κι οι ιερείς είναι συνήθως από άλλα μέρη δε γίνεται να κάνουν τη γύρα. Όμως το ύψωμα διαβάστηκε στην εκκλησία μετά τον εσπερινό και όλοι συμμετείχαν στην τελετή σαν μια μεγάλη «διευρυμένη» οικογένεια. Και του χρόνου, χρόνια πολλά, υγεία και βοήθεια σε όλους.
Από το fb του Spyros Melissaratos
