Με αφορμή διάφορων εκμεταλλέυσεων δημοσίου λόγου στο facebook, ένεκα εκλογών βεβαίως βεβαίως: Αρνούμαστε ως θεατρική ομάδα να είμαστε το “παρεμπιπτόντως” σας. Όσοι χρησιμοποιούν τη κατάντια του κτηρίου του Θεάτρου και “ξαφνικά” παρατηρούν ότι είμαστε και μεις, η νομαδική ομάδα, θα ήταν προτιμότερο να μάθουν περισσότερα και ουσιαστικότερα πράγματα για το τι προσφέρει το θέατρο στον άνθρωπο και στη κοινωνία αλλά και για το ποιοί είμαστε εμεις.
Είμαστε ένας ζωντανος οργανισμός, που μοναδικό μας μέλημα είναι να προσπαθούμε συνεχώς να παράγουμε ένα ψήγμα πολιτισμού σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς.
Δεν είμαστε το “παρεμπιπτόντως” σας.
Η συνέχεια στο κείμενο που ακολουθεί…
Το Θέατρο, από αρχαιοτάτων έως σήμερα, είναι και οφείλει να είναι πολιτικό, αλλά όχι κομματικό. Το Θέατρο οφείλει να εκμεταλεύται το δημόσιο βήμα που του δίνεται και να σχολιάζει -έμμεσα ή άμεσα- τη κατάσταση την οποία βιώνουμε όλοι. Η κατάσταση αυτή δεν κλείνεται στα όρια μίας μικρής πόλης, επεκτείνεται σε μία Ελλάδα που καταρρέει, σε μία Ευρώπη που έχει χάσει το μπούσουλα και σε ένα κόσμο που αργοσβήνει. Το Θέατρο οφείλει να “μιλήσει”, οφείλει να δώσει ερεθίσματα, οπτικά και ακουστικά, οφείλει να είναι παρόν.
Το Θέατρο μιλάει πολιτικά, ακόμη και μέσα από μία φαινομενικα “χαζοκωμωδία¨.
Τα λόγια αυτά μπορεί να ακούγονται σαν μία αριστοφανική ουτοπία. Αλλώστε, πάντα ο Αριστοφάνης, ως αντίδραση στη δυστοπία, δημιουργούσε μία ουτοπία. Δυστυχώς όμως, πρώτη την εμφάνισή του και εκεί, έκαναν οι συκοφάντες και οι τυχοδιώκτες.
Διαχρονικά όνειρα, διαχρονικές καταστάσεις, διαχρονικά προβλήματα που δυστυχώς, επαληθεύουν ότι δύσκολα αλλάζει ο άνθρωπος
Δεν είμαστε παρά ένα μπουλούκι Ληξουρίωτες. Έργο μας είναι το θέατρο και στο θέατρο του παραλόγου της τοπικής πολιτικής παραμένουμε ηθο-ποιοί. Τη Σμιλεύουμε το ήθος – το δικό μας πρώτα απ’ όλα- και υποστηρίζουμε τον πολιτισμό και την διάδοσή του, την ομαδικότητα και τη συνεργασία.
Με αφορμή την πρόσφατη παράστασή μας στην Στέγη Πολιτισμού του Δήμου Χαϊδαρίου (30.03.1019) -μια ευχάριστη εμπειρία και μια εξαίρετη ευκαιρία να παρουσιάσουμε και εκτός νήσου το όποιο πολιτιστικό έργο παράγει ο τόπος- επιθυμούμε με την παρούσα να δηλώσομεν τα κάτωθι:
Η απουσία του κτηρίου του θεάτρου από την πολιτιστική ζωή του τόπου είναι εμφανής και κοστίζει έμπρακτα σε όλους τους Ληξουριώτες εξίσου. Σε έναν τόπο, ο πολιτισμός, η υγεία και η εκπαίδευση είναι είναι αναπόσπαστοι πυλώνες ζωής και στο Ληξούρι έχουν πληγεί όλοι δραματικά.
Περισσότερο από όλους τους Ληξουριώτες, την έλλειψη θεάτρου την βιώνουμε εντονότερα εμείς, τα μέλη της θεατρικής ομάδας Ληξουρίου της ΚΕΔΗΚΕ, που στερούμαστε τον βιοτικό μας χώρο και ζούμε διαρκώς την παρακμή του σεισμόπληκτου θεάτρου μας. Αναλογίζουμε τις ευθύνες για την ολιγωρία -όσον αφορά την επισκευή του θεάτρου μας- σε οποιονδήποτε αναλογεί και απαιτούμε άμεσα την ολοκλήρωση του έργου που καθυστερεί εδώ και πέντε χρόνια.
Η ομάδα μας είναι υπερ-πολιτική και διακομματική. Στους κόλπους της συμμετέχουν -με τον τρόπο τους- πρώην, νύν και επόμενοι υποφήφιοι, σύζυγοι, τέκνα, συγγενείς, συνάδελφοι ή φίλοι υποψηφίων από όλες τις “παρατάξεις” των επικείμενων δημοτικών εκλογών. Διαχωρίζουμε την θέση μας από κάθε “εκμετάλλευση” του έργου της ομάδας για τοπικο-πολιτικούς σκοπούς, από όπου κι αν προέρχεται.
Έχοντας διευκρινίσει τη θέση μας, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον Γιώργο Κατσιβέλη για την συμπραξή του στην σύσταση της ομάδας μας και για την ενεργή -στο μέτρο του εφικτού- υποστήριξή του καθόλη τη διάρκεια του έργου μας. Έργο μας είναι ο πολιτισμός και ελπίζουμε στο μέλλον να δούμε την ίδια – αν όχι καλύτερη- αποδοχή και συνεργασία σε όποια δημοτική αρχή κι αν πρεσβεύσει στον τόπο.
Καλωσορίζουμε όλους όσους θα επιθυμούσαν να μοιραστούν μαζί μας τα επόμενα σχέδιά μας.
Αδέρφια, καλές επιτυχίες και είθε να κερδίσει ο πολιτισμός, η παιδεία, η υγεία (σωματική και ψυχική!) και ο τόπος…
Το μπουλούκι οι Ληξουριώτες
