Θέλω να ερωτευτώ, θέλω να ζήσω, θέλω τους φίλους μου πίσω.

Είχαν πονέσει οι μασέλες μου από το να μη μιλάω.
Κι όταν άρχισα να γράφω, νόμισα ότι θα σπάσει το στυλό.
Τόσο πάθος είχα γι’ αυτά που ήθελα να πω.
Έγραφα γιατί ήταν μια αναγκαιότητα για μένα.
Μια κίνηση για να μην αυτοκτονήσω.

Προκάλεσα με πάθος τη ζωή. Έπαιξα μαζί της.
Κι άμα παίζεις με τη ζωή, παίζεις και με το θάνατο.

Τώρα παίζει αυτή μαζί μου, και ίσως να προσπαθεί
να μου μάθει κάτι που δεν το έμαθα και τώρα με παιδεύει
με την έννοια της γνώσης, της πραγματικής γνώσης.

Έμεινα δυο χρόνια στη σιωπή.
Δεμένη σ’ ένα κρεβάτι τρέλας και μοναξιάς.

Σώπασα.
Έκλαψα.
Έπιασα πάτο και είναι εδώ μπροστά σου.

Τα χάπια που μου έδωσαν οι γιατροί είναι, λένε, βαριά.
Δεν κυλάω, αλλά δε μπορώ να σταθώ ακόμη στον ανήφορο.
Κι είναι ανήφορος αδερφέ! Ανήφορος.

Αλλά, κοίτα με.
Είμαι 4 μήνες που καθάρισα με το νοσοκομείο, με τα γιατρικά.

Τώρα μπορώ περισσότερα.
Τώρα μπορώ πολύ πιο καθαρά να αγαπήσω τον άνθρωπο.

Θέλω να γράψω ένα βιβλίο
που να δίνει χαρά, δύναμη και καλή ενέργεια.
Θέλω να κάνω ταινίες, να παίξω ξανά θέατρο.

Θέλω να ερωτευτώ,
θέλω να ζήσω,
θέλω τους φίλους μου πίσω.

Κατερίνα Γώγου

Σαν σήμερα, το 1993, έφυγε από τη ζωή.

Πρόσωπα