Στις αρχές του 20ου αιώνα οι ζευγαρωτοί χοροί καθιερώνονται στα ευρωπαικά σαλόνια και γίνονται ιδιαίτερα αγαπητοί σε κάθε κοινωνική τάξη. Οι συγκλονιστικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στο γύρισμα του αιώνα σημαδεύουν και τις καθιερωμένες μορφές μαζικής διασκέδασης.
Η μόδα των νέων χορών ξεφεύγει από τις κλειστές βεγγέρες για τις συναθροίσεις των πλουσίων αστών και αριστοκρατών και γίνεται προσιτή σε όλους. Ο κινηματογραφος και το γραμμόφωνο ήταν πολύτιμα βοηθητικά μέσα στην επικράτηση του βαλς και της ευρωπαικής εκδοχής του αργεντίνικου τανγκό αρχικά.
Οι αδιάκοπες μετακινήσεις ανθρώπων μεταξύ ευρωπαικών πόλεων και πόλεων στην Ελλάδα έφεραν γρήγορα τους μοντέρνους ρυθμούς και στην Κεφαλονιά όπου δεν άργησαν να γίνουν κυριάρχη τάση στη διασκέδαση φτωχών και πλούσιων.
Όπως μνημονεύει ο ΑγγελοΔιονύσης Δεμπόνος , το 1928 ήρθε στο Αργοστόλι ο περιβόητος αφροαμερικανός χορευτής Ν.Μπλάκ, που έπαιζε το περίφημο “πλακέ” μαντολίνο, με ένα αξιόλογο συγκρότημα τζαζ. Όταν το συγκρότημα συμπλήρωσε τις εμφανίσεις του στην Αίγλη και το Δημοτικό καφενείο, ο Ν.Μπλάκ έμεινε στο Αργοστόλι και άνοιξε με τον Κωνσταντή Μπρούσκο χοροδιδασκαλείο στην αίθουσα του θεάτρου Κέφαλος.
Το χοροδιδασκαλείο ονομάστηκε “Το μικρό Καπρίς” και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα χοροδιδασκαλεία εκείνης της γενιάς και όσων άνοιξαν ποτέ στο Αργοστόλι. Γιατί ο Ν.Μπλάκ ήταν όχι μονάχα περίφημος χορευτής αλλά έφερε για πρώτη φορά όλους τους μοντέρνους χορούς που μέχρι τότε ήταν άγνωστοι.
Όμως ο Ν. Μπλάκ δεν δίδασκε χορό μόνο στο Αργοστόλι …
Χοροδιδασκαλεία ευρωπαικών και μοντέρνων χορών υπήρχαν στο Αργοστόλι, στο Ληξούρι , αλλά και στη Λακήθρα η οποία αποτέλεσε έδρα του δήμου Κάτω Λειβαθούς στα τέλη του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με τον Αντώνη Μηλιαράκη, η Λακήθρα ήταν χωριό πλουσίων και τα Φωκάτα που βρίσκονται ακριβώς δίπλα χωριό ευγενών. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να μην υπάρχει χοροδιδασκαλείο ευρωπαικών χορών.
Η συλλογική μνήμη κατοίκων της Λακήθρας κάνει αναφορά για το χοροδιδάσκαλείο του Π. Μαρκόπουλου. Ο Μαρκόπουλος ήταν ένας από τους καλύτερους ράφτες της Κεφαλονιάς και πολύ ικανός επιχειρηματίας, συχνά έφερνε θιάσους από την Αθήνα που έδιναν πετυχημένες παραστάσεις στο χοροδιδακαλείο του.
Κάθε σεζόν ταξίδευε στο Παρίσι και έφερνε την τελευταία λέξη της μόδας για να ντύσει τις κυρίες του νησιού. Λέγεται ότι εκεί γνώρισε τον μουσικό και χορευτή Ν. Μπλάκ και τον προσκάλεσε να έρθει στην Κεφαλονιά.
Ερχόμενος στο νησί το 1928, ο Ν. Μπλάκ προσλαμβάνεται ώς χοροδιδάσκαλος και στην Λακήθρα. Ήταν άριστος χορευτής αλλά και πολύ καλός γνώστης όλων των μουσικών οργάνων της εποχής. Στο χοροδιδασκαλείο πήγαιναν μικροί και μεγάλοι από την Λακήθρα αλλά και τα γύρω χωριά για να μάθουν Φοξ -Τροτ , Κουίκ Στέπ, Τάνγκο, Βάλς κ.α. Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά σε μια νεαρή δεσποινίδα την Σταυρούλα Κατεβάτη η οποία εκείνη την εποχή ξεχώριζε για τον χορό της στο Τσάρλεστον.
Το κτίριο που στεγάζονταν το χοροδιδασκαλείο ήταν ένα υπεριψωμένο ισόγειο στον κεντρικό δρόμο του χωριού λίγα μέτρα μακριά από την Ηλεκτρική Εταιρεία, απέναντι από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων που γκρεμίστηκε από τους σεισμούς του 1953 και δεν ξαναχτίστηκε.
Ο Ν.Μπλάκ όπως και άλλοι χοροδιδάσκαλοι στις αρχές του 20ου αιώνα και τη διάρκεια του μεσοπολέμου, έφεραν στην Κεφαλονιά τους μοντέρνους χορούς αντικαθιστώντας έτσι, τους παλιούς κοσμικούς Πόλκα και Μαζούρκα που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα στο νησί μας.
Σημαντικό μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι το γραμμόφωνο που έπαιζε μουσική στη σχολή ευρωπαϊκών χορών “Έαρ” στην Λακήθρα, επέζησε από τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953 και υπάρχει σήμερα, για να μας θυμίζει μια όμορφη εποχή την περίοδο του μεσοπολέμου στην Κεφαλονιά.
Πηγές – Βιβλιογραφία
“Το Αργοστόλι διασκεδάζει” του ΑγγελοΔιονύση Δεμπόνου
“Γεωγραφία Νομού Κεφαλληνίας του 1890” του Αντώνιου Μηλιαράκη
(Οι φωτογραφίες είναι από τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ για τους Ευρωπαικούς χορούς στην Κεφαλονιά, το οποίο θα προβληθεί σε εκδήλωση του συλλόγου “Ριφόρτσο” . Τα συγκεκριμένα γυρίσματα έγιναν στο μουσείο του Μολφέτα στα Φαρακλάτα.)
