Ένα εγκεφαλικό παιχνίδι, ξεκινά με το let΄s play, για να καταλήξει στο game over….τι γίνεται όμως, όταν κανείς από τους δυο συμπαίκτες, δεν παίρνει την απόφαση να το τελειώσει;
Συνέντευξη στην Πέγκυ Καραμπάτου.
Η Πέγκυ Καραμπάτου, με ρίζες από την Κεφαλονιά, επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της, για να δώσει ένα τέλος στο βιβλίο της, με τίτλο “Σε περίμενα”. Το μυθιστόρημα της, που εκτυλίσσεται στην Κεφαλονιά, είναι βασισμένο πάνω σε δεκαοχτώ τραγούδια και πρόκειται να γίνει σειρά.
Αλλά ας αφήσουμε την Πέγκυ να μας συστηθεί
Με λένε Πέγκυ Καραμπάτου, Παναγιώτα, γιατί πολλοί ρωτάτε από που βγαίνει. Γεννήθηκα στην Σπάρτη και μεγάλωσα στην Σκάλα Λακωνίας, με καταγωγές, ρίζες, ψυχή και χούγια, από Λακωνική Μάνη, Κεφαλονιά και Κόρινθο. Ζω μόνιμα στο εξωτερικό, στην Γερμανία, όπου σπούδασα και εργάζομαι. Είμαι Ελληνίδα στην καρδιά, Ευρωπαία στην σκέψη, “πολυεθνική” στα πιστεύω μου και στα σχέδια μου. Σπούδασα Γερμανική Φιλολογία, με επίκεντρο σπουδών την Γλωσσολογία, την Διδακτική της Γλώσσας, την Επιρροή της Έκφρασης στην Πολιτική, στο Θέατρο και στα ΜΜΕ, Γλώσσα και Συμβολισμός, Ψυχογλωσσολογία, όπως και επίσης Συμβουλευτική Ψυχολογία, όπου είναι ο κλάδος της εφαρμοσμένης ψυχολογίας, που ασχολείται με την στήριξη των ανθρώπων, που επιθυμούν να πάρουν συγκεκριμένες και σημαντικές αποφάσεις ζωής ή που προσπαθούν να προσαρμοστούν σε νέες και συχνά δυσάρεστες συνθήκες. Κλασσική Φιλοσοφία, Αγγλική Γλώσσα & Φιλολογία, με επίκεντρο την Αμερικανική Λογοτεχνία / Πεζογραφία, παράλληλα με τα προηγούμενα δυο αντικείμενα σπουδών, είχα την τιμή να διδαχθώ και να φτάσω ως το προδίπλωμα μου, όπου πήρα και εκεί σταμάτησα. Μιλάω Αγγλικά, Γερμανικά, Αυστριακά Γερμανικά, καταλαβαίνω πολύ καλά Ιταλικά, Ισπανικά και έχω διδαχθεί Λατινικά κάτοχος (kleines Latinum), Αρχαία Ελληνικά κάτοχος (Graecum) και Γοτθικά δλδ γλώσσα του ανατολικού κλάδου των γερμανικών, αποκτώντας και τα ανάλογα ενδεικτικά/πιστοποιητικά/ Zertifikate , στα Πανεπιστήμια Γκέτυγκεν (Göttingen ) και Χαιδελβέργης ( Heidelberg ) όπου και σπούδασα. Ασχολούμαι επαγγελματικά επίσης πολλά χρόνια, με την συγγραφή, την στιχουργική, την αρθρογραφία, την σάτιρα, το σενάριο, την ποίηση και από το καλοκαίρι 2016, έκανα ένα βήμα, που μου το χρωστούσα εμένα της ίδιας μου, στο παιδικό παραμύθι.
Πέγκυ μίλησε μας για το βιβλίο σου
Το μυθιστόρημα μου με τίτλο “Σε περίμενα” , εκτυλίσσεται σε Μάνη, Αθήνα και Κεφαλονιά. Είναι το μοναδικό που υπογράφω με το πραγματικό μου όνομα, αφού πάνω στο μυθιστόρημα αυτό, χτίζεται ένα σενάριο για να γίνει σειρά.
Οι ήρωες μου, η Μαργαρίτα Φωκά και ο Στέφανος Αναγνώστου, έχουν μια αμφίδρομη εμμονική σχέση. Είναι ένα παραμύθι μιας μοντέρνας εποχής, όπου οι σχέσεις είναι φαινομενικά βατές και οι άνθρωποι ρηχοί.
Σκεφτείτε πως όλο το σενάριο αλλά και το βιβλίο μου, είναι βασισμένο και χτισμένο σε στίχους τραγουδιών. Όλο το βιβλίο είναι δεκαοχτώ τραγούδια, εικόνες, μελωδίες, λέξεις και συναισθήματα. Άλλωστε μια Κεφαλλονίτισσα, αγαπάει τη μουσική.
Η καλλιτεχνική φύση της Μαργαρίτας Φωκά ως ζωγράφος, έρχεται σε αντίθεση με το ρεαλιστικό επάγγελμα της ψυχολόγου. Το όνειρο της είναι να γίνει μεγάλη ζωγράφος, αλλά οι καταστάσεις της ζωής δεν της το έχουν επιτρέψει. Έτσι αναλώνεται σε ένα επάγγελμα, που κουράζεται η ψυχή της, για να ξεκουράζεται η ψυχή των άλλων. Η τέχνη της λειτουργεί ως βάλσαμο. Η Μαργαρίτα κουβαλάει ένα βαρύ φόρτο κληρονομιάς, οικογενειακό, την ιστορία της οικογένειας της, και θα μπορούσε κανείς να πει, πως μέσα από την φαντασία της, χτίζει γέφυρες σε παλιές ξεχασμένες εποχές με τις σημερινές. Να λυτρωθεί έτσι το παρελθόν, στο μέλλον. Άλλωστε η καταγωγή της, μαρτυρεί τη νεράιδένια της μορφή.
Ο Στέφανος, είναι το κάτοπτρο της στον καθρέφτη, αλλά από τη σκοτεινή πλευρά. Ένας άντρας του φαίνεσθαι, με ένα τεράστιο καταπιεσμένο νιώθειν.
Οι μάχες τους, συναισθηματικές, μα και βιοποριστικές, από την πρώτη στιγμή, δίνουν το χρίσμα σε αυτή τη μορφή της σχέσης. Εκείνος φοβάται να δείξει τα συναισθήματα του, όπως κάθε ισχυρός άντρας, με ένα μεγάλο στόχο. Απαγορεύει στον εαυτό του να αναλωθεί στο συναίσθημα, για να μην ηττηθεί, να μην ξεφύγει από τον δρόμο του προς την πολυπόθητη κορυφή.
Έχω ξεκινήσει να γράφω το μυθιστόρημα από το 2013 και αυτό που μου έλειπε ήταν το τέλος. Το έγραψα τέσσερις φορές και το έσβησα πολλές περισσότερες. Ο λόγος που ήρθα στην Κεφαλονιά, ήταν για να βάλω το τέλος. Από την Κεφαλονιά έγινε η αρχή και εκεί έπρεπε να τελειώσει. Άργησα να το καταλάβω αυτό, ο χρόνος όμως με δίδαξε στα λάθη μου. Ο κύκλος για να κλείσει καμμιά φορά οριστικά, χρειάζεται μια απόφαση μονόδρομος.
Γνώριζες από την αρχή το τέλος, ή σε καθοδήγησαν οι ήρωες σου ;
Με καθοδήγησαν οι ήρωες μου. Έπρεπε να μεγαλώσουν και να εξελιχθούν. Η Μαργαρίτα από γκρι ποντικάκι, μεταμορφώθηκε σε μια λαμπερή και δυνατή γυναίκα. Ο Στέφανος είναι η κλασική φιγούρα του άντρα που φαίνεται προς τα έξω δυνατός, αλλά είναι γεμάτος ευαισθησίες και φόβους. Δυο αντίθετοι κόσμοι, η απόδειξη της θεωρίας, πως τα ετερώνυμα έλκονται. Καμμιά ομογένεια ανάμεσα τους, μόνο δράση και αντίδραση. Ένα εγκεφαλικό παιχνίδι που ξεκίνησε με τη φράση “Ας παίξουμε λοιπόν…..let’splay….έως το gameover”. Η εξέλιξη τους μέσα στο μυθιστόρημα, ήταν και ο λόγος που διήρκεσε τόσο πολύ, για να φτάσουν στο τέλος, διότι τα χρόνια επιβεβαίωσαν την ενηλικίωση και των δυο.
Εκτός από συγγραφέας είσαι και εθελόντρια σε διάφορους συλλόγους και φορείς σε Ελλάδα και εξωτερικό ;
Ναι, αυτό ισχύει, γιατί η ίδια νοσώ από λευχαιμία από το 2005 έως σήμερα και μέσα από τις σπουδές μου ως ψυχολόγος, αλλά και από την ενασχόληση μου ως συγγραφέας, απομυθοποιώ τόσο τη νόσο, όσο και τον θάνατο. Είναι και ο λόγος που προσπαθώ από το εξωτερικό, να φτιάξω γέφυρες στην Ελλάδα, ανάμεσα στους καρκινοπαθείς ασθενείς και κυρίως να αλλάζω την εικόνα της γυναίκας που νοσεί με καρκίνο στην πατρίδα μας.
Έχω εμπνευστεί και οραματιστεί δύο project, τα οποία ήδη τρέχουν στην Ελλάδα, αλλά χρειάζονται μεγαλύτερη βοήθεια. Τόσο από την πολιτεία όσο και από τον συνάνθρωπο. Το πρώτο project, είναι γυναίκα με καρκίνο/στον καρκίνο, πιο δυναμική, πιο θηλυκή από ποτέ. Το δεύτερο project φέρει το όνομα Μονόκερoς, ένα παραμύθι γραμμένο και αφιερωμένο στα δυνατά παιδιά που νοσούν από καρκίνο.
Μαζί με τη συγγραφέα κ. Ελένη Βασιλείου, παρουσιάζουμε το βιβλίο αυτό και μέρος των εσόδων, δωρίζονται σε συλλόγους και φορείς με παιδιά που νοσούν.
Ποια είναι η σχέση σου με την Κεφαλονιά ;
Από πολύ μικρή ήθελα να ψάξω τις ρίζες μου. Από την Μανιάτικη καταγωγή μου έχω μάθει τα πάντα. Από την Κεφαλονιά δεν είχα συνδετικό κρίκο. Ψάχνω ακόμη και ευχαριστώ πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων, που με μεγάλη προθυμία ενδιαφέρονται να μου δώσουν πληροφορίες και στέκονται δίπλα μου. Και ναι έχω μάθει πολλά, για μένα και την καταγωγή μου. Για μένα προσωπικά οι ρίζες είναι πολύ σημαντικές, για να καταλάβουμε από τα χούγια μας, μέχρι το γιατί δεν έγιναν κάποια πράγματα στην ζωή μας. Την Κεφαλονιά την αγάπησα και σύντομα θα επιστρέψω, αφού ανήκω και σε αυτήν.
