Ήταν ένα όνειρο που το κάναμε πραγματικότητα. Να πάμε σε κάποια νησιά του Ιονίου δια θαλάσσης, για να τα δούμε από άλλη οπτική γωνία, και να αράζαμε όπου θέλαμε και να ήμασταν φίλοι αγαπημένοι, που δεν τους χώριζαν τα πολιτικά και οι μικροκακίες… δεν τους χώριζαν οι εγωισμοί και οι άσχημες σκέψεις…
Φωτογραφίες: Νίκος Μουρατίδης
Ένα καλοκαίρι λοιπόν, πριν γίνουμε οικονομολόγοι και μάθουμε πρόσωπα, λέξεις και έννοιες όπως: Βόλφγκανγκ Σοϊμπλε, κρίση, κεφαλαιοποίηση, capital control, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Γερούν Ντάϊσεμπλουμ κτλ. κτλ. είχαμε την τύχη, ένας πλούσιος φίλος που θα έλειπε στο εξωτερικό, να μας δανείσει το σκάφος του- με τον καπετάνιο και τον βοηθό βέβαια- για 15 μέρες. Μαζευτήκαμε μια παρέα τσοντάραμε όλοι μαζί για τα καύσιμα και τις προμήθειες και φύγαμε για διακοπές στο Ιόνιο….
Στο Ιόνιο Πέλαγος με τα δελφίνια
Το βλέπαμε στις φωτογραφίες και μας έτρεχαν τα σάλια. Όλοι μας λίγο πολύ είχαμε πάει στην Κέρκυρα, στην Ζάκυνθο ή κάπου αλλού… αλλά τώρα ήταν διαφορετικά…. Θα βρισκόμασταν πάνω σε ένα καινούργιο μοντέρνο σκάφος στα σμαραγδένια νερά ενός πελάγους στο οποίο βρίσκεται το μεγαλύτερο βάθος ολόκληρης της Μεσογείου. Μπορεί το Ιόνιο πέλαγος να είναι από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του κόσμου, μια και βρίσκεται στο σημείο σύγκλισης τριών τεκτονικών πλακών, αλλά είναι και ένας ονειρεμένος προορισμός. Βάλαμε στόχο την Κεφαλονιά, την Λευκάδα, την Ιθάκη και τον Σκορπιό. Και η διαδρομή ήταν υπέροχη… με τα δελφίνια να μας συνοδεύουν, τον ήλιο να καίει και το αεράκι να μας φέρνει στα ρουθούνια την θαλάσσια αύρα….
Στην Κεφαλονιά
Η Κεφαλονιά είναι το πιο μεγάλο και πιο ορεινό νησί ανάμεσα στα νησιά του Ιονίου Πελάγους και το τρίτο σε πληθυσμό μετά την Κέρκυρα και την Ζάκυνθο. Θέλαμε να δούμε το Φισκάρδο, τον Μύρτο ή το Αργοστόλι από την θάλασσα. Θέλαμε να δούμε τις ακτές της Κεφαλονιάς με τους αμέτρητους πολλούς κόλπους και τα ακρωτήρια. Να δούμε την Σάμη, τις Καταβόθρες, τον Λούρδα κ.α. Την μεγάλη ήττα την φάγαμε στον Μύρτο. Μείναμε με το στόμα ανοικτό και πολύ δικαιολογημένα αυτή η παραλία ψηφίζεται κάθε χρόνο μέσα στις καλύτερες του πλανήτη.
Στην Ιθάκη του Οδυσσέα
Η Ιθάκη είναι ένα πανέμορφο νησί που βρίσκεται στα νότια της Λευκάδας και πλάι στην Κεφαλονιά, από την οποία χωρίζεται με τον ομώνυμο πορθμό. Με το που φτάνεις, αισθάνεσαι ότι κάτι συμβαίνει μια στο λιμανάκι της έχει και άλλα πολλά μικρά νησάκια. Το Βαθύ είναι υπέροχο και πολύ γραφικό και χορτάσαμε μπάνιο σε μια περιοχή που λέγεται Η σπηλιά του Λοΐζου. Εκεί να δείτε νερά λες και είναι από σμαράγδι και τυρκουάζ (φωτογραφία πάνω δεξιά)
3 μέρες στον Σκορπιό
Μας άρεσε τόσο πολύ εκείνος ο όρμος, με την λεπτή λωρίδα γης (πάνω), αισθανθήκαμε τόσο ωραία που αποφασίσαμε να αράξουμε εκεί και να πηγαίνουμε σε κοντινά μέρη με το tender. Αρχές δεκαετίας του ’60, ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε τον Σκορπιό και τον έκανε ένα από τα πιο διάσημα νησιά του πλανήτη. Βασικά ήταν νησίδα και την διαμόρφωσε σύμφωνα με τα γούστα του. Κι’ όταν λέμε διαμόρφωσε μιλάμε ότι τα τάνκερ κουβάλησαν τόνους χώμα και άμμου. Το χώμα για να γίνει το νησάκι εύφορο και κατάφυτο και άμμο για να βελτιωθούν οι παραλιούλες του.
Αποφασίσαμε να πάμε κολυμπώντας στο σπιτάκι, που οι paparazzi φωτογράφησαν γυμνή την Τζάκι, αλλά….
…. ως δια μαγείας, εμφανίστηκαν οι security με όπλα και τηλεβόα, όπου μας ανακοίνωσαν ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός και απαγορεύεται η πρόσβαση.
Η παραμονή μας στον Σκορπιό – έστω κι αν δεν τον πατήσαμε- ήταν ονειρική….
Ανεφοδιασμός στην Λευκάδα
Η Λευκάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης συνδέεται με την Αιτωλοαρκανία με μια πλωτή γέφυρα μήκους περίπου 20 μέτρων. Μαζί με την Εύβοια λοιπόν, είναι τα δυο μοναδικά νησιά στην χώρα μας στα οποία η πρόσβαση γίνεται οδικώς. Αλλά άλλη η χάρη της να την δεις και από θάλασσα. Αντικρίζοντας το Πόρτο Κατσίκι για παράδειγμα από την θάλασσα, μπορεί να σου προκαλέσει ανακοπή. Στην Λευκάδα, κατεβήκαμε, κάναμε βόλτες, ανεφοδιαστήκαμε με καύσιμα, τρόφιμα και νερό για να μπορέσουμε σιγά σιγά να πάρουμε την ρότα της επιστροφής……
Πλησιάζοντας το πόρτο-Κατσίκι κοντέψαμε να πάθουμε εγκεφαλικό. Θαυμάστε χρώμα…..
