Απόψε κόψαμε την Πίτα της Μαντολινάτας σε “στενό οικογενειακό κύκλο”, χωρίς επίσημους, παρολες και στολίδια στο γέρικο κτίριο του Οικοτροφείου. Το φλουρί έπεσε στον μαέστρο, τον Γκρέγκορ και δεν επρόκειτο περι νοθειας…
Η εξαιρετικη βασιλόπιτα (έργο της Τάσης) συνοδευόταν από ποτά, λικέρ (μαστίχα και τεντούρα), πιο σκληρά όπως κονιάκ η ουίσκυ, αλλά και αναψυκτικά και νερά…
Για το σερβίρισμα υπήρχαν πλαστικά πιάτα και πλαστικά ποτήρια σε 2 μεγεθη. Του νερού (τα κάπως μεγάλα) και του λικέρ (τα πολύ μικρά) σαν αυτά της ρακής.
Ξεκίνησα να πίνω νερό στα μικρά ποτήρια προσποιούμενος ότι πίνω μαστίχα.
Ήπια το πρώτο μονορουφι κάνοντας στο τέλος το χαρακτηριστικό μορφασμό και το σφύριγμα σα να μ’ έκαψε. Ήπια και δεύτερο και τρίτο γλετζεδικα, ευχόμενος “εις υγεία “, “και του χρόνου” κλπ στους παριστάμενους που κοίταζαν κάπως απορημένοι με την εν εξελίξει κραιπαλη .
Στο τέταρτο με πλησίασε ο μαέστρος (ο Γκρέγκορ) και σκύβοντας “προστατευτικά” μου ψιθυρισε στ’ αυτι: “Για το δγομο ! ”
Ήταν μία ζεστη οικογενειακή γιορτή η αποψινη, γεμάτη χαρά, νότες, τραγούδι, ποτά, όργανα, χαρτοπετσέτες, ευχές, ουσίες κ’ οινοπνεύματα.
Και του χρ(γ)ονου !
Από το fb του Masos Deftereos
