Ο Γιώργος Κουρής, έτσι όπως τον έζησα
Ο ανατρεπτικός «τρελο-Κεφαλονίτης», που χάραξε ξεχωριστούς δρόμους στη ζωή και στον Τύπο
Δυο δασκάλους είχα στη δημοσιογραφία, την οποία σπούδασα στο Μεγάλο Σχολείο που λέγεται «Πεζοδρόμιο».
Τον Γιώργο Κουρή και τον Νάσο Τσαγκανέλη.
Ο Γιώργος, που χθες μας είπε το παντοτινό αντίο, ήτανε φίλος του πατέρα μου, ο οποίος τον θαύμαζε για την εξυπνάδα του και την …τρέλα του και πάντα μου έλεγε: «Αυτός, να ξέρεις, είναι ο εξυπνότερος Ελληνας». Και, αφού τελείωσα το τότε εξατάξιο Γυμνάσιο, φεύγοντας για την Αθήνα, με έστειλε κατ’ ευθείαν στο Γιώργο.
Τον Γιώργο, θυμάμαι, τον βρήκα τότε, επί Χούντας μιλάμε, στη Στοά της Οδού Βουλής, στην Αθήνα, όπου διατηρούσε ένα γραφείο της Καρμποτεχνικής, ενώ ο αδελφός του ο Μάκης δούλευε το αντίστοιχο τυπογραφείο καρμπόν στα Βριλήσσια. Ητανε η πρώτη πατέντα αυτόματου καρμπόν στην Ελλάδα, που καταργούσε τα γνωστά καρμπόν που βάζαμε ανάμεσα στα τιμολόγια.
Στο ίδιο γραφείο δούλευε και ο συμμαθητής μου, ο Βασίλης ο Σπυράτος, ο μέχρι πρότινος διευθυντής του τοπικού ΟΤΕ.
Η Χούντα είχε κλείσει τη «Φωνή της Κεφαλονιάς», μιά εφημερίδα που ο Γιώργος την είχε καταστήσει με πανελλήνια απήχηση, αφού έκανε φοβερές αποκαλύψεις.
Όμως, νεαρός τότε, επειδή είχα δημοσιογραφικές, εκδοτικές και …γελοιογραφικές ανησυχίες, ο Γιώργος με έστειλε να κάνω σκίτσα στον Χαλκιόπουλο, στα αλησμόνητα «Παναθηναϊκά Νέα», στην οδό Γερανίου 7.
Αλησμόνητα χρόνια!
Ομως, παράλληλα, ο πάντα αεικίνητος τρελο-Κεφαλονίτης Γιώργος, με φώναξε μιά μέρα στο γραφείο του και μου είπε: -Ρε συ Χρήστο, δεν πας στην Κεφαλονιά να εκδόσουμε πάλι την «Φωνή»; Χαρτί έχουμε μπόλικο τώρα και πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.
Το έβλεπα τεράστιο αυτό το άλμα, αλλά πέφτοντας η Χούντα, ο Μάκης και ο Γιώργος, επανεξέδωσαν τότε τη «Φωνή της Κεφαλονιάς» από το τυπογραφείο που είχαν στήσει σ’ ένα τεράστιο κτίριο στον Ταύρο, όπου και συνεργαστήκαμε.
Στο ίδιο κτίριο ο Γιώργος αργότερα επιχείρησε να εκδόσει τη «Νέα Εφημερίδα» με διευθυντή το Μανόλη Γλέζο, η οποία δεν πήγε καλά.
Ομως το κεφαλονίτικο δαιμόνιο του Γιώργου έφερε, το 1981, την μεγάλη επανάσταση στον Τύπο με την «Αυριανή» το «Κανάλι 29» και αρκετά άλλα ΜΜΕ.
Η «Αυριανή» απογειώθηκε κι’ έφτασε να πουλάει 250.000 φύλλα την ημέρα, κυκλοφοριακό ρεκόρ για τη Χώρα μας! Και ο Γιώργος ήτανε ο κυρίαρχος εκδότης!
Ανεπανάληπτες μέρες!
Εκείνη την εποχή με φώναξε και μαζί με τον Μάκη βγάλαμε την «Αυριανή της Κυριακής». Ποτέ δεν θα ξεχάσω ότι εκείνη τη νύχτα για το «κυριακάτικο» κοιμήθηκα για καμιά-δυό ώρες πάνω στο μάρμαρο του τυπογραφείου για να είμαι από κοντά και όλα να πάνε καλά, όπως κι έγινε!
Στην «Αυριανή», που με τις αποκαλύψεις της είχε συνταράξει το Πανελλήνιο, έζησα επί Κυβέρνησης Ράλλη, τη μεγάλη περιπέτεια με τα «Lacoste», την εξορία του Γιώργου στην Ιταλία και τη φυλάκιση του Μάκη στον Κορυδαλλό… Ολόκληρο βιβλίο θα μπορούσα να γράψω για εκείνη την περίοδο…
Αργότερα χώρισαν οι δρόμοι μας κι’ εγώ, αφού έβγαζα παράλληλα τις «Κεφαλονίτικες Ωρες» και τη «Νέα Κεφαλονιά», ανέλαβα αρχισυντάκτης στην «Ημερησία» για περίπου 15 χρόνια.
Η φιλία μας όμως, με τον Γιώργο πιο πολύ, αλλά και τον Μάκη, μας συνέδεε πάντα.
Φτάσαμε και στο 1991 που εξέδωσα τον «Η» και έστησα τον τηλεοπτικό σταθμό «KefalonianSky», στον οποίο φιλοξενήσαμε και τον Γιώργο στην εκπομπή «Εκ Βαθέων», με τον αείμνηστο Στέλιο Σταυρίδη και τον Πρόεδρο. Στην εκπομπή ο Γιώργος ανέφερε ότι υπήρξα μαθητής του και εξέφρασε την ικανοποίησή του, που εξελίχθηκα σε έναν καλό, όπως είπε, επιχειρηματία.
Ητανε ένα ατελείωτο βιβλίο ο Γιώργος. Ομως εδώ θα σας παραθέσω τέσσερα μόνο από τα αμέτρητα περιστατικά που έζησα μαζί του.
Ο Γιώργος, ακόμα και στις ελάχιστες εκδηλώσεις που πήγαινε γιατί τις απεχθανόταν, φορούσε πουκάμισο και μπουφάν, ποτέ κουστούμι και ποτέ γραβάτα. Μιά μέρα που βρεθήκαμε στο PREMIER του λέω: -Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Εχω τη μοναδική φωτογραφία σου που φοράς γραβάτα! Φυσικά, όταν του την έδειξα η έκπληξή του ήτανε μεγάλη. Ρε, μπαγάσα, μου είπε, είναι δυνατόν; Μου είναι απίστευτο…
Μιά άλλη φορά, μας είχε καλέσει, με τον Παναγή Σαμούρη, και μας περιήγησε στο χωριό του, που είχε φτιάξει πάνω στο Κάστρο. Αφού, λοιπόν, είδαμε αρκετά πέτρινα σπίτια που το καθένα είχε τη δική του πισίνα και, φυσικά, δική του τουαλέτα, μου λέει: -Για σκέψου, ρε Χρήστο, εμείς, τότε στην «Αυριανή» καταγγέλναμε τον Μητσοτάκη στην Κρήτη για τις 7 τουαλέτες που είχε σπίτι του και μεις σήμερα έχουμε …τριάντα και σαράντα!..
Οταν είχε αναλάβει ο Κώστας Χλωμούδης διοικητής στην 6η ΥΠΕ, έτυχε να είναι μαζί με τον Παναγή Σαμούρη και εκείνη την ώρα πέρναγε από κει ο Γιώργος, που κυνηγούσε πάντα τους κλέφτες του δημοσίου χρήματος.
Του λέει, λοιπόν, ο Σαμούρης: -Γιώργο, από δω ο Κώστας Χλωμούδης, διοικητής της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας.
Ο Γιώργος αφού τον κοίταξε τον Χλωμούδη …πάνω-κάτω, του δίνει το χέρι και του λέει: -…Κλέβεις, κλέβεις;
Κόκκαλο ο διοικητής.
Στην «Αυριανή» ταμίας του Γιώργου ήτανε ο θρυλικός Μπάμπης, τον οποίο, που τον έβλεπες που τον έχανες, πάντα με την τσάντα των εισπράξεων στο χέρι.
Μιά μέρα του λέει ένας φίλος: -Ρε συ Γιώργο έχω μάθει ότι αυτός ο Μπάμπης σε κλέβει… Γιατί δεν τον αλλάζεις…
Και ο Γιώργος:
-…Μαλάκας είσαι άνθρωπέ μου; Το ξέρω ότι ο Μπάμπης με κλέβει, αλλά με …κλέβει λίγο, θέλεις να τον αλλάξω και ο άλλος να με κλέβει πολύ;
Δύο λόγια για τη δημοσιογραφία, πέραν από την πολυτάραχη ζωή του και όλα τ’ άλλα: Ο Γιώργος ήταν πάντα στην κορυφή της μαχόμενης δημοσιογραφίας, γιατί δεν έγραφε με τα χέρια, αλλά με την καρδιά.
Τώρα που ο Γιώργος, ο άνθρωπος που έγραψε όχι απλώς ιστορία, αλλά τη συγκλονιστικότερη ιστορία στο χώρο του ελληνικού Τύπου, ταξιδεύει στους Ουρανούς, είναι σίγουρο ότι εκεί θα βρει τρόπους να ξετινάξει τον Αγιο Πέτρο, αλλά και τον Βελζεβούλ!..
Αναδημοσίευση από: www.kefalonianmantata.gr
