Στις 12 Οκτωβρίου του 2014 μου λέει ο «Παρνασσός»
«Δήμαρχε έχουμε καιρό να πούμε κάνα ψέμα στην Ερρυσο και έχει πέσει ο λαϊκός ενθουσιασμός»
Τον είχα τότε βάλει τον Παρνασσό τοποτηρητή Ερρύσου και είχε άγχος ο ψημένος.
Είχα και καιρό να πάω στην Βάσω για κανένα ψάρι και του λέω «μάστους να τους δώσω μία να τους φρεσκάρω».
Πραγματικά πάω στην Ερυσσο και μαζεύονται κάτι πονεμένοι που τους είχε βγει η γλώσσα έξω.
Πως είναι ο σκύλος που έχει να δει νερό καμιά βδομάδα;
Tέτοια περίπτωση.
Οι άνθρωποι ήσαν πιο στεγνοί από τα Κεραμίδια .
«Είναι από την Άσσο, έχουν ψοφήσει στην δίψα, δεν έχουν νερό ούτε για τα δόντια τους» μου λέει ο Παρνασσός που την φοβόταν την δουλειά μην μας ρίξουν κανένα « πελέκι», γιατί είναι αλήθεια πως «είχε γυρίσει το μάτι τους».
Σηκώνομαι τότε πάνω ο «Άρχοντας» και τι τους λέω.
«Ξεκινά η Αφαλάτωση της Άσσου.»
Καθάρισα.
Μας πήρανε στα χέρια.
Φύγαμε χωρίς να μας δείρουνε.
Έφαγα τις ψαρούκλες μου, έφυγα και…
Πέρασα εγώ καλά και οι Ασσιώτες κακά και μαύρα.
(από την ανέκδοτη συλλογή μύθων του Αλέκου Παρίση των εκδόσεων «Gaidaros»)
Αναδημοσίευση από www.kefalonitis-onos.blogspot.com
