Έγραψε σχετικά ο Ξενοφώντας για το περιστατικό στο Δημοτικό Συμβούλιο κατά την ολιγόλεπτη επίσκεψή μου και το γκαριξίδι των Δημοτικών ηγετών. Έγραψε όπως τα αντιλήφθηκε.
Τα πράγματα δεν είναι όμως ακριβώς έτσι.
Βολτάριζα με έναν καλό φίλο και συζητούσαμε για την περίπτωση του «φτυστερού» Δημαρχιακού αρθρογράφου που τρελαίνεται μόλις με βλέπει. Μου συνέστησε να μην ασχολούμαι μαζί του, πως είναι γενικά «περίπτωση», πως δεν παίρνει εν τέλει γιατρειά.
Του απάντησα πως γενικά του φέρομαι με το «γάντι», πλην περιπτώσεων που «μπαίνει ο διάολος μέσα μου» και του κάνω πλάκες.
Με αυτά και με αυτά περνάμε έξω από το Θέατρο όπου συνεδρίαζε το Δημοτικό «Καφενείο». Κοίτα του λέω να δεις πως «τρελαίνεται». Μπα μου λέει είσαι υπερβολικός.
Βάλαμε στοίχημα 1 κιλό παιδάκια πως μόλις με δει θα «αρπάξει».
Μπήκα στην Αίθουσα του Συμβουλίου πως δήθεν θέλω τον Αντρέα τον Ζαπάντη.
Με το που με είδε ο «φτυστερός» έπεσε στα πατώματα γκαρίζοντας σαν Γάιδαρος. Από κοντά και 3 4 Σύμβουλοι χειρότεροι από δαυτον. Έφτανε 1 λεπτό να γίνουνε νούμερα.
Έφαγα 1 κιλό παιδάκια χάριν στην ανίκητη βλακεία των απίστευτων. Πέραν που γέλασε και όλη η Κεφαλονιά με το χάλι τους.
