– ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ – Από μικρό παιδί θυμάμαι, ανεβασμένος στους ώμους του πατέρα μου, ότι το πρόταγμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν πάντα το καλό του τόπου. Ανέκαθεν όμως αναρωτιόμουν πως αυτό το καλό ερμηνεύεται. Μεγαλώνοντας αντιλήφθηκα ότι τις περισσότερες φορές ερμηνεύεται υποκειμενικά, με ένα αξίωμα στο Δήμο ή την Περιφέρεια, μία προεδρία σε ένα Νομικό Πρόσωπο ή μια έμμισθη θέση συμβούλου. Ακόμα και αν ο συνδυασμός του δεν πλειοψηφίσει, ο αιρετός έχει τη δυνατότητα μια μεταγραφής – προσχώρησης προκειμένου να συμμετέχει στη νομή της εξουσίας, για το καλό του τόπου (πάντα). Μόνο που ο τόπος συνήθως μένει τελευταίος και λίγοι νοιάζονται ουσιαστικά για αυτόν. Στη περίπτωση δε που κάποιος αφελής πολίτης τολμήσει να διαμαρτυρηθεί για ένα ζήτημα, ως απάντηση από την εκάστοτε αρχή θα λάβει τη γνωστή επωδό “μα για αυτό φταίνε οι προηγούμενοι, εμείς τώρα αναλάβαμε”. Μόνο που οι προηγούμενοι ξαναγίνονται οι επόμενοι… Σε αυτή τη μικρή γωνιά της γης, που όλοι και όλα πουλιούνται και αγοράζονται, κάποιοι συνειδητά θα επιλέγουμε να είμαστε Δον Κιχώτες, να τα βάζουμε με τεράστιους ανεμόμυλους και να αγωνιζόμαστε ως το τέλος για τις ιδέες μας, ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι η Δουλτσινέα δεν υπάρχει…
Από το fb του Λευτέρης Γ. Κρητικός
