Ήταν 17η Σεπτεμβρίου του έτους 1920 όταν ο νεαρός βασιλιάς Αλέξανδρος πραγματοποιεί την καθιερωμένη βόλτα με τη μοτοσικλέτα στο δάσος του Τατοΐου. Κατά το πρόγραμμα τον ακολουθεί ο πιστός φίλος του, ο Φριτς, ένα γερμανικό λυκόσκυλο που χάνεται μέσα στη δένδρα. Ο Αλέξανδρος διαπιστώνει ότι ο Φριτς, εκτός ελέγχου, έχει αρπάξει μια μαϊμού και ετοιμάζεται να την κατασπαράξει. Η παρέμβαση του βασιλέως Αλεξάνδρου, προκειμένου να αφεθεί ελεύθερη από τα δόντια του λυκόσκυλου η μαϊμού, ήταν και η λάθος κίνηση. Το ταίρι της μαϊμούς, ο αρσενικός πίθηκος με την ονομασία Μόριτς, επιτίθεται σφοδρά και δαγκώνει με μανία τον Αλέξανδρο στην αριστερή του γάμπα. Το βαθύτατο τραύμα του προκάλεσε ακατάσχετη αιμορραγία, με συνέπεια να μεταφερθεί επειγόντως στα Ανάκτορα.
Κατά το επόμενο χρονικό διάστημα οι χειρουργοί προσπάθησαν με τοπικές επεμβάσεις να διευκολύνουν την εκροή του πύου, ενώ ταλαιπωρείται από αφόρητους πόνους και υψηλό πυρετό. Τη νύχτα της 11ης Οκτωβρίου ο Αλέξανδρος πέφτει σε παροδικό κώμα και το μεσημέρι της επόμενης ημέρας πεθαίνει. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του βασιλιά στάθηκαν δίπλα του συνολικά τρεις Κεφαλονίτες γιατροί, οι οποίοι διέθεταν ιατρικές γνώσεις αλλά και είχαν σπάνια κοινωνική μόρφωση.
Εξελέγη Καθηγητής της Χειρουργικής Παθολογίας ο Μαρίνος Γερουλάνος
Να ξεκινήσουμε από τον Μαρίνο Γερουλάνο, ο οποίος ναι μεν απουσίαζε τις ημέρες της νοσηλείας όπου βρισκόταν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Ληξούρι, εν τούτοις, ήταν ένας από τους γιατρούς που χειρούργησε πέντε χρόνια νωρίτερα τον βασιλιά και του έσωσε την ζωή. Εγγονός του είναι ο Μαρίνος Ι. Γερουλάνος και δισέγγονός ο Παύλος Μ. Γερουλάνος. Σημαντικό ήταν και το φιλανθρωπικό του έργο, αφού πραγματοποίησε πλήθος δωρεών. Ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα και το 1897 έγινε Υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Γκράιφσβαλντ της Γερμανίας. Το 1911 εξελέγη Καθηγητής της Χειρουργικής Παθολογίας και το 1922 Καθηγητής Χειρουργικής. Στην διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων υπηρέτησε ως Αρχίατρος.
Διορίστηκε καθηγητής της Χειρουργικής Κλινικής του νοσοκομείου η «Ελπίς» ο Γεράσιμος Φωκάς
Ο πρώτος Κεφαλονίτης γιατρός που κλήθηκε ήταν ο Γεράσιμος Φωκάς (1861-1937) από το Αργοστόλι. Το 1877 μετακόμισε στο Παρίσι, απέκτησε διδακτορικό τίτλο και διέπρεψε. Επέστρεψε το 1902 στην Ελλάδα και διορίστηκε καθηγητής της Χειρουργικής Κλινικής του νοσοκομείου η «Ελπίς», και μετά στο «Αρεταίειο» νοσοκομείο και διορίστηκε μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών. Απεβίωσε στο Αργοστόλι στις 8 Ιανουαρίου 1937 από καρδιακή πάθηση.
Συνυπέγραφε τα ιατρικά δελτία του βασιλιά Αλέξανδρου ο Σπυρίδων Λιβιεράτος
Ο δεύτερος Κεφαλονίτης ήταν ο Σπυρίδων Λιβιεράτος (1881-1962) από το Ληξούρι, ο οποίος αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή της Γένοβας και μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι. Εργάστηκε στο πλευρό του περίφημου Καθηγητού Marigliano. Το 1933 μαζί με τους συνεργάτες του, Ευάγγελο Δανόπουλο και Μαρίνο Βαλλιάνο κατέλαβαν πραξικοπηματικώς το νεόδμητο κτήριο στο Γουδί το οποίο προοριζόταν να στεγάσει την Υγειονομική Σχολή και το μετέτρεψαν σε Νοσοκομείο με την υποστήριξη και του Μαρίνου Γερουλάνου. Ονομάστηκε «Λαϊκό Νοσοκομείο». Χαρακτηριστικό είναι ότι συνυπέγραφε τα ιατρικά δελτία για την πορεία της υγείας του βασιλιά Αλέξανδρου.
