Αγαπημένο μου ιστολόγιο
Κυριακή σήμερα, προτελευταία του Αυγούστου, για πολλούς η επιστροφή από τις διακοπές. Όπως κάθε χρόνο, ακόμη κι αυτό το ιδιαίτερο καλοκαίρι κάποια πράγματα μένουν απαράλλαχτα. Πάνε πάνω από είκοσι χρόνια που έφευγα κι εγώ στο τέλος του καλοκαιριού για την Αθήνα, φοιτητής ακόμα ων. Θυμάμαι τη στενοχώρια μου όταν το ληξουριώτικο έστριβε προς Σάμη κι έχανα τον Μύρτο από τα μάτια μου, και την απελπισία μου στον σταθμό του Κηφισού.
😎Όχι, για μας που μένουμε πίσω δεν είναι πάντα καλοκαίρι, ούτε πάντα “διακοπές”. Όσοι εργάζονται το καλοκαίρι, διακοπές δεν κάνουν, και το χειμώνα πάλι τρέχουν με άλλες δουλειές. Καμιά φορά σκέφτομαι πως αυτό που βλέπουν οι καλοκαιρινοί μας επισκέπτες είναι μια εικόνα τόσο ξένη προς την πραγματικότητα των νησιών… Όμως, όσο κι αν δεν το εκτιμούμε, όσο κι αν μάς λείπουν πράγματα, είναι όμορφη η ζωή στο νησί, πιο όμορφη τους υπόλοιπους μήνες.
😫 Καμιά φορά σκέφτομαι πως οι άνθρωποι που κάνουν διακοπές αισθάνονται ένα τεράστιο άγχος να κάνουν πολλά πράγματα, να γυρίσουν πολλές παραλίες, να απολαύσουν κάθε λεπτό αυτού του πολύ συμπιεσμένου χρόνου. Και πάνω σ’ αυτή την αγωνία ίσως κουράζονται περισσότερο απ’ ό,τι στην καθημερινότητά τους. Βλέπω το άγχος και τα νεύρα όταν οδηγούν ή όταν ψάχνουν να παρκάρουν, τα εκνευριστικά μποτιλιαρίσματα σ’ ένα νησί με 30.000 κατοίκους, κι αναρωτιέμαι, στ’ αλήθεια, προλαβαίνουν να χαρούν κάτι αυτοί οι άνθρωποι; Κι εμείς, που τους υποδεχόμαστε, μήπως θα έπρεπε να κάναμε λίγο περισσότερα πράγματα;
🚗 Το Αργοστολάκι μας δεν έχει έναν οργανωμένο χώρο στάθμευσης.. και είναι εφιάλτης για όλους μας η προοπτική να πας για μια δουλειά μέσα στο καλοκαίρι. Το Ληξουράκι μας ακόμα να δει φτιαγμένους τους δρόμους και τα δημόσια κτήρια που πληγώθηκαν από τους δίδυμους σεισμούς του 14, για τις παραλίες μας πλατιοί δρόμοι συχνά δεν υπάρχουν, μήπως πρέπει να επενδύσουμε λίγο παραπάνω στις υποδομές, και για τους πελάτες της “βαριάς μας βιομηχανίας” και για τους ντόπιους, γιατί πόσες φορές θα ξανάρθει ένας άνθρωπος άμα του έχει βγει η ψυχή;
😔 Ίσως, ημερολογιό μου, να κουράστηκα, να μεγάλωσα, φέτος το καλοκαίρι δεν είχα διάθεση να πάω σε εκδηλώσεις. Και έγιναν πολλές και ωραίες. Και έγραψα για κάποιες απ’ αυτές, αλλά δεν πήγα. Πήγα μόνο σε κάποιες που ήμουν ομιλητής. Ας με συγχωρήσουν όλοι οι φίλοι που δεν μπόρεσα να τους δω. Δεν νομίζω ότι φταίει ο κορωνοϊός…
Αυτά, αγαπητό ιστολόγιο. Καλό ταξίδι σε όσους φεύγουν. Κι εμείς οι ντόπιοι, θα την παλέψουμε και φέτος, πού θα πάει…
[Πηγή φωτογραφίας kefalonitis.com / Κεφαλονίτες Καραβολάτρες]
Πηγή: ionica.gr
