Είναι κάπως ανατριχιαστικό, εκ των υστέρων, να ακούς έναν άνθρωπο που σκοτώθηκε σε τροχαίο να περιγράφει γελώντας και κάνοντας πλάκα την καταδίωξή του από την αστυνομία όταν, για πολλοστή φορά, είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα με το πανάκριβο και “άτρωτο” όπως πολλοί νομίζουν, αυτοκίνητό του.
Ο ράπερ Mad Clip περιγράφει στον youtuber Konilo αυτό το περιστατικό, και, περίπου στα 6.30 λεπτά αυτής της συνέντευξης, λέει κάτι ακόμα πιο ανατριχιαστικό:
“Να σου πω κάτι; Κακά τα ψέματα, η ταχύτητα είναι μαλακία. Πρέπει να ξέρεις τί σου γίνεται. Ναι μωρέ, δεν είναι μαγκιά στο φινάλε. Και η μηχανή είναι γάμησέ τα. Με τη μηχανή, ακόμα και πιλότος να είσαι, αν ο άλλος είναι μαλάκας, σ’ έστειλε αδιάβαστο. Είναι κακό πράγμα αυτό. Θα έπρεπε να γίνεται σε χώρους ελεγχόμενους. Κακά τα ψέματα, αλλά δεν υπάρχουν και αυτοί οι γαμημένοι χώροι.”
Όλα αυτά, σε θεωρητικό επίπεδο. Γιατί και για τον ίδιο η έκβαση ήταν δυστυχώς διαφορετική. Και η γνωστή κλισέ έκφραση “δεν υπάρχουν οι χώροι” – πώς μπορεί αυτό να νομιμοποιεί κάθε νέο παιδί να αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα στους δημόσιους δρόμους; Και η κακή ποιότητα του οδοστρώματος δεν είναι λόγος για να προσέχουμε περισσότερο; Στην αρχή άκουγα τις περιγραφές και την πλακίτσα με μεγάλο θυμό, σκεπτόμενος και την τροπή που πήραν τα πράγματα, αλλά και ότι πολλά παιδιά -θαυμαστές του θα τον είχαν ακούσει να λέει όλα αυτά και θα φαντασιώνονταν να ζήσουν μια τέτοια “γαμάτη” στιγμή αδρεναλίνης. Συνεχίζοντας να ακούω τη συνέντευξη, έβλεπα και άλλες ποιότητες του ανθρώπου αυτού, που σχεδίαζε το μέλλον, ήθελε να κάνει οικογένεια, ήθελε να δημιουργήσει επιχειρήσεις, να βοηθήσει κι άλλους καλλιτέχνες του είδους να αναδειχθούν. Στο τέλος της συνέντευξης ένιωθα ένα μεγάλο μούδιασμα… Και μεγάλη λύπη για αυτόν τον νέο άνθρωπο, που μια αναγνωρισμένη από τον ίδιο ως τέτοια “μαλακία” είχε καταργήσει σε ένα δευτερόλεπτο όλα αυτά που περιέγραφε πως ήθελε να κάνει.
Τρεις μήνες μετά, ο Πήτερ Αναστασόπουλος (το πραγματικό όνομα του Mad Clip) είναι νεκρός στα 34 του χρόνια από τροχαίο. Οι στίχοι των τραγουδιών του, που έχουν εκατομμύρια θεάσεις και ακροάσεις στις διάφορες πλατφόρμες, και που τραγουδιούνται από παιδάκια του δημοτικού μέχρι και τριαντάρηδες, είναι γεμάτοι από τα τυπικά κλισέ της ραπ μουσικής από τη στιγμή που έπαψε να είναι κίνημα διαμαρτυρίας: γυναίκες, με φοβερά σεξιστικές αναφορές, ναρκωτικά, ποτά, όπλα, γρήγορα πανάκριβα αμάξια, κόντρες με άλλους ράπερ. Ο ίδιος ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής και προσγειωμένος – έδειχνε πως η περσόνα που “πουλούσε” στα τραγούδια του δεν ταυτιζόταν με την προσωπικότητά του… Κι αυτό ισχύει για πολύ μεγάλο μέρος των εκπροσώπων της σκηνής αυτής. Ο Mad Clip είναι το προσωπείο του ράπερ που φαντασιώνονται οι έφηβοι, όπως η Britney Spears ήταν το προσωπείο της δροσερής έφηβης που φαντασιώνονταν τα κορίτσια είκοσι χρόνια πριν.
Δυστυχώς για τον ίδιο, ένα από τα στοιχεία αυτού του προσωπείου ήταν αληθινό, και στάθηκε μοιραίο. Ο ρόλος του ράπερ που γκαζώνει πανάκριβα αμάξια και τον κυνηγάει η αστυνομία.Ο ρόλος ήταν αυτός που σκότωσε τον άνθρωπο. Κι αν τα τραγούδια του θα συνεχίζουν να παίζονται, ο ρόλος θα υπάρχει, ο άνθρωπος όμως;
Ο αφορισμός “η ταχύτητα είναι μαλακία”, στη συνέντευξη, όταν μένει μόνο στη θεωρία, δυστυχώς δεν βοηθά. Μακάρι να τον είχε εφαρμόσει και στην πράξη. Είναι λυπηρό ένας νέος άνθρωπος να φεύγει (ακόμη κι αν κάποιος εξοργίζεται με τα τραγούδια του, δεν είναι λόγος αυτός για θανατική ποινή). Τουλάχιστον, τα παιδιά που τον άκουγαν και τώρα παρακολουθούν σοκαρισμένα ένα είδωλό τους να φεύγει έτσι ξαφνικά, ας συνειδητοποιήσουν και ας εφαρμόσουν στην πράξη αυτό το “Η ταχύτητα είναι μαλακία”. Στη μνήμη του.
Πηγή: ionica.gr
