«…η στέρηση χωρίς αποχρώντα λόγο, του Επιδόματος είναι αδικαιολόγητη, καθώς θίγει και το κατοχυρωμένο από το άρ.26 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού δικαίωμά του, να επωφεληθεί από την κοινωνική πρόνοια».
Με βάση αυτό το σκεπτικό μια χωρισμένη μητέρα που είχε αποκλειστικά την επιμέλεια των παιδιών της τα τελευταία χρόνια, δικαιώθηκε από τον ΟΠΕΚΑ, καθώς για «τυπικούς» λόγους η αίτησή της είχε απορριφθεί και η ίδια είχε μείνει εκτός της διμηνιαίας παροχής του Επιδόματος Παιδιού Α-21.
Για να βρει το δίκιο της απευθύνθηκε προς το Συνήγορο του Πολίτη.
Το αίτημά της, «κατέληξε» κατόπιν πιέσεων στη Διεύθυνση Ενδικοφανών Προσφυγών του ΟΠΕΚΑ που τελικά αποφάσισε να της χορηγηθεί το επίδομα, ακόμη και αν ήταν αδύνατη η ανεύρεση της παλιάς φορολογικής της δήλωσης ως βασικό κριτήριο για την καταβολή των χρημάτων.
Να σημειωθεί, ότι η μητέρα είναι αλλοδαπή, είχε πάρει διαζύγιο από τον Έλληνα άντρα της και για κακή της τύχη «μπλέχτηκε» στα «γρανάζια» της ελληνικής γραφειοκρατίας…
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Ειδικότερα, ο Συνήγορος του Πολίτη εξέτασε αναφορά αλλοδαπής μητέρας, σχετικά με την
απόρριψη του αιτήματος χορήγησης του επιδόματος παιδιού, που υπέβαλε
αυτή πρώτη φορά, μετά το διαζύγιο και την αποκλειστική ανάληψη της επιμέλειας.
Έως τότε, το επίδομα λάμβανε, ο αιτών, Έλληνας πατέρας των παιδιών.
Το έτος υποβολής της αίτησης της μητέρας, τέθηκε σε ισχύ, για τη χορήγηση του επιδόματος
σε πολίτες τρίτων κρατών, η προϋπόθεση 12ετούς νόμιμης και μόνιμης διαμονής στη
χώρα, αποδεικνυόμενη από την υποβολή δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος.
Η αίτηση απορρίφθηκε, λόγω αδυναμίας ανεύρεσης της δήλωσης του έτους 2009 (!) -πριν
όμως την καθιέρωση της ηλεκτρονικής υποβολής δηλώσεων φορολογίας.
Ο Συνήγορος ενημέρωσε τη Διεύθυνση Ενδικοφανών Προσφυγών ΟΠΕΚΑ ότι η
προϋπόθεση υποβολής δηλώσεων φορολογίας τέθηκε για την πέραν πάσης
αμφιβολίας απόδειξη του χρόνου της νόμιμης και μόνιμης διαμονής, η οποία για το
επίμαχο έτος αποδεικνυόταν από τα ένσημα εργασίας της αιτούσας, στον ίδιο
εργοδότη με τα προηγούμενα και επόμενα έτη.
Ιδίως, όμως, ο Συνήγορος υποστήριξε ότι σκοπός της τροποποίησης του νόμου
(άρ.15 ν. 4659/2020) ήταν η καθιέρωση κριτηρίων για την υπαγωγή νέων
οικογενειών πολιτών τρίτων χωρών στο πεδίο εφαρμογής του εφεξής, και όχι ο
αποκλεισμός των ήδη ωφελούμενων αλλοδαπών παιδιών (άρ.16 του ίδιου νόμου).
Άλλωστε, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ (1485/2016), κοινωνικά πλεονεκτήματα
και οικογενειακές παροχές πρέπει να χορηγούνται στην οικογένεια νομίμως
διαμένοντος στην Ελλάδα, εφόσον τυχόν άρνηση χορήγησής τους στον καταρχάς
‘δικαιούχο’ πολίτη τρίτης χώρας φέρει σε δυσμενέστερη θέση μέλη της οικογένειας
του, που είναι πολίτες της Ένωσης, σε σχέση με τα μέλη οικογένειας Έλληνα πολίτη,
που έχει παιδιά ελληνικής ιθαγένειας. Κατά μείζονα λόγο, αυτό ισχύει εάν τα μέλη της
οικογένειας του τυπικώς δικαιούχου, εν προκειμένω της μητέρας, που τίθενται σε
δυσμενέστερη θέση, είναι παιδιά με ελληνική ιθαγένεια.
Τέλος, όπως αναφέρει ο ΣτΠ “…δεδομένου ότι η συγκεκριμένη παροχή αφορά το ίδιο το παιδί, που είναι ο
αληθινός αποδέκτης του επιδόματος, η στέρηση της χωρίς αποχρώντα λόγο,
εμφανίζεται ακόμη περισσότερο αδικαιολόγητη, ενώ θίγει και το κατοχυρωμένο από
το άρ.26 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού δικαίωμά του, να
επωφεληθεί από την κοινωνική πρόνοια.”
Κατόπιν των παραπάνω, η προσφυγή της αιτούσας έγινε δεκτή και χορηγήθηκε το
επίδομα παιδιού για τα τέκνα της!
Πηγή: aftodioikisi.gr
