Ο 50χρονος πήγε στο νοσοκομείο με πνευμονία. Του συνταγογραφήθηκε αμοξικιλλίνη-κλαβουλανικό οξύ (ένα αντιβιοτικό συνδυασμού που χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων) και πήρε εξιτήριο. Όταν όμως τα αναπνευστικά συμπτώματα δεν εξαφανίστηκαν, μεταφέρθηκε ξανά στο νοσοκομείο και άρχισε να παίρνει ένα άλλο αντιβιοτικό, την κλαριθρομυκίνη.
“Δύο μέρες μετά τη δεύτερη συνταγή αντιβιοτικού, τα μέλη της οικογένειάς του παρατήρησαν μια προοδευτική αλλαγή στη συμπεριφορά του, με ασυνήθιστη λογόρροια (τάση να μιλάει πολύ), ευερεθιστότητα, αυξημένη φυσική δραστηριότητα, αυξημένη διάθεση”, αναφέρεται στην έκθεση, με ένα πρόσθετο πολύ εμφανές σύμπτωμα: “Πίστευε ότι είχε επικοινωνία με τον Θεό”!
Ο ασθενής δεν είχε ιστορικό ψυχιατρικής ασθένειας, λήψης ναρκωτικών, ή κατάχρησης αλκοόλ και δεν είχε πάρει ποτέ αντιβιοτικά στο παρελθόν. Ο 50χρονος ανέφερε στους γιατρούς ότι την πρώτη νύχτα της θεραπείας των πρώτων αντιβιοτικών του, ένιωθε σαν να πέθαινε, και άρχισε να έχει ακουστικές παραισθήσεις στις οποίες “άκουγε τον Θεό που του μιλούσε και του έλεγε ότι είχε επιλεγεί για μια ειδική αποστολή”.
Η ψυχιατρική αξιολόγηση επιβεβαίωσε τα συμπτώματα που περιέγραψαν τα μέλη της οικογένειάς του. Αντί να ξεκινήσει αμέσως αντιψυχωτική θεραπεία (καθώς ο ασθενής γνώριζε εν μέρει ότι οι φωνές που άκουγε ήταν παραισθήσεις) η ομάδα αποφάσισε να σταματήσει την κλαριθρομυκίνη, υποθέτοντας ότι αν μειωθούν τα… περίεργα συμπτώματα του ασθενούς, τότε μπορεί να χρειαστούν αντιψυχωσικά φάρμακα. Έτσι και συνέβη: όταν αφαιρέθηκε η κλαριθρομυκίνη, τα συμπτώματά του 50χρονου μειώθηκαν γρήγορα μέσα σε 12 ώρες, έως ότου ο ασθενής αντιλήφθηκε πλήρως ότι αυτό που είχε περάσει ήταν απλά αυταπάτες.
Αλλά η υπόθεση έχει και συνέχεια!
Ο ασθενής πήρε για άλλη μια φορά εξιτήριο. Αυτήν τη φορά, του δόθηκε το αρχικό αντιβιοτικό (αμοξικιλλίνη-κλαβουλανικό οξύ) για την πνευμονία του. Τα συμπτώματά του επανήλθαν σχεδόν αμέσως και τα μεσάνυχτα άρχισε να ακούει ξανά φωνές και επέστρεψε στο νοσοκομείο την επόμενη μέρα.
Η ομάδα γράφει ότι τα επεισόδια αντιβιομανίας (μανία μετά από λήψη αντιβιοτικών) είναι πιο συνηθισμένα μετά από θεραπείες μακρολιδίων, κινολονών και αντιφυματικών αντιβιοτικών, τα οποία όλα σχετίζονται με μείωση του γάμμα-αμινοβουτυρικού οξέος. Οι γιατροί δεν είναι σίγουροι εάν μια αντίδραση μεταξύ των δύο τύπων αντιβιοτικών φαρμάκων, σε αυτή την περίπτωση, έφταιγε για το επεισόδιο, ή αν ο άνδρας υπέστη δύο αντιδράσεις στα ξεχωριστά αντιβιοτικά.
“Ο αντίστοιχος ρόλος κάθε αντιβιοτικού κατά τη διάρκεια του επεισοδίου είναι δύσκολο να διευκρινιστεί, καθώς ο ασθενής παρουσίασε ακουστικές παραισθήσεις μετά την λήψη αμοξικιλλίνης, οι οποίες συνεχίστηκαν μαζί με μανιακά κλινικά σημάδια με κλαριθρομυκίνη και τη δεύτερη σειρά αμοξικιλλίνης. Ωστόσο, μια φαρμακοδυναμική αλληλεπίδραση φαρμάκου-φαρμάκου μεταξύ των δύο αντιβιοτικών μπορεί να είναι πιθανή, αφού και τα δύο αντιβιοτικά είναι γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσουν ένα τέτοιο επεισόδιο”, έγραψε η ομάδα στην έκθεσή της.
“Πιθανώς, ο ασθενής εμφάνισε ψυχιατρικά συμπτώματα σε δύο περιπτώσεις, με δύο διαφορετικά αντιβιοτικά, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ατομικής βιολογικής ευαισθησίας”.
Πηγή: https://www.iflscience.com
Πηγή: iatropedia.gr
