θρύλος λέει ότι μετά από ένα άβολο ταξίδι ως παιδί μαζί με την μητέρα του με ένα αμάξι τύπου Singer, ο Αλέξανδρος Άρνολντ Ισιγώνης, οδηγήθηκε στην απόφαση να δημιουργήσει κάποτε ένα αμάξι, ακριβώς στα δικά του γούστα. Δηλαδή ένα φθηνό, μα αξιόπιστο, μικρό σε διαστάσεις αυτοκίνητο, με πρωτοποριακό για τα δεδομένα της εποχής σχεδιασμό, οικονομία καυσίμου και μοναδικό αξεσουάρ το… σταχτοδοχείο, αφού και ο ίδιος ήταν καπνιστής! Ή, με λιγότερα λόγια, το πρώτο Mini Cooper, το οποίο αναδείχθηκε δεύτερο πιο επιδραστικό αυτοκίνητο στην ιστορία, πίσω μόνο από το Ford Model T, το πρώτο αμάξι μαζικής παραγωγής που φτιάχτηκε ποτέ.
Γεννημένος στη Σμύρνη στις 18 Νοεμβρίου 1906, γιος ενός Έλληνα μηχανικού από την Πάρο και μιας Γερμανίδας, κόρης ζυθοποιού της περιοχής, ο Ισιγώνης βρέθηκε στο Λονδίνο λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Η οικογένεια ήταν τυχερή καθώς λόγω του παππού, επίσης μηχανικού που είχε συνεισφέρει στην κατασκευή του σιδηροδρόμου Σμύρνης-Άϊντίν, εκτός από ελληνική, διέθετε και βρετανική υπηκοότητα.
Από μικρός έδειξε έφεση στις τέχνες, όμως η μητέρα του επέμενε να διαλέξει κάποιο άλλο, «κανονικό» επάγγελμα και τον προέτρεψε να ακολουθήσει τα βήματα των αντρών της οικογένειας και να ασχοληθεί με την μηχανική. Αν και απεχθανόταν τα μαθηματικά που αποτελούσαν βασική προϋπόθεση για τέτοιου τύπου σπουδές, πέρασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Λονδίνου και λίγα χρόνια μετά την αποφοίτησή του έπιασε δουλειά στην Morris Motor Company, σε ηλικία 30 ετών.
Μετά τον πόλεμο είχε γεννηθεί πλέον η ανάγκη για ένα αυτοκίνητο το οποίο μπορούσε να αποκτηθεί από την αστική και εργατική τάξη, σε τιμή που θα μπορούσαν να αντέξουν. Τότε ήταν που συνέλαβε και υλοποίησε το project «Mosquito» το οποίο ουσιαστικά υπήρξε ο… πρόγονος του Mini, το οποίο κυκλοφόρησε από το 1948 ως το 1972, με τον Ισιγώνη να έχει αποχωρήσει για μερικά χρόνια από την εταιρεία στην οποία επέστρεψε το 1955, λες και υπήρχε κάποια συνωμοσία του σύμπαντος που τον καλούσε να ολοκληρώσει το έργο του.
Η πετρελαϊκή κρίση (ακόμη μία…) μετά τα γεγονότα στο Σουέζ έφερε κατακόρυφη αύξηση στην τιμή της βενζίνης και η ανάγκη για.. εκείνο το μικρό, οικονομικό, αλλά αξιόπιστο αυτοκίνητο γιγαντώθηκε. Η απάντηση του Ισιγώνη ήταν αυτό που σήμερα ξέρουμε ως mini, με τους περισσότερους να το έχουμε στο μυαλό συνυφασμένο με την εικόνα του Mr Bean, να τον συντροφεύει σε κάθε περιπέτειά του. Άλλωστε δεν ήταν μόνο οι σχεδιαστικές καινοτομίες που αποδείχτηκαν καθοριστικές για την πρωτοφανή επιτυχία του μοντέλου αλλά και το marketing όπου θρύλοι όπως ο Μικ Τζάγκερ, ο Τζον Λένον ή ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ φωτογραφήθηκαν για τις ανάγκες της διαφήμισης!
Σχεδιαστικά επρόκειτο για ένα μικρό (στην κυριολεξία) θαύμα. Ο στόχος του Έλληνα μηχανικού και των συνεργατών του ήταν στο μήκους μόλις 3 μέτρων και 5 εκατοστών αμαξιού να υπάρχει όσο τον δυνατόν περισσότερος ωφέλιμος χώρος για τους επιβάτες. Και κατάφερε όντως να παρέχουν περίπου το 80% του διαθέσιμης χωρητικότητας για αυτούς και τις αποσκευές τους, με πατέντες όπως η τοποθέτηση του κιβωτίου ταχυτήτων κάτω από τον κινητήρα, ο οποίος με τη σειρά του βρισκόταν μπροστά από τα καθίσματα, με το ψυγείο να στριμώχνεται στα αριστερά, σε αντίθεση με πρακτικές χρόνων στην βιομηχανία. Και όλα αυτά στην άκρως ανταγωνιστική τιμή των μόλις 496 λιρών. Εκείνη την εποχή ήταν το δεύτερο πιο φθηνό αμάξι στην βρετανική αγορά, χωρίς βέβαια να συγκρίνεται με τον ανταγωνιστική του από άποψη ποιότητας κατασκευής και επιδόσεων.
Ωστόσο για να περιοριστεί το κόστος χρειάστηκαν μερικές θυσίες οι οποίες όμως αφορούσαν στον εξοπλισμό. Αξεσουάρ όπως το ραδιόφωνο αγνοήθηκαν πλήρως, με την επίσημη δικαιολογία να είναι ότι αυτό συνέβη για λόγους ασφαλείας ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του οδηγού από τον δρόμο. Το μόνο extra που μπήκε ήταν απλά ένα… τασάκι!
Στις 26 Αυγούστου 1959 η British Motor Corporation (προϊόν συγχώνευσης των εταιρειών Morris Motor Company και Austin Motor Company) κυκλοφόρησε επίσημα το Mini Cooper και η θυελλώδης πορεία του στην αγορά με εκατομμύρια πωλήσεις απέδωσε στον Αλέξανδρο Ισιγώνη την ύψιστη τιμή για Βρετανό πολίτη. Αυτό συνέβη το 1969 όταν η βασίλισσα Ελισάβετ τον έχρισε Sir, ως ένδειξη αναγνώρισης της συνεισφοράς του στο να αποκτήσει η χώρα ακόμη ένα σήμα κατατεθέν, μετά τα γνωστά σε όλους μας κόκκινα λεωφορεία, την παράδοση του απογευματινού τσαγιού και τα καπέλα των αστυνομικών. Κι ας είχε σχεδιαστεί από τα χέρια ενός Έλληνα!
Άλλωστε αυτό συνήθιζε να λέει και ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, υπενθυμίζοντας ότι δεν είχε κάνει καμιά… εφεύρεση, απλά σχεδίασε ένα αυτοκίνητο. Βλέποντας, πάντως και ο ίδιος πόσο επιδραστική ήταν η ιδέα του ίσως να άλλαξε γνώμη αφού το Mini στην πραγματικότητα αποτελεί ακόμη και σήμερα σημαντικό κομμάτι της pop κουλτούρας, όχι μόνο του βρετανικού λαού, αλλά ολόκληρου του πλανήτη.
Πηγή: menshouse.gr
