Μοιάζει τρελό, αλλά ο Γιώργος Κωνσταντίνου που έχει φτάσει τα 65 χρόνια καριέρας στην υποκριτική, είχε απορριφθεί από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως «εντελώς ατάλαντος»! Κι αυτό δεν είναι το μόνο στοιχείο της ζωής του που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις αφού, όπως αποκάλυψε και ο ίδιος, στο παρελθόν κόντεψε να καταστραφεί εξαιτίας ενός πάθους του.
Ο 88χρονος ηθοποιός είχε την τύχη να διαφωνήσει ο Κάρολος Κουν με την γνώμη του Εθνικού. Τον κράτησε στο Θέατρο Τέχνης από όπου αποφοίτησε το 1958 σε ηλικία 24 ετών. Από εκείνο το σημείο και μετά υπηρέτησε την υποκριτική σχεδόν με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο. Έπαιξε δεύτερους ρόλους, πρωταγωνίστησε σε αμέτρητες παραγωγές, έκανε καριέρα σε κινηματογράφο, θέατρο και τηλεόραση, όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά και ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός!
«Είχα πολλά χρόνια μπροστά μου για να βασανιστώ, έτσι που να το κάνει απόλυτη ευχαρίστηση. Για ποιον μιλάω; Πιστεύω στην ύπαρξη του καλού και του κακού πνεύματος. Αλίμονο. Πιστεύω στον Θεό, με λίγα λόγια. Και πιστεύω ότι ο τζόγος μαζί με το μίσος του πολέμου είναι τα αγαπημένα, τα απόλυτα παιχνίδια του κακού», τονίζει κάνοντας αναφορά και στην άλλη αιτία (πλην της συναναστροφής του με τοκογλύφους) που κόντεψε να τον καταστρέψει.
Ήταν το πάθος του για τα τυχερά παιχνίδια… Υπήρξε μια εποχή της ζωής του Γιώργου Κωνσταντίνου που ο τζόγος κυριαρχούσε πάνω του και κατεύθυνε τις επιλογές του. Ένας εθισμός που ποτέ δεν βγαίνει σε καλό. Μιλώντας για εκείνη την μαύρη περίοδο της ζωής του αναφέρει πως έφτασε στο σημείο να μην παίζει έτσι «για να περνάει η ώρα», αλλά σαν μανιακός. Πολύ σύντομα το καζίνο έφτασε στο σημείο να γίνει το δεύτερο «σπίτι» του από το οποίο έβγαινε συνήθως χαμένος, όπως συνέβαινε άλλωστε και από τα λόγής-λογής λιγότερο… επίσημες αίθουσες. Ακόμη και σε τραπέζια πόκας σε πιο… ερασιτεχνική βάση, μονίμως ήταν ο πρώτος που σηκωνόταν να φύγει ταπί και… καθόλου ψύχραιμος.
