Ωρέ, είμαστε θεόκουρλοι και μας αρέσει! Έχω την τύχη να κατάγομαι από την Διονυσιακή Κεφαλονιά (ή Κεφαλλονιά), αυτό το ευλογημένο από τα αρχαία χρόνια νησί που πάνω του πατούν οι Κεφαλονίτες. Άνθρωποι ιδιαίτεροι, χαρισματικοί, που ‘χουν το διάολο μέσα τους και προκαλούν εντύπωση με τις αντιλήψεις και τα καμώματα τους. Ένας από δαύτους είμαι και εγώ. Παρόλο που δεν έχω κατοικήσει μόνιμα εκεί, λόγω καταγωγής έχω ζήσει και ζω αρκετά μεγάλα διαστήματα ώστε να έχω δημιουργήσει το δικό μου Librod‘Oroαναμνήσεων που φέρει τη σφραγίδα του νησιού.
Το να κατάγεσαι από την Κεφαλονιά σημαίνει
Ιούνιο μήνα να ξεκινάς το ταξίδι από την άλλη Ελλάδα προς το νησί φορώντας το μπανιερό σου -έτσι το λέει η γιαγιά μου η Διαμαντίνα το μαγιό- γιατί γνωρίζεις ότι το μεσημέρι που θα φτάσεις στο χωριό το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να τρέξεις για μπάνιο στην αγαπημένη σου παραλία μαζί με τα ξαδέλφια σου.
Υπερηφάνεια για τις διακρίσεις που παίρνει κάθε χρόνο παγκοσμίως η παραλία του Μύρτου, χωρίς ωστόσο για τους περισσότερους από εμάς να βρίσκεται καν στο τοπ πέντε των παραλιών που επιλέγουμε για τα καλοκαιρινά μας μπάνια.
Παραλία Μύρτου
Ισορροπία πάνω σε μια γη που διαρκώς κινείται λόγω των σεισμών.
Πως θεωρείται εντελώς φυσικό το να είσαι από λίγο έως και πολύ τρελούτσικος ή όπως λέμε στο νησί κουρλός.
Να έχεις πολλούς συγγενείς στα πέρατα του κόσμου και κυρίως στην Αμερική, τους οποίους αδημονείς να δεις κάθε καλοκαίρι.
Ανοσία στις επικές φασαρίες που γίνονται για «ψήλου πήδημα». Μέχρι να έρθει το τέλος της μέρας όλα είναι μέλι γάλα.
Να έχεις συνηθίσει τόσο πολύ τις αμμουδερές παραλίες και τα διαυγή νερά της πατρίδας σου, που αυτομάτως να γίνονται μέτρο σύγκρισης για οποιαδήποτε άλλη θάλασσα και αν αντικρίζεις. Και πιστέψτε με σαν τις δικές μας όμοιες δεν υπάρχουν.
Παραλία Άμμος Πεσσάδας
Ότι τα καθημερινά πειράγματα και η σατυρική διάθεση στην συμπεριφορά των ανθρώπων του νησιού είναι τρόπος ζωής.
Δημιουργία στην αθυροστομία, καθώς καθημερινές έννοιες και λέξεις συνδυάζονται τόσο περίτεχνα που περνούν σε ένα πρωτόγνωρο επίπεδο βωμολοχικού λυρισμού.
Να βρίσκεις αμέτρητους τρόπους για να ανεβοκατεβάζεις καντήλια στον Άγιο Γεράσιμο, πολιούχο της Κεφαλονιάς, και στην συνέχεια να… «πιένεις να κάνεις τον σταυρό σου, να προσκυνάς και να λες Άγιε μου Γεράσιμε… βόχθα με.»
Το βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία να έχεις τόσο μπαρούτι πάνω σου που να είναι αρκετό για να σε βάλει σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι!
Να έχεις δει τα καμώματα των συμπατριωτών σου να γίνονται τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ με τίτλους επεισοδίων όπως: «Το μουρτόριο του Ρεστέλου», «Η Σεράτα του Σιώρου Μίκιο», «Η περιτομή του Παναγάκη» κτλ.
Ακόμη και στις μέρες μας να λες το διάλε έμπα μέσα μου, θα περάσω μέσα θέσου, θα σου φάω τον γούργουρα και το να σε φάει κακός μαλίνος.
Το δεκαπενταύγουστο προσκύνημα πρώτα στα φιδάκια της Παναγίας στο Μαρκόπουλο ή στ’ Αργίνια και στην συνέχεια βόλτα στο οροπέδιο των Ομαλών για το πανηγύρι που στήνεται έξω από την μεγαλόπρεπη εκκλησία του Αγίου Γερασίμου. Εκεί, περιμένουν σε ουρές οι πιστοί για να προσκυνήσουν από το βράδυ στις 15 Αυγούστου και καθ’ όλη τη διάρκεια της επόμενης ημέρας το σκήνωμα του Αγίου.
Εκκλησία Αγίου Γερασίμου
Να δίνεις πολύ μεγάλη σημασία στις πρώτες ύλες των τροφών και όχι τόσο στην πολυπλοκότητα των συνταγών. Πατατοκρέμμυδο, ριγανάδα και κρεατόπιτα είναι trademarksτου νησιού.
Πως έχεις αρκετά μεγάλες πιθανότητες να σε λένε Γεράσιμο, Διονύση, Σπύρο, να έχεις επίθετο με κατάληξη σε -άτος και να κατάγεσαι από χωριό που το όνομά του να καταλήγει σε -άτα.
Να είσαι υπερήφανος για τον τοπικό οίνο Ρομπόλα και να γνωρίζεις ποικιλίες όχι και τόσο γνωστές όπως η Μοσκατέλα και το Βοστιλίδι.
Ότι η γιαγιά και ο παππούς σου έχουν στο καθημερινό τους λεξιλόγιο υιοθετήσει αμέτρητες Ιταλικές λέξεις χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν την Ιταλική γλώσσα.
Αριέττες και καντάδες. Να έχεις ακούσει τον πατέρα σου να τραγουδά το Παραπότζι αλλά και το “Κεφαλονίτικος παπάς διαβάζει με σοφία τα δώδεκα ευαγγέλια τα βγάζει δεκατρία”
Ότι γελάς με το ανέκδοτο που λέει… «πιο είναι το νησί που δεν στάθηκαν Εβραίοι;» εννοώντας την Κεφαλονιά και να το θεωρείς κομπλιμέντο.
Να γνωρίζεις ένα σωρό λέξεις που στους εκτός Κεφαλονιάς να φαίνονται το λιγότερο αστείες. Για παράδειγμα το μποτσόνι (τύπος δοχείου κρασιού), το κάβολο (το κουνουπίδι), το μορόπουλο (το κολοκυθάκι), η φουγιέτα (το κύπελλο), ο σίκλος (ο κουβάς), η ντεμέλα ( η μαξιλαροθήκη), η κούρτη (μάντρα), σπαβεντάρω (τρομάζω) κλπ.
Να αγαπάς τόσο πολύ τον τόπο σου ώστε να φαίνεσαι στους υπόλοιπους τρομερά τοπικιστής.
Παραλία Αντίσαμου
Το να γνωρίζει την ιστορία του Λοχαγού Κορέλι και να έχεις τουλάχιστον έναν με δύο γνωστούς που έχουν συμμετάσχει ως κομπάρσοι στα γυρίσματα της ταινίας «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» με τους Νίκολας Κέιτζ και Πενέλοπε Κρουζ.
Εάν είσαι και μιας κάποιας ηλικίας, ότι έχεις ζήσει νύχτες στο μπαρ Φοίνικας (που βρισκόταν στην πλατεία Βαλιάνου στο Αργοστόλι) και ότι έχεις πιει χαλαρά την Pina Colada σου μέχρι να ξεκινήσει το χορευτικό πρόγραμμα στην DiscoQueenofTheNight. Αν είσαι ακόμη πιο «παλιός» σίγουρα έχεις ρίξει τις σβούρες σου στη DiscoVinaries (που τώρα είναι ταβέρνα) ή έχεις φύγει από το σπίτι σκαστός με προορισμό την MidnightSun.
Πως για σένα η λέξη Λιθόστρωτο φέρνει στο νου τον εμπορικό πεζόδρομο του Αργοστολίου και η λέξη Φανάρι τον γραφικό φάρο στην άκρη της πόλης που μπορεί να απολαύσει κανείς ρομαντικές δύσεις ηλίου.
Το Φανάρι του Αργοστολίου
Να γνωρίζεις ότι οι Ληξουριώτες έχουν το άγαλμα του ποιητή Λασκαράτου με τα οπίσθια γυρισμένα στο Αργοστόλι δηλώνοντας έτσι την αιώνια αντιπαράθεση τους με την πρωτεύουσα του νησιού.
Να μην σου φαίνεται περίεργο που ο Ληξουριώτης Κεφαλονίτης λέει ότι είναι Ληξουριώτης και όχι Κεφαλλονίτης.
Πως έχεις γνώση για τα γεωλογικά και άλλα φαινόμενα του νησιού όπως η Κουνόπετρα, οι Καταβόθρες, το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης, το σπήλαιο της Δρογκαράτης, η λίμνη Άβυθος ή Άκωλη και τα φιδάκια της Παναγίας.
Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνης
Εάν είσαι Λειβαθινός ότι γνωρίζεις που είναι τα Κολονάκια στην Πεσσάδα και η Μπύρα μετά τα Δοριζάτα. Σημεία τα οποία μάζευαν επί σειρά ετών τη νεολαία της περιοχής για να κοινωνικοποιηθεί και να φλερτάρει.
Να θυμάσαι τις εποχές που για τους κατοίκους του νησιού ο τουρισμός δεν ήταν πρωταρχικής σημασίας.
Ότι μπορεί να είχες την τύχη να δέχεσαι επισκέψεις στο σπίτι της γιαγιάς σου από την τηλεοπτική κυρία Μαρκάτου της σειράς Ντόλτσε Βίτα, κατά κόσμον ηθοποιό Μαρία Φωκά.
Να έχεις χρησιμοποιήσει το διαβατήριο του 16χρονου ξάδελφού σου από τον Καναδά για να νοικιάσεις παπί για βόλτες, ακόμη και αν ο ίδιος ο ξάδελφός σου παίρνει το παπί από τα ενοικιαζόμενα περπατώντας, γιατί δεν έχει καβαλήσει ποτέ ξανά μηχανή.
Να έχεις τη δυνατότητα σε ελάχιστη ώρα, από το θαλασσινό νησιώτικο τοπίο, να μεταπηδάς στο ορεινό και να περπατάς μέσα σε δάσος με πανύψηλα και φημισμένα μαύρα έλατα στον Εθνικό Δρυμό του Αίνου. (Η γνωστή Κεφαλληνιακή ελάτη).
Να περνάς και τους τρεις μήνες των διακοπών σου στο νησί όταν είσαι παιδί και στο τέλος να κλαις καθώς βλέπεις από το φέρυ να απομακρύνεται στο βάθος ο αγέρωχος Αίνος. Να πηγαίνεις έστω και για δύο ημέρες τώρα που είσαι ενήλικας και στη θέα της ίδιας εικόνας να σφίγγεται η καρδιά σου γιατί πλέον είσαι πολύ μεγάλος για να κλάψεις χωρίς προφανή λόγο.
Πηγή: vice.com
