Υαλοπωλειον το ΚΡΥΣΤΑΛ
Σήμερα έπεσε η αυλαία.
Σήμερα κάνει τον κύκλο της μια ιστορία. Σήμερα χάνω τη μισή μου ταυτότητα και εσύ ίσως, όλη σου την ταυτότητα.
Σήμερα, η οδός Σιτεμπόρων, χάνει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωντάνιας της.
Σήμερα το Αργοστόλι, χάνει έναν μοναδικό έμπορο.
Ήσουν πάντα προσωποκεντρικος στη “δουλειά” σου. Με πολλά εισαγωγικά γιατί ποτέ δεν είδες το εμπόριο σαν δουλειά. Αυτό το μαγαζί ήταν το στέκι σου, ήταν ο χώρος σου να ακούς τα προβλήματα των συνανθρώπων σου, ο χώρος σου να βοηθάς όποιον είχε ανάγκη, να κερνάς καφέ, να κάνεις τις πλάκες σου. Αυτό το μαγαζί ήταν το μέσο σου να αφουγκραζεσαι τον παλμό της πόλης.
Ήσουν ένας τέτοιος έμπορος που άφηνες την κόρη σου να σου ανοίγει το εμπόρευμα και να το χαλάει, την ίδια στιγμή που το είχες αγοράσει από τον προμηθευτή, μόνο και μόνο για να μην της στερήσεις αυτή τη χαρά της ανακάλυψης.
Ήσουν τέτοιος έμπορος, που περίμενες πώς και πώς να βγάλεις τα πρώτα χρήματα της ημέρας για να έχεις να δώσεις σε συμπολίτες σου που τα είχαν ανάγκη. Κι ας τα είχες ανάγκη και εσύ.
Ισχυρή, όμορφη και ανεξίτηλη η ταυτότητα σου. Δεν άφησες να αλλοιωθεί με τα χρόνια, τα προβλήματα, την οικονομική εκμετάλλευση στο όνομα του τουρισμού. Εσύ σταθηκες στο ύψος σου, αυθεντικός και χαμογελαστός να περιμένεις να αγκαλιάσεις τον ΣΥΝ- ΑΝΘΡΩΠΟ (όπως λες).
Όποιος ανοίξει μετά από εσένα αυτό το μαγαζί, θα ηχούν ακόμα τα γέλια σου, η Φαραντούρη και η Νταντωνάκη.
Είμαι περήφανη για το ποιος είσαι ως έμπορος, ως άνθρωπος και ως πατέρας.
Σε ευχαριστούμε
