Το πρώτο σπίτι που με υποδέχτηκε σαν Ιερέα στα Βαλσαμάτα , το φτωχικό του κυρ Βασίλη και της Κοντύλως.
Αυτός μικροκαμωμένος αλλά αεικίνητος κι ευγενικός .Την λάτρευε την Κοντύλω του . Αυτη Νταρντάνα κι επιβλητική.
Ζευγάρι βγαλμένο από την εγκυκλοπαίδεια του χρόνου και του χωριού.Μου βγάλαν βραστο και κρασί δικό τους κι ελιές. Τους μνημονεύω πάντα.
Μαζί του βγαλαμε πολλές φορές Θεία λειτουργία μόνοι μας παρ όλο που πάντα ήταν δεύτερος ψάλτης . Θα τα καταφέρουμε; τον ρωταγα << Γιατί παπά , δεν είναι μαθηματικά >> απαντούσε.
Μια φορά μόνο έμαθα πως τσαντίστηκε. Στον Αγιο συνήθιζε να λέει κι αυτός με την χαρακτηριστική υπερπρίμα φωνή του κανα τροπάριο κι ο Αρχιψάλτης του ναού , μια Κυριακάδα του έκανε νόημα να σταματήσει κι αυτός πήγε δυό μέτρα πίσω , τον κατακεραύνωσε και του είπε δυνατα :
<< Γιατί ωρέ!!! Δικός σου ειν ο Αγιος;;;; >>
Αιωνία αυτων η μνήμη
