Ο Αίνος είναι το ψηλότερο βουνό όχι μόνο της Κεφαλονιάς, αλλά και όλων των Επτανήσων: η ψηλότερη κορυφή του, ο Μεγάλος (Μέγας) Σωρός, φτάνει τα 1.628 μέτρα ύψος. Εκτίνεται στο ανατολικό μέρος του νησιού και είναι καλυμμένος στο μεγαλύτερο μέρος του από έλατα.
Η Κεφαλληνιακή Ελάτη
Το έλατο που καλύπτει τον Αίνο έχει σκουρόχρωμο φύλλωμα, ένα βαθύ πράσινο και πήρε το όνομά του από το νησί και λέγεται παγκοσμίως «Κεφαλληνιακή Ελάτη». Από τα σπανιότερα έλατα της Ευρώπης, συναντώνται εδώ με τέτοια πυκνότητα, που έκαναν τους Ενετούς να ονομάσουν το βουνό «Monte Nero», δηλαδή «Μαύρο Βουνό», καθώς αυτό το σκούρο πράσινο, κάνει το βουνό να μοιάζει μαύρο, ειδικά από απόσταση. Ήδη από τα αρχαία χρόνια ήταν γνωστές οι ιδιαιτερότητες του σκληρού και δυνατού κορμού του ελάτου, γι’ αυτό και χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην ναυπηγική. Πρόκειται για το μοναδικό ελατόδασος σε ελληνικό νησί και ένας από τους κύριους λόγους ανάδειξης του Αίνου ως Εθνικό Δρυμό, ήδη από το 1961.
Ο Εθνικός Δρυμός: Χλωρίδα και Πανίδα
Σήμερα μπορείτε να φτάσετε με το αυτοκίνητο στα όρια του Εθνικού Δρυμού και στη συνέχεια να συνεχίσετε πεζή στα μονοπάτια του Αίνου, σε διαδρομές μέσα στη φύση και το πράσινο, θαυμάζοντας εκτός από τα μοναδικά έλατα, αλλά περίπου 400 είδη φυτών. Μεταξύ αυτών, την μοναδική στον κόσμο «κεφαλληνιακή Βιόλα ή μενεξέ»: πρόκειται για ένα μικρό μωβ λουλουδάκι που φυτρώνει στις σχισμές των βράχων, κυρίως στην θέση «Χιονίστρα» του Αίνου. Θα δείτε ακόμα κουμαριές και πουρνάρια, αλλά και μερικά από τα 100 είδη πτηνών που έχουν καταγραφεί: φιδαετοί, χρυσογέρακα, πετροπέρδικες, αλλά και κίσσες, τσαλαπετεινοί, τσίχλες και μαύροι δρυοκολάπτες. Δύο τουριστικά περίπτερα που θα συναντήσετε στην περιήγησή σας στον Εθνικό Δρυμό του Αίνου θα σας προσφέρουν στιγμές ξεκούρασης, ενώ είναι απολύτως αναγκαίο να σεβαστείτε τον Κανονισμό Λειτουργίας, για όσο διάστημα θα βρίσκεστε εκεί. Η μεγαλύτερη απειλή για το δάσος αποτελεί η πυρκαγιά, γι’ αυτό και το βουνό προστατεύεται ως «κόρη οφθαλμού» από τους Κεφαλονίτες.
Τα άγρια άλογα του Αίνου
Αν είστε τυχεροί, στην περιήγησή σας στον Αίνο, θα συναντήσετε και τα περίφημα άγρια άλογα της Κεφαλονιάς: μια ολιγομελής ομάδα σχετικά μικρόσωμων αλόγων, του είδους «Equus caballus», που διαβιώνει ελεύθερα στον Αίνο, σε ημιάγρια κατάσταση. Ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι χωρικοί που είχαν τα αγροκτήματά τους στις πλαγιές του βουνού, άφηναν τα άλογά τους ελεύθερα, για να μην είναι αναγκασμένοι να τα συντηρούν. Τα άλογα αυτά κάποια στιγμή εγκαταλείφθηκαν τελείως στην τύχη τους και «διατηρήθηκαν μέχρι και σήμερα σε ολιγάριθμες αγέλες. Η διαβίωσή τους στις σκληρές συνθήκες της περιοχής τα βοήθησαν να δημιουργήσουν ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά: ύψος 1,15-2,25 m, χαίτη και ουρά πυκνή, στήθος στενό και βαθύ. Τα συνήθη χρώματα των αλόγων είναι σκούρο καφέ, μαύρο, ανοιχτό καφέ και άσπρο. Τα άλογα του Αίνου σχηματίζουν τους καλοκαιρινούς μήνες αγέλη των 10-15 ατόμων», όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του φορέα διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού. Ο πληθυσμός των αλόγων έχει μειωθεί σήμερα κατά πολύ και έχουν ληφθεί επιπλέον μέτρα για την προστασία τους, καθώς αυτή η ιδιόμορφη κατάσταση στην οποία διαβιώνουν θεωρείται μοναδική.
Τα μοναστήρια του Αίνου
Στις πλαγιές του Αίνου μπορείτε να επισκεφθείτε και μερικά από τα σημαντικότερα μοναστήρια της Κεφαλονιάς, ξεκινώντας βέβαια από την Ι.Μ. Αγίου Γερασίμου, στα Ομαλά. Από την θέση Αγραπιδιές προς την είσοδο του Εθνικού Δρυμού συναντάμε το μοναστήρι του Αγίου Ελευθερίου, το μεγάλο πανηγύρι του οποίου γίνεται ακριβώς εδώ μέσα Ιουλίου. Σε υψόμετρο 800 μ. πάνω από τα Αργίνια, στην ανατολική πλευρά του Αίνου συναντάμε την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Αργινίων. Πηγάδι με καθαρό νερό από τα έγκατα του Αίνου ξεδιψάει εδώ πιστούς και επισκέπτες. Γύρω από την Μονή εντοπίζεται ο βιότοπος των άγριων αλόγων του Αίνου. Κατεβαίνοντας προς την Σάμη τώρα, συναντάμε τα ερείπια από το Μοναστήρι της Γρούσπας αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Η Μονή ιδρύθηκε στο τέλος του 16ου αιώνα και λειτούργησε μέχρι το 1805. Τέλος, λίγο πιο χαμηλά από την κορυφή του Αίνου θα βρούμε ερείπια ιερού, αφιερωμένου στο Αινήσιο ή Αίνειο Δία, που αναφέρει και ο Ησίοδος στο έργο του.
Αναδημοσίευση από blog.terrabook.com
