Στην Πύλαρο, λίγο έξω από την Αγία Ευφημία, στο δρόμο για το μοναστήρι στα Θέματα, ένας λοξός χωματόδρομος στα αριστερά μας οδηγεί στο εγκαταλελειμμένο χωριό Ταρκασάτα.
Για την ονομασία του χωριού υπάρχει η εκδοχή ότι υπήρχαν δυο αδέρφια, ο Ταρκάσης και ο Δρακούλης που έφυγαν από το χωριό τους τα Μακρυώτικα και ο ένας ίδρυσε τα Δρακοπουλάτα, ενώ ο άλλος λίγο πιο ψηλά τα Ταρκασάτα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες πιθανολογείται ότι η τοποθεσία δεν επιλέχθηκε τυχαία και λέγεται ότι ιδρύθηκε την εποχή της έξαρσης της πειρατείας. Βρίσκεται κρυμμένο σε μια από τις κορυφές του όρους Αγία Δυνατή και υπάρχει μια και μοναδική είσοδος στο χωριό, με πλάτος σε κάποια σημεία, ικανό να μπορούν να περάσουν δυο ζώα φορτωμένα.
Τα Ταρκασάτα είναι γνωστά ως “το χωριό της πέτρας”
Σε απογραφή του 1889 στα Ταρκασάτα που άνηκαν στον Δήμο Πυλαρέων έμεναν 108 κάτοικοι εκ των οποίων 51 άντρες και 57 γυναίκες .
Στον οικισμό τα σημάδια του καταστροφικού σεισμού του Αυγούστου του 1953 είναι φανερά. Το μόνο που έχει απομείνει από το “χωριό της πέτρας” είναι κάποια ερείπια τα οποία μαρτυρούν τη δύσκολη καθημερινότητα. Λιθιές
τοποθετημένες με ακρίβεια, οριοθετούν τα σπίτια και τις αυλές.
Το κεντρικό μονοπάτι γίνεται σταυροδρόμι λίγο πριν την μικρή πλατεία του χωριού , εκεί που βρίσκονταν το μοναδικό μπακάλικο. Στέρνες , το αλώνι, πέτρινα παγκάκια, λινοί, φούρνοι, μαρτυρούν ότι κάποτε στο χωριό έμεναν άνθρωποι που γνώριζαν τέλεια την χρήση της πέτρας, αρκετοί απ΄αυτούς ήταν ονομαστοί τυροκόμοι και τυρέμποροι. Λίγο έξω από το χωριό βρίσκονται τα ερείπια της μοναδικής εκκλησίας, του Αγίου Ιωάννη.
Για τους άντρες του χωριού υπήρχε η ρίμνα:
“ Όποια πάρει τον Ταρκάση, το ψωμί θα το χορτάσει” και αυτό γιατί ήταν πολύ εργατικοί άνθρωποι και ο μικρός κάμπος που υπήρχε δίπλα στο χωριό, τους παρείχε όλα τα απαραίτητα για να ζήσουν.
Λέγεται ότι το χωριό είχε πολύ καλό κλίμα, ήταν ευάερο και ευήλιο με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην αρρωσταίνουν σχεδόν ποτέ. Τα παιδιά πήγαιναν σχολείο στην Αγία Ευφημία, έπρεπε να πάνε με τα πόδια, έφευγαν το πρωί από τα σπίτια τους και γύριζαν το βράδυ, μια δύσκολη καθημερινότητα σε ένα σχετικά αφιλόξενο περιβάλλον.
Το χωριό σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο, συνέπεια των σεισμών του 1953, τα ερείπια των σπιτιών στέκουν εκεί , μάρτυρες μιας περιοχής που κάποτε έσφιζε από ζωή…
Διονύσης Φωκάς
Με πληροφορίες από:
1.Γεωγραφία πολιτική νέα και αρχαία Νομού Κεφαλληνίας του Αντώνιου Μηλιαράκη έτους 1890.
2.Την συγγραφέα κα. Ρούλα Γονατά Μουστάκη
Αναδημοσίευση από www.kefaloniamas.gr
