Χτες έγραψα για το “φυντάνι” του.
Σήμερα, θα γράψω για τον ίδιο. Αλλά θα προηγηθεί μια σύντομη ιστορία εξευρωπαϊσμού μιας ελληνικής πόλης.
Στα πλαίσια του εξευρωπαϊσμού της πόλης μας, στήθηκαν διάφορες παγίδες. Μία από αυτές ήταν να λένε ότι αυτό είναι ποδηλατόδρομος, αλλά να μην είναι.
Ήταν θέσεις στάθμευσης των SUV και των trailers των σκαφάτων του Ναυτικού Ομίλου Αργοστολίου και λοιπών ομοϊδεατών.
Προσπαθώντας, λοιπόν, να αποφύγω τον “ποδηλατόδρομο”, φεύγω προς τα δεξιά και καρφώνομαι σε μιαν άλλη παγίδα του εξευρωπαϊσμού: Μια προέεκταση του πεζοδρομίου στον κανονικό χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων.
Καρφώθηκα πάνω της και το ποδήλατο κόπηκε στα δύο.
(Το τι έπαθα εγώ είναι άλλη ιστορία. Ας πρόσεχα).
—
Ο ποδηλατάς μου λέει “αυτό είναι αδύνατο να φτιαχτεί. Πρέπει να παραγγείλουμε καινούργιο πηρούνι”. Του απάντησα ότι στο χωριό μου έχουμε έναν καλλιτέχνη σιδερά/μηχανουργό. “Να τον ρωτήσουμε”;
Ο Giorgos Kosmatos πήρε το κομμένο ποδήλατο και το έφτιαξε.
“Απίστευτο”, επανέλαβε καμιά δεκαριά φορές ο ποδηλατάς και πήρε το τηλέφωνο του Γιώργου για να τον έχει υπόψη του σε επόμενη χρεία.
Ο Γιώργος δεν καμαρώνει μόνο την κόρη του, που μαθαίνει μουσικά όργανα στο μπαλκόνι του χωριού.
Είναι ο ίδιος ένας καλλιτέχνης μεταλλουργός. Δοκιμάστε τον.
(Οι τελευταίες εικόνες είναι από την πρώτη και τελευταία -μέχρι στιγμής- έκθεση Χειροτεχνίας, Οικοτεχνίας και Τέχνης στην Κεφαλονιά).
Στην φωτό με τη μούρη μου είναι εμφανής η ψυχική μου διάθεση: Είμαι πολύ θυμωμένος, που δεν μ’ αφήνουν να περάσω καλά τα συντάξιμα χρόνια μου. (Και τρώω να γλυκαθώ).
Η Κεφαλονιά είναι Άγιος Τόπος
(Για τα Φαρακλάτα, δε λέω κουβέντα).
Ηθικό δίδαγμα:
Να αποφεύγετε τους εξευρωπαϊσμούς. Εδώ είναι Ελλάδα.
Από το fb του
