Ο αιφνίδιος θάνατος του Γιάννη του Ψαρρά, άφησε εμάς τους φίλους του, που τον ξέραμε καλά μέσα από κοινούς, άλλοτε διασταυρούμενους και άλλοτε αποκλίνοντες πολιτικούς δρόμους, παγωμένους και αδύναμους να κατανοήσουμε ότι το «ποτέ πια» του θανάτου, στον παρόντα αλλά και στον μέλλοντα χρόνο, θα είναι εδώ για να μας θυμίζει την απουσία του και να μας πληγώνει!
Πολλά γράφτηκαν και θα γραφτούν για τον Γιάννη.
Για την επιστημοσύνη του ως μηχανικού στην πολεοδομία, για τις λύσεις που έδινε πάντα με γνώμονα το κοινό συμφέρον, αλλά και την ανθρωπιά και το αίσθημα ευθύνης απέναντι στον πολίτη. Μαζί με την Αφροδίτη αποτέλεσαν ένα αλληλοσυμπληρούμενο δίδυμο, που επί των ημερών τους έφεραν την Πολεοδομία Αργοστολίου πρότυπο και υπόδειγμα στο Πανελλήνιο.
Για την γενναία στάση του απέναντι στον καρκίνο, για την ποιότητα της σχέσης του με την Αφροδίτη και τα υπέροχα παιδιά τους, για την διάθεση του να οργανώνει τις εξόδους μας για να βρισκόμαστε, όπου οι αναλύσεις και τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν με συνοδεία απαραίτητα του αγαπημένου του ούζου!
Ωστόσο αυτό που δεν είναι εύκολο να γραφτεί, γιατί άραγε πως αποτυπώνεται σε λέξεις η φλόγα της ψυχής, είναι ότι ο Γιάννης διατηρούσε μέσα του ασίγαστη τη λαχτάρα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Να τα αλλάξει όλα! Αυτό ήταν και η βάση για να συμβούν όλα τα προηγούμενα. Ακόμα και τα χρόνια που πολιτικά οι δρόμοι μας απόκλιναν, όλοι γνωρίζαμε ότι ο πυρήνας του Γιάννη παρέμενε ο ίδιος. Αυτός που με απόλυτη καθαρότητα, καίρια και καταλυτικά, εκφράστηκε στο εξαιρετικό κείμενό του, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Πέτρου του Πετράτου για το Πολυτεχνείο, «Κεφαλλονίτες και Ιθακήσιοι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973» Έτσι θα σε θυμόμαστε πάντα!
Αγαπημένε μας Γιάννη θα μας λείψεις πολύ!!!
Ελένη Τζiβρά Χιόνη
Μάκης Χιόνης
Γιάννης Απέργης
Δημήτρης Παγώνης
Διονυσία Παγώνη
Βασίλης Πινιατώρος
Εύη Πινιατώρου
Γεράσιμος Μανωλάτος
Άγγελος Καλαφάτης
Αγγελική Λαγγούση
Παναγιώτης Κουνάδης
Νίκος Γιαννουσάκης
Γερασιμούλα Αντωνάτου
