Ας μην κοροϊδευόμαστε πια, μεγαλώσαμε και δεν υπάρχει λόγος. Όλοι ξέρουμε ότι είναι πολύ χειρότερη απ’ όσο θέλουμε να την παρουσιάσουμε.
- Την περιμένουμε πως και πως για να κάνουμε το περίφημο new year’s resolution και καταλήγουμε, στην καλύτερη, να κάνουμε ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι χαζεύοντας τ’ αστέρια χωρίς -εννοείται- να σκεφτόμαστε τίποτα.
- Πάντα θα μας σπάνε τα νεύρα αυτοί που αρχίζουν τις ευχές και τα μάτσα-μούτσα στις 23:58, ιδίως αν είμαστε οι ηλίθιοι/άτυχοι/κορόιδα που έχουμε επιφορτιστεί με το ρόλο του κατεβάζοντος τον γενικό του ρεύματος.
- Παρότι πέρασε η εποχή που έφτανε 02:00 και το sms που είχες στείλει στις 00:08 ήταν ακόμα στα «εξερχόμενα», εντούτοις το άγχος του να προλάβεις να ευχηθείς (ή να προλάβουν να σου ευχηθούν) τηλεφωνικώς παραμένει απαράλλαχτα αγχωτικό στο πέρασμα του χρόνου.
- Η καταραμένη βασιλόπιτα. Με τα ίδια αστεία κάθε φορά. «Του Χριστού, του Αη-Βασίλη, του φτωχού…». «Σιγά που έχει ανάγκη για κομμάτι ο Άη-Βασίλης, άσε που του φτωχού πρέπει να το κόβουμε σ’ εμάς πλέον». «Να κόψουμε και της κυβέρνησης ρε, που μας τα παίρνει από 10 μεριές… Χα, χα, χα». Γελάσαμε. Λίγα λέω, ξεκαρδιστήκαμε.
- Να βγεις έξω; Τρελός είσαι; Δεν σκάβεις καλύτερα κανα δίωρο, πιο ξεκούραστα θα είναι. Δεν είναι βέβαια και εποχές ΠΑΣΟΚ, που έβγαινες στην Κηφισίας 00:30 και έφτανες Γκάζι κατά τις 04:00, ωστόσο τουλάχιστον το «ταμπλ ντ’ οτ» παραμένει ακόμα σταθερή απατεωνιά αξία σε πολλά μαγαζιά.
- Από το βράδυ της παραμονής αρχίζει να σε παίρνει από κάτω, γιατί σκέφτεσαι ήδη το απόγευμα της επομένης. Ως γνωστόν, το δεύτερο μισό της μέρας της Πρωτοχρονιάς είναι πιο καταθλιπτικό κι απ’ αυτό που έπαθε το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
- Αλλάζει το έτος. Για να ‘ρθει ο χρόνος να γίνει άγραφο χαρτί. Και όλοι περιμένουν να είσαι σε γιορτινό mood, ενώ μέσα σου δε νιώθεις έτσι. Ή είσαι μόνος. Ή δεν μπορείς. Ή δεν γουστάρεις. Ντρέπεσαι λίγο; Κακώς. Ζαμανφού.
Πηγή: menshouse.gr
