Άλλος ένας Οδυσσέας επιστρέφει στον τόπο του: Στη μνήμη του Σπύρου Αραβαντινού Ρουσέλου-Το συγκινητικό “αντίο” του Δημήτρη Μεσσάρη

Φίλε Σπύρο αυτή τη φορά επιστρέφεις στην γη μας και δεν θα χρειαστείς την άδεια κανενός. Έκανες πάλι τα μαγικά σου και θα μείνεις εδώ για πάντα. Μετά από δύο ολόκληρα χρόνια απουσίας, επιστρέφεις για πάντα  στην αγκαλιά των γονιών σου και της γης που τόσο αγάπησες. Αυτή τη φορά φίλε Σπύρο θα κρατήσω τα συναισθήματα μου για την  απώλεια σου για μένα και θα προσπαθήσω σιγά σιγά να τα ξανακάνω ζωή. θα μοιραστώ όμως με τους ανθρώπους που θα διαβάσουν αυτό το γράμμα, το  τι ήταν για σένα ο τόπος σου. Αυτός ο τόπος που στερήθηκες αλλά πλέον θα σε δεχτεί  στην αγκαλιά του για πάντα.  Θα τιμήσω τη μνήμη σου με ένα απόσπασμα από ένα κείμενο σου  με τίτλο  «Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες- Η οδύσσεια ενός Νεφροπαθούς»  το οποίο  φιλοξενήθηκε στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο. Θα παραλείψω εσκεμμένα να αναφέρω το τελευταίο κομμάτι της επιστολής σου που αναφέρεις όλους αυτούς που σου στέρησαν τη Γη σου γιατί είναι τόσο μικροί και ασήμαντοι που  σίγουρα  δεν χωρούν στην δική  σου μεγαλοπρεπή γαλέρα!!!!

Διαβάστε επίσης: “Ο Ανδρέας έφυγε τόσο νέος”-Η συγκινητική ανάρτηση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Αργοστολίου Νικόλα Βαλλιανάτου

Σας παραθέτω το κείμενο του αδελφικού μου φίλου Σπύρου Αραβαντινού Ρουσέλου

<<Απόγευμα Σαββάτου 5 Σεπτεμβρίου 2020. Καθισμένος σ’ ένα μπαλκόνι στα βουνά που περικλείουν την πόλη της Πάτρας, ατενίζω με νόστο την Κεφαλονιά. Ατενίζω τον τόπο μου, τις ρίζες μου, αναπολώντας τη μυρωδιά της βουκαμβίλιας του κήπου και του γιασεμιού τη νύχτα, τους ήχους των τζιτζικιών που τραγουδούν τον έρωτά τους μέσα στο καλοκαιρινό κάματο, τη δροσιά της θαλασσινής αύρας που φέρνει ο απογευματινός μαίστρος. Αναζητώ στις μνήμες μου τις βουτιές στα Φύκια, τους νυχτερινούς περιπάτους στην παραλία του Ληξουριού, ανακαλώ την αίσθηση της καυτής άμμου στις παραλίες, μα πάνω απ’ όλα την καθαρτική σιωπή του κοιμητηρίου που βρίσκονται οι γονείς μου. Και τους ανθρώπους, Τους φίλους, τους συγγενείς, τα οικεία πρόσωπα, τα γέλια και τις χαρές τους. 

Και σκέφτομαι ότι κάπως έτσι θα ένιωθε και ο Οδυσσέας – ο πολυμήχανος  συμπατριώτης μου – όταν πριν από χιλιάδες χρόνια ατένιζε την Ιθάκη του λίγο πριν οι σύντροφοί του ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου και χάσει για πάντα- ή έτσι νόμιζε – την πατρίδα του. Αλλά όπως κι εκείνου, έτσι και σε μένα, οι Μοίρες και οι Θεοί του επιφύλασσαν διαφορετικό ταξίδι γυρισμού. Έπρεπε να νικήσει Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, να μην υποκύψει στο τραγούδι των Σειρήνων, να περάσει από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, να αρνηθεί να ξεχάσει τρώγοντας το λωτό που του πρόσφεραν οι Λωτοφάγοι. ………>>

Το γράμμα αυτό το αφιερώνω στον αδελφικό μου φίλο Σπύρο που έφυγε από τη ζωή σήμερα 15-03-2021 και τον ευχαριστώ από καρδιάς για όσα απλόχερα μοιραστήκαμε άλλα και για όσα η θύμηση του  θα συνεχίζει πάντα απλόχερα να μου προσφέρει.

Φίλοι για πάντα !

Δημήτρης Μεσσάρης

Διαβάστε επίσης: Δήμος Ληξουρίου: Ξεκινούν τα “600άρια” της οικονομικής ενίσχυσης των πληγέντων του ΙΑΝΟΥ-Εγκρίθηκαν 81.600 ευρώ (αποφάσεις)

Διαβάστε επίσης: Αποζημιώσεις ΙΑΝΟΥ: Έπαθαν ολοκληρωτική καταστροφή, έχουν κάνει αίτηση από τον Οκτώβρη και ακόμη να πάρουν τα χρήματα (βίντεο)

Διαβάστε επίσης: Αποζημιώσεις ΙΑΝΟΥ: “Μισά μας τα λέει ο κ. Κεφαλογιάννης-Θέλουμε επίσημα στοιχεία”

Διαβάστε επίσης: Τοπικός ΣΥΡΙΖΑ: Γιατί ζητάει συγνώμη από τους Ληξουριώτες-Γιατί κάνει επίθεση στην ΝΔ & στον πρώην Δήμο Κεφαλονιάς