Είναι μια ζεστή μέρα αρχές Ιουλίου, η ώρα είναι 8:30μ.μ. και περπατώ στο πλακόστρωτο μπροστά από την παραλία “Φύκια”. Ένα πολύ όμορφο σημείο του Ληξουρίου που περιστοιχίζεται από ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια με απίστευτη πανοραμική θέα στην θάλασσα, την κορυφογραμμή του Αίνου και την όμορφη Λάσση στην απέναντι πλευρά του νησιού.
Το μάτι ανοίγει στα γαλανά νερά του Ιονίου και ο νούς ταξιδεύει με τα σύννεφα του ουρανού.
Μόλις λίγα λεπτά περπάτημα χρειάζομαι διασχίζοντας την παραλιακή οδό με την γουλόστρωτη πλατεία του λιμανιού, και τα χαρακτηριστικά δελφίνια, την οποία κοσμούν παραδοσιακές ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, καφετέριες και εστιατόρια, τα τραπέζια των οποίων απλώνονται μέχρι την προβλήτα. Κάνω μια μικρή στάση στην πλατεία με το άγαλμα του μεγαλύτερου σατυρικού ποιητή που γέννησε ο τόπος μου, του Ανδρέα Λασκαράτο, του οποίου όμως την ιστορία και τα βιώματα θα σας τα αναλύσω σε επόμενο άρθρο.
Λίγα βήματα μένουν μόνο για να βρεθώ στην κεντρική πλατεία Ληξουρίου
της οποίας σήμα κατατεθέν είναι ο μεγαλοπρεπής φίκος που δεσπόζει στο κέντρο της. Γύρω – γύρω οι μοντέρνες καφετέριες όπως ο “Διόνυσος – Musicafe” ή το “Senso” που το βράδυ δυναμώνουν την μουσική και γίνονται κέντρα διασκέδασης, τα παραδοσιακά καφενεία και τα σουβλατζίδικα της πόλης, τα πολυτελή κοσμηματοπωλεία, και τα γεμάτα ζωντάνια μπαράκια.
Στην κορυφή της πλατείας βρίσκεται από το 1918 το ιστορικό ζαχαροπλαστείο “Μαυροειδή” με την φημισμένη αμυγδαλόπιτα, τον μπακλαβά, τα παγωτά -με την μοναδική γεύση που μας ξυπνούν μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια- και την μεγαλύτερη ποικιλία σε χειροποίητα παραδοσιακά γλυκά της Κεφαλονιάς που θα συναντήσεις στο νησί!
Λίγο πιο κάτω, συναντάμε το παγωτατζίδικο “i-scream for ice-cream” με μια τεράστια ποικιλία σε γεύσεις παγωτών που μπορεί να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο! Ιδανική συνοδεία για μια φρεσκότατη βάφλα!
Στα αριστερά μας βλέπουμε το επιβλητικό κτήριο “Μαρκάτο” που μέχρι και τους πρόσφατους μεγάλους σεισμούς του 2014 λειτουργούσε ως δημοτικός κινηματογράφος και θέατρο της πόλης. Γύρω του μια μικρή αγορά αποτελούμενη από διάφορα μαγαζάκια με είδη δώρων, ψιλικά, είδη δόμησης, παραδοσιακά καφενεία, bistro όπως το “Pero”, η κάβα “Ιωσήφ” με την τεράστια ποικιλία σε αλκοολούχα ποτά, ξηρούς καρπούς και πολλών λογιών γλυκίσματα, η κρεπερί “Megusta” με την μεγάλη ποικιλία σε κρέπες και sandwich και τα ανθοπωλεία του Ληξουρίου.
Φώτα προβάλλουν απ την άλλη πλευρά. Παιδικές φωνές. Δυνατή μουσική και κόσμος…
Είναι ο πεζόδρομος του Ληξουρίου, η καρδιά της πόλης! Μικρά καλόγουστα γραφικά μαγαζάκια με κοσμήματα, είδη δώρων, χειροποίητα είδη τέχνης και τουριστικά είδη, όπως το “Scarabee”, το “Anatoli”, το “Natura”,το “Image”, το “Zervos” , καλόγουστες μπουτίκ για μικρούς και μεγάλους όπως το “SCANDALO” και το “Angelina” καθώς και καταστήματα οπτικών όπως το “Smartoptic” και το “Diwani Optics”, κομμωτήρια, βιβλιοπωλεία, εστιατόρια.
Μπροστά μας έχουμε το φημισμένο μπεργκεράδικο “Burgerlicious” με την τεράστια ποικιλία σε χειροποίητα burger και μοναδικής νοστιμιάς σαλάτες, όλα φτιαγμένα με αγνά υλικά εξαιρετικής ποιότητας, τα περισσότερα από ντόπιους παραγωγούς.
Ακριβώς δίπλα συναντάμε το “Tsibibo” , το gourmet εστιατόριο της πόλης με την παραδοσιακή αισθητική, και το πλούσιο μενού που προσφέρει πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές, με τις ιδιαίτερες του γεύσεις να παντρεύουν αρμονικά παραδοσιακές συνταγές και δημιουργική κουζίνα.
Προχωρώντας προς το κέντρο του πεζόδρομου συναντάμε το σημείο όπου η νύχτα αρχίζει να ζωντανεύει! Μουσική! Άρωμα βασιλικού, γιασεμιού και μέντας! Φώτα! Χαρούμενα πρόσωπα!
Στα δεξιά μας στον παράδρομο συναντάμε ένα ελληνάδικο όπως συνηθίζεται να το αποκαλούν, το “Moss Bar” κατάλληλη επιλογή για όσους επιθυμούν γνήσια διασκέδαση με Ελληνική μουσική.
Λίγο πιο πέρα είναι το “Inside”, το θρυλικό μπαράκι που φιλοξενεί στον χώρο του φανατικούς θαμώνες από το 1994! Εξαιρετικές μουσικές επιλογές από τους DJ, εμπνευσμένα events, μεγάλη ποικιλία σε cocktails και μία δόση μαγείας συνθέτουν το σκηνικό για μία απολαυστική βραδιά γεμάτη ξεγνοιασιά και διασκέδαση! Λίγα βήματα ακόμη και συναντώ στα αριστερά την είσοδο για το “Loft Bar”, το bar 2 σε 1 όπως το αποκαλώ εγώ! Βρίσκεται στον τρίτο όροφο του κτηρίου και συνδυάζει την καλή μουσική με την μαγευτική πανοραμική θέα στο λιμάνι του Ληξουρίου. Ένα φιλικό και καλόγουστο περιβάλλον που συμπληρώνει το παζλ της νυχτερινής ζωής στον τόπο μας με τον πιο όμορφο τρόπο!
Συνεχίζοντας την διαδρομή στον πεζόδρομο δεν μπορώ να μην κάνω μια στάση έξω από την Φιλαρμονική Σχολή Ληξουρίου που λειτουργεί από το 1834 ,πρόκειται δηλαδή για την αρχαιότερη φιλαρμονική σχολή στην Ελλάδα την ιστορία της οποίας θα μάθουμε μέσα από το blog τις επόμενες μέρες. Θα σταθώ για λίγο εδώ για να αποδώσω έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους μουσικούς της, απολαμβάνοντας τον ήχο των οργάνων που κυλά αρμονικά έξω από τους τοίχους του ιστορικού κτηρίου, την ώρα της πρόβας.
Λίγο πιο πέρα ξεπροβάλει απαλό φως μες στην ηρεμία. Μικρά παιδάκια κάνουν βόλτες με τα ποδήλατα τους στο στενό περιθώριο του πεζόδρομου. Οι γονείς σε παρέες κάθονται στο μεζεδοπωλείο “Μιμόζα”΄και τα παρακολουθούν ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνουν εκλεκτούς θαλασσινούς μεζέδες με την παρέα τους και ντόπιο κρασί. Κάποιοι απ΄ τις παρέες αυτές τραγουδούν κιόλας! Δεν μπορείς να προσπεράσεις αυτήν την εικόνα χωρίς να χαμογελάσεις…
Προς το τέλος του πεζόδρομου το μάτι πέφτει σε μία αυλή, είναι το εστιατόριο “Αυλή”, ένα από τα πιο παλιά εστιατόρια της περιοχής, το οποίο πλέον έχει δώσει την σκυτάλη στην δεύτερη γενιά. Κι εδώ συναντάμε μια πανδαισία γεύσεων, ένα γλυκό πάντρεμα της παραδοσιακής κουζίνας με την μοντέρνα. Όλα χειροποίητα, όλα αγνά υλικά προερχόμενα από την ύπαιθρο της Παλικής, πιστέψτε με, μπορώ να εγγυηθώ γι΄ αυτό!
Βγαίνοντας από τον πεζόδρομο είμαστε σχεδόν στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε.Μπροστά μας έχουμε αυτή τη φορά ένα επιβλητικό κτήριο, σε στυλ Bauhaus, φωταγωγημένο απ άκρη σ’ άκρη. Είναι το ‘Α Δημοτικό σχολείο Ληξουρίου, χτισμένο το 1933 και πλέον χαρακτηρισμένο ως διατηριτέο. Η αρχιτεκτονική του στηρίζεται στις τότε νέες ιδέες του ευρωπαϊκού μοντερνισμού και της βιομηχανικής επανάστασης. Αρχιτέκτονας που ανέλαβε το έργο, ήταν ο σημαντικός εκπρόσωπος του μοντέρνου κινήματος εκείνης της περιόδου, Θουκυδίδης Βαλέντης. Περισσότερα όμως γι αυτό το αριστούργημα που αντικρίζουμε μπροστά μας θα σας αναλύσω σε επόμενο άρθρο..
Η ώρα είναι περίπου 10:00μ.μ. και μετά από τόσο περπάτημα λέω να ξαποστάσω λίγο.Που αλλού; Μα φυσικά στο Πόρτο!
Το περίφημο μπαστούνι του Ληξουρίου, σημείο συνάντησης για όσους χρειάζονται μια μικρή ανάπαυλα και μια ανάσα δροσιάς μετά από μια ζεστή μέρα όπως η σημερινή. Ακούγονται καντάδες από κάποιες παρέες, γέλια και αστεία από άλλες, πολλές “καλησπέρες” ανταλλάσσουμε μέχρι ο καθένας να βρει την θέση του. Σκοπός μου είναι να φτάσω μέχρι την άκρη και να κάτσω για λίγο στο παγκάκι που βρίσκεται εκεί. Πάντα πίστευα ο,τι όποιος κάθεται στο συγκεκριμένο σημείο είναι ο πιο ευνοημένος της βραδιάς, και η αποζημίωση του για το περπάτημα; Μα φυσικά η ωραιότερη θέα που μπορεί κανείς να αντικρίσει στο Ληξούρι αυτή την ώρα: η νυχτερινή όψη της πόλης με τα φώτα της να αντανακλούν στα γαλήνια νερά του λιμανιού, το ferry boat της κοινοπραξίας που εκτελεί το δρομολόγιο Ληξούρι – Αργοστόλι, να μοιάζει σχεδόν πως αιωρείται πάνω από το νερό και το μισοφέγγαρο σαν κάποιος να το καρφίτσωσε λίγο πιο ψηλά από τα Καμιναράτα!
Πηγή: https://www.kefaloniatravelcenter.com/
