Απ’ όταν βρέθηκα στο Tetragwno.gr, άρχισα να τα σκέφτομαι όλα στο τετράγωνο. Κι όταν μου ζήτησαν “ερωτηματολόγιο”, δεν μπόρεσα να ξεφύγω από τούτο τον μικρό ψυχαναγκασμό: παίρνω λοιπόν τους τρεις σωματοφύλακες που ‘χω μες στο κεφάλι μου κάθε π’ ακούω “τέχνη”, και τους υψώνω στο τετράγωνο.
Μόνο που αυτοί είναι – ω του θαύματος! – τέσσερις (η μουσική, ο σινεμάς, το θέατρο, κι απ’ όλους πάνω ο Ντ’ Αρτανιάν της λογοτεχνίας), κι άρα ιδού: τέσσερις-τέσσερις-δεκάξι ξεγυρισμένες ερωτήσεις, κι όποιος έχει χρόνο για χάσιμο ας κοπιάσει ν’ απαντήσει.
Φυσικά, ποιος δέχεται να περάσει εθελοντική ανάκριση, χρονιάρες μέρες, με τα σεξπηρικά μου διλήμματα; Λοιπόν, να πώς το σκέφτηκα: Γι’ αυτό είν’ οι φίλοι! Πήγα το λοιπόν στην Αμαλία Αρσένη των «170 Τετραγωνικών» και της πρόσφερα ένα Τετράγωνο.
Ήξερα ότι είναι μια καταπληκτική ηθοποιός, το καλύτερο κανονάκι και το πιο μεγάλο χαμόγελο του καλλιτεχνικού ντουνιά. Μα πάνω απ’ όλα, ήξερα πως δεν έχει βρει ακόμα το θάρρος να πει όχι στις αδιακρισίες μου. Μια μέρα θα το βρει, αλλά μέχρι τότε… Απολαύστε ελεύθερα!
1. Ποιος ήρωας του σινεμά είναι το απωθημένο ραντεβού σου;
Εγω περίμενα στο Waterfront ο Μπραντο πουθενά…
2. Ποιος συγγραφέας θα ‘θελες να γράψει το διάλογο σ’ αυτό το ραντεβού;
Ο Μπέκετ. Κυρίως για τις παύσεις του.
3. Ποιον καλλιτέχνη γουστάρεις πολύ, κι ας μη σ’ αρέσει καθόλου το έργο του;
Αυτόν που αδιαφορεί για τη γνώμη των άλλων, κυρίως για το έργο του.
4. Ποιον καλλιτέχνη δεν γουστάρεις καθόλου, αλλ’ αγαπάς το έργο του;
Αυτόν που με κάνει να ξεχνάω ποιος είναι μολις βλεπω το έργο του.
5. Ποιο κινούμενο σχέδιο σου ‘μαθε όσα χρειάζεσαι για την ενήλικη ζωή;
Χακούνα Mατάτα, βρε!
6. Ποιος σκηνοθέτης θα ‘θελες να σκηνοθετεί τις μέρες σου;
Τις όμορφες ο Wes Anderson, τις μαύρες κι αράχνες ο Tarkovsky.
7. Κρασί και κουβέντα με τον Αριστοφάνη και το Σέξπηρ, ή με το Ντάριο Φο και τον Ευριπίδη;
Θελω Σαιξπηρ για κρασι και Ευριπίδη για κουβέντα, γίνεται;
8. Αν μπορούσες να εξαφανίσεις για πάντα ένα απ’ τα δύο: το δήθεν ή το “φτηνιάρικο”;
Το δήθεν είναι εξ’ορισμού φτηνιάρικο. Το φτηνιάρικο είναι έστω αυθεντικό.
9. Ελλάδα με μπουζούκι ή Ελλάδα με κλαρίνο;
Ελλαδα με κλαρίνο. Και παντού με κανονάκι.
10. Ποπ κουλτούρα ή “βαριά” κουλτούρα;
Πολιτισμός.
11. Μυθιστορήματα γραμμένα από φιλόσοφους, ή δοκίμια γραμμένα από λογοτέχνες;
Δοκίμια γραμμένα από φιλοσοφημένους λογοτέχνες.
12. Ένα τραγούδι για να γνωριστείς κι ένα ποτό για να χωρίσεις;
Το τραγούδι είναι Closer, από Kings of Leon. Το ποτό… ε, δεν το θυμάσαι από ένα σημείο και μετά. Κυρίως επειδή δεν είναι μόνο ενα…
13. Ένα ποτό για να γνωριστείς κι ένα τραγούδι για να χωρίσεις;
Ένα τεταρτάκι τσίπουρο δια 2 και Into my arms, Nick Cave.
14. Αν έπρεπε να σώσεις ένα απ’ τα δύο: τους στίχους ή τη μουσική;
Τον ρυθμό.
15. Έναν κόσμο με φιλελεύθερους τραπεζίτες κι αναρχικούς καλλιτέχνες, ή με φιλελεύθερους καλλιτέχνες κι αναρχικούς τραπεζίτες;
Όχι άλλη δυστοπία για το 2020. Σε ικετεύω.
16. Τελικά τι τη χρειαζόμαστε την τέχνη;
Η τέχνη είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Επειδή δεν επιτρέπεται το άγγιγμα, ας επιτραπεί η τέχνη. Για όσους ξέρουν, είναι το ίδιο.
Η Αμαλία θα βρεθεί ξανά στα «170 Τετραγωνικά» του Γιωργή Τσουρή (σκηνοθεσία Γ. Παλούμπης) στο θέατρο Ηλίσια, και στη «Χώρα που Ποτέ δεν Πεθαίνεις» της Ορνέλα Βόρπσι (διασκευή-σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι) στο θέατρο Σταθμός, όταν τα θέατρα ανοίξουν και πάλι. Ελπίζουμε όλοι σύντομα!
ΥΓ. Το Χ στο Τετράγωνο θα περνάει απ’ την ανάκρισή του διαφορετικό σεσημασμένο καλλιτέχνη κάθε Παρασκευή. Το νου σας…
Πηγή: https://tetragwno.gr/
