Μερικοί συνάδελφοι Δημοτικοί Σύμβουλοι υποστηρίζουν ότι η αξιοποίηση του Άλσους της Καλλιθέας στη Λακήθρα με την εγκατάσταση μιας ακόμη επιχείρησης εστίασης εκεί, θα δημιουργήσει οικονομικά προβλήματα στις ήδη εγκατεστημένες επιχειρήσεις εστίασης.
Η πραγματικότητα είναι ότι θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή θα ωφελήσει τις εισπράξεις των ήδη εγκατεστημένων εστιατορίων.
Το ζήτημα των χωροθετικών επιλογών των επιχειρήσεων έχει μελετηθεί εκτεταμένα και έχει ερμηνευτεί επαρκώς τα τελευταία 150 χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι στον αστικό χώρο συναντάμε συστάδες (clusters) ομοειδών επιχειρήσεων του ίδιου κλάδου στον ίδιο γεωγραφικό χώρο.
Στη πραγματική ζωή δηλαδή, βλέπουμε τις καφετέριες να χωροθετούνται σε συγκεκριμένες περιοχές πολλές μαζί, τα εστιατόρια το ίδιο κλπ, ενώ οι ιδιοκτήτες τους έχουν την δυνατότητα πριν τα ανοίξουν να επιλέξουν ένα γεωγραφικό σημείο μακριά από τον υποτιθέμενο ανταγωνισμό των «πολλών».
Οι «πιάτσες» ομοειδών επιχειρήσεων που δημιουργούνται στην πραγματική οικονομία και που λειτουργούν προς όφελος όλων των συγκεντρωμένων, έχουν να κάνουν με τις λεγόμενες «οικονομίες χωρικής συγκέντρωσης» (spatial agglomeration economies) και ιδιαίτερα το υποσύνολο εκείνο που ονομάζεται «οικονομίες εντοπιότητας» (localization economies).
Αν κάποιος λοιπόν μπει στον κόπο να διαβάσει λίγο τί σημαίνουν τα παραπάνω, θα καταλάβει εύκολα ότι η άποψη πως οι επιχειρήσεις εστίασης στη Λακήθρα θα έχουν πρόβλημα με την προωθούμενη αξιοποίηση του Άλσους της Καλλιθέας, κινείται εκτός πραγματικότητας και εκτός του πλαισίου που λειτουργεί η πραγματική οικονομία.
Από άλλους παράγοντες κρίνεται η βιωσιμότητα μιας επιχείρησης εστίασης και όχι από τον ανταγωνισμό που ασκείται λόγω της γειτνίασης με ομοειδείς επιχειρήσεις.
Αν και τα παραπάνω αναφέρονται εκτενώς στα βασικά εγχειρίδια των πρωτοετών φοιτητών οποιουδήποτε Πανεπιστημιακού Τμήματος Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, για όποιον έχει χρόνο και διάθεση, παρακάτω προτείνονται ορισμένα επιστημονικά άρθρα Αστικής και Περιφερειακής Οικονομικής (από τα χιλιάδες που υπάρχουν) σχετικά με τις χωροθετικές επιλογές στον κλάδο της εστίασης. Είναι αρκετά διαφωτιστικά.
Austin, S. B., S. J. Melly, et al. (2005). “Clustering of Fast-Food Restaurants Around Schools: A Novel Application of Spatial Statistics to the Study of Food Environments.” American Journal of Public Health 95(9): 1575-1581.
Day, P. L., J. R. Pearce, et al. (2015). “A temporal analysis of the spatial clustering of food outlets around schools in Christchurch, New Zealand, 1966 to 2006.” Public Health Nutrition 18(1): 135-142.
Jung, S. and S. Jang (2019). “To cluster or not to cluster?: Understanding geographic clustering by restaurant segment.” International Journal of Hospitality Management 77: 448-457.
Mossay, P., J. K. Shin, et al. (2022). “Quality Differentiation and Spatial Clustering among Restaurants.” International Journal of Industrial Organization 80: 102799.
Prayag, G., M. Landré, et al. (2012). “Restaurant location in Hamilton, New Zealand: clustering patterns from 1996 to 2008.” International Journal of Contemporary Hospitality Management 24(3): 430-450.
Xi, W. and R. Luo (2016). “Study On Characteristics Of Spatial Distribution Of Restaurants In Built-up Area Of Chuxiong City.”
https://www.facebook.com/dionysios.minetos/posts/2507615866039186
