Όταν μιλάμε για εγκλήματα πολέμου και θηριωδίες των κατακτητών στην κατεχόμενη Ελλάδα κατά την περίοδο 1941- 1944 συνειρμικά ο νους συναντά τους Γερμανούς Ναζί. Και πώς να μην γίνεται τούτο άλλωστε όταν οι… απόγονοι του Γκαίτε άφησαν πίσω τους εκατοντάδες εκτελεσθέντων Ελλήνων, αίμα, κλαυθμό και οδυρμό, χωριά – στάχτες και μνήμες – κόλαση. Όμως… Όμως δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί που εγκλημάτησαν κατά του ελληνικού λαού. Και οι Ιταλοί κατακτητές (και οι Βούλγαροι) διέπραξαν απεχθείς δολοφονικές πράξεις που στιγμάτισαν το πέρασμά τους από την χώρα μας. Η Ιστορία υπενθυμίζει τα εγκλήματα των γειτόνων και σκύβει το κεφάλι…
Η σφαγή στο Δομένικο
Η πρώτη ομαδική σφαγή κατοίκων από τους Ιταλούς έγινε στις 16 Φεβρουαρίου του 1943 στο χωριό Δομένικο, 42 χιλιόμετρα από τη Λάρισα και 18 από την Ελασσόνα. Εκείνη την ημέρα ανταρτικές ομάδες χτύπησαν ιταλική μονάδα κι οι Ιταλοί μέτρησαν 9 νεκρούς. Σε λίγες ώρες το χωριό Δομένικο περικυκλώθηκε από ιταλικές δυνάμεις. Οι κάτοικοι μην γνωρίζοντας το παραμικρό δεν εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Την περίοδο εκείνη πρόεδρος του χωριού ήταν ο δοτός – δωσίλογος Νίκος Χώτος. Οι Ιταλοί διέταξαν τη συγκέντρωση των κατοίκων στην πλατεία και ο πρόεδρος τους διαβεβαίωσε ότι δεν διατρέχουν κίνδυνο. Οι Ιταλοί συνέλαβαν 117 άνδρες του χωριού και τους φόρτωσαν σε φορτηγά. Στη συνέχεια έκαψαν 105 σπίτια. Κάποιοι που προσπάθησαν να δραπετεύσουν σταμάτησαν από τις κάνες των πολυβόλων. Οι υπόλοιποι εκτελέστηκαν ανά ομάδες. Κάποιοι επιζήσαντες κάνουν λόγο για φόνους των συγχωριανών τους ακόμη και με μαχαίρια. Δύο μοναχά, από τους 117, κατάφεραν να ξεφύγουν. Τραγικό θάνατο βρήκε και ο ιερέας του χωριού, ο παπα-Δημήτρης, που απεγνωσμένα προσπαθούσε να πείσει τους Ιταλούς να μην σκοτώσουν τους αμάχους. Ιταλός αξιωματικός έλουσε με πετρέλαιο τον παπά και του έβαλε φωτιά. Λέγεται ότι την ώρα που ο ιερέας καιγόταν ζωντανός, του φώναζε κοροϊδευτικά ο Ιταλός: «Ρήγκα Φεραίο- Ρήγκα Φεραίο»….
Ομαδική σφαγή στο Τσιότσιο
Τον Φεβρουάριο του ’43 ο ιταλικός σχηματισμός με προορισμό το χωριό Τσιότσιο, κοντά στη Λάρισα, δέχτηκε επίθεση από ανταρτικά σώματα. Οι Ιταλοί θεώρησαν ότι είχαν προδοθεί από κατοίκους του Τσιότσιου και επέστρεψαν την επομένη πυρπόλησαν 23 σπίτια, τουφέκισαν πέντε άνδρες και πήραν 40 ως ομήρους.
Στο Δομοκό: Τον Απρίλιο του 1943 ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις έκαναν εκκαθαρίσεις στην περιφέρεια του Δομοκού: έκαψαν 27 χωριά, εκτέλεσαν κατοίκους και άλλους συνέλαβαν ως ομήρους.
Φωτιά στην Οξυνιά: Κοντά στο χωριό Οξυνιά στην περιφέρεια Καλαμπάκας ιταλικό τάγμα έπεσε σε ενέδρα ανταρτών. Εβδομήντα Ιταλοί στρατιώτες και ο διοικητής τους σκοτώθηκαν ενώ περίπου 100 συνελήφθησαν. Τρεις ημέρες μετά οι Ιταλοί επέστρεψαν και εκτέλεσαν 15 αγρότες τους οποίους «αναγνώρισαν» ως αντάρτες, κατέστρεψαν ολοσχερώς εννιά χωριά και φόνευσαν όποιον άνδρα βρέθηκε στο δρόμο τους.
Ακόμα και λείψανα!
Στο πλαίσιο αντιποίνων και κυρώσεων στον άμαχο πληθυσμό οι Ιταλοί «πάτησαν» και τις ιερές Μονές των Μετεώρων. Συνελήφθησαν και κακοποιήθηκαν μοναχοί· η Μονή Γκούρας βομβαρδίστηκε και λεηλατήθηκε. Οι Μονές Αγίας Τριάδος και Αγίου Στεφάνου διηρπάγησαν. Ακόμα και λειψανοθήκες με οστά αγίων κλάπηκαν! Οι καταστροφές και οι βεβηλώσεις των ιερών χώρων των Μοναστηριών ήταν σε πολλές περιπτώσεις ολοκληρωτικές.
Σφαγή στην Τσαρίτσανη…
Τον Μάρτιο του 1943 ισχυρές ιταλικές δυνάμεις προφασιζόμενη εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον ανταρτών εισέβαλλαν στην Τσαρίτσανη (Ν.Α της Ελασσόνας). Οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν μετά την προτροπή και την υπόσχεση του Ιταλού διοικητή ότι δεν κινδυνεύει κανείς. Τα γυναικόπαιδα γύρισαν σπίτι τους, σαράντα άνδρες συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Ανάμεσα στους σφαγιασθέντες ήταν και δυο ανάπηροι του Ελληνοϊταλικού πολέμου!
… και στα Φάρσαλα
Ανέκαθεν τα Φάρσαλα ήταν πεδίο μαχών και πρωταγωνίστησαν σε πολλές περιόδους της Ιστορίας. Και πάλι η αφορμή για την σφαγή ήταν επίθεση ανταρτών. Ιταλοί εισέβαλαν στην πόλη και την λεηλάτησαν, έκαψαν σπίτια και καταστήματα και πήραν 80 κατοίκους μαζί τους τους οποίους χρησιμοποίησαν σαν ασπίδα για τις ανταρτικές επιθέσεις.
Την επομένη οι Ιταλοί επέστρεψαν. Μπήκαν στην πλατεία της πόλης και σκότωσαν αδιακρίτως όσους βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο σημείο: περίπου 27 ανθρώπους. Στη συνέχεια έκαψαν ακόμα 200 σπίτια και λήστεψαν οικογένειες και εκκλησίες. Κανένα από τα καταστήματα και τα σπίτια της πόλης (900 στον αριθμό) δεν έμεινε άθικτο μέχρι την απελευθέρωση! Τέσσερα γειτονικά χωριά βομβαρδίστηκαν και μάλιστα στο χωριό Δανδράκια φονεύτηκαν ο ιερέας και οι πρόκριτοι που είχαν σπεύσει να δηλώσουν νομιμοφροσύνη, ώστε να αποφύγουν οι κάτοικοι τη σφαγή.
Στα χωριά Βουνοχώρα και Αγία Ευφημία εκτελέσθηκαν ακόμη και τυφλοί, ακόμη και 90χρονοι γέροντες! Στην μεγάλη σήραγγα του Κουρνόβου, ανατινάχτηκε στρατιωτική αμαξοστοιχία που μετέφερε πυρομαχικά και 50 Έλληνες κρατούμενους. Σε αντίποινα οι Ιταλοί εκτέλεσαν 100 πατριώτες στον τόπο της ανατίναξης.
Στον Αλμυρό εκτελέστηκαν 33 κάτοικοι, στην Πελοπόννησο στις Παρασκιές Καλαβρύτων τρεις, στη Βόνιτσα αξιωματικοί του Ελληνικού στρατού βασανίστηκαν μέχρι θανάτου με φρικτούς τρόπους. Οι Ιταλοί μαστίγωναν κατοίκους χωριών, τους έκλεβαν τα υπάρχοντα, τους ξυλοκοπούσαν, λεηλατούσαν σπίτια και εκκλησίες, αφαίρεσαν αρχαία δοχεία και τεμάχια μαρμάρων από τη Δήλο· δεν δίσταζαν να φονεύσουν όποιον αντιδρούσε στις εγκληματικές δραστηριότητές τους, βίασαν εννιάχρονη και την σκότωσαν στο χωριό Βαϊνιά της Ιεράπετρας και 12χρονη στη Σελινίτσα Καλαμάτας. Βασάνισαν με απεχθείς τρόπους Έλληνες πατριώτες με τη συνδρομή Ελλήνων συνεργατών τους.
Τέλος στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Λαρίσης που λειτούργησε από τον Αύγουστο του 1941 υπό Ιταλική διοίκηση, Έλληνες πατριώτες και πολλοί Βρετανοί αξιωματικοί και στρατιώτες βασανίστηκαν. Οι κρατούμενοι ζούσαν κάτω από τραγικές συνθήκες. Οι πρώτοι κρατούμενοι ήταν Κρήτες πολεμιστές του Αλβανικού μετώπου. Οι ηττημένοι φασίστες έβγαλαν πάνω τους ολόκληρη την οργή τους. Υπολογίζεται ότι περίπου 800 άνθρωποι εκτελέστηκαν κι ακόμη τόσοι πέθαναν από κακουχίες και αρρώστιες!
Και τα εγκλήματα των Ιταλών δεν έχουν τέλος, μέχρι που συνθηκολόγησαν και πολλοί από αυτούς έπεσαν στα χέρια των συμμάχων τους, Γερμανών και πέρασαν τα ίδια που έκαναν στους Έλληνες, στους Έλληνες που δεν δίστασαν να προστατεύσουν Ιταλούς στρατιώτες από την οργή των Ναζί. Αυτά για να μην ξεχνάμε την Ιστορία!
Πηγή: «Θυσίαι της Ελλάδος και Εγκλήματα Κατοχής 1941-1944» Δημητρίου Μαγκριώτη – Εκδόσεις Φόρμιγξ – Πρώτη έκδοση: 1949.
Πηγή: ethnos.gr
