Αγαπητό Kefalonia Magazine, θαρρώ πως ο δημοσιογράφος από την Κέρκυρα δεν ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στη συζήτηση, ίσως βέβαια να μην είχε τεταμένα τ’ αντανακλαστικά του ή κάτι άλλο να του τα επισκιάζει.
Αυτό διότι όντας παρόν στο σύνολο συζήτησης αυτής της θεματικής κατέληξα σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα από τον δημοσιογράφο.
Αρχικά η κατά τ’ αλλά επιστημονική ημερίδα είχε όλα τα στοιχεία μιας άρτιας προπαγάνδας. Θα εξηγήσω αμέσως.
Είχε έναν κοινωνιολόγο, έναν εκπρόσωπο της εταιρίας εξορύξεων (μάλλον επί δημοσίων σχέσεων), έναν γεωλόγο, έναν ωκεανολόγο, έναν περιβαλλοντολόγο και έναν σεισμολόγο. Όποτε χρησιμοποιήθηκαν όλα όσα μπορούν να προσφέρουν ένα προπέτασμα καπνού ή να καλύψουν το θυμικό μας κατά άλλους. Από κοινωνιολογικές έρευνες για το ποσό εγωιστές είμαστε που δεν θέλουμε τα πετρέλαια (not in my back yard), μέχρι τους αναγκαίους αριθμούς σε χρήμα για να εμφανιστεί το σύμβολο του ευρώ στις κόρες των ματιών μας, ή το ηθικό δίλημμα αποδοχής χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ερευνών από μια εταιρία που θέλει να χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα προς όφελος της.
Η μοναδική παραφωνία στο παραπάνω ήταν ο σεισμολόγος, ο οποίος είπε μεταξύ άλλων σοβαρών, ότι δεν υπήρξε στις εν λόγω έρευνες καμία μελέτη ή ανάλυση αντιμετώπισης σεισμικών φαινομένων και επιταχύνσεων, μάλιστα παρουσίασε κατά την ομιλία του έναν τμήμα αυτής της έρευνας για αντιμετώπιση διαρροής στον Πατραϊκό, η οποία αντιμετώπιση θα έληγε όταν η πετρελαιοκηλίδα πλέον θα εκτεινόταν από την Άρτα ως τη Βόρεια Ζάκυνθο (μάλλον δεν το είδε αυτό ο δημοσιογράφος, απορώ διότι ήταν συγκλονιστικό).
Περαιτέρω σε δίκη μου ερώτηση για το αν έχει υπάρξει μελέτη ενδεχομένων κινδύνων και αντιμετώπισης τους σε περίπτωση επέλευσής τους ή εμφάνισης άλλων αστάθμητων παραγόντων, απάντησαν ότι είναι νωρίς ακόμα για μια τέτοια έρευνα. Φθάνουμε λοιπόν στο οξύμωρο να έχουμε μελετήσει ενδεχομένως τα πάντα, ακόμα και το τυράκι στη φάκα, όπως τα έσοδα του δημοσίου ή άλλους ακριβής αριθμούς πχ. τα βαρέλια που μπορούμε να αντλήσουμε, έχουμε ελέγξει οτιδήποτε αφορά το χρήμα, αλλά (ω θεοί) δεν έχουμε μελετήσει τις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις. Διευκρινίζω περαιτέρω για να μην υπάρξει σύγχυση, ότι η ερώτηση του προέδρου του επιμελητηρίου Λευκάδος που αναφέρει λανθασμένα το άρθρο, δεν αφορούσε το μέγεθος του κινδύνου και των συνολικών επιπτώσεων αλλά την οικονομική τους σημασία για τους εμπλεκόμενους στον τουρισμό. Ούτε αυτά κατάλαβε ο δημοσιογράφος.
Περαιτέρω, του πέρασαν παντελώς αδιάφορες άλλες παρεμβάσεις που ουδέποτε απαντήθηκαν άμεσα και με παρρησία. Ίσως βέβαια να μην ήθελε να τα δει.
Είναι όμως αδιανόητο να μην κατέληξε σε συμπεράσματα που ακόμα και οι επιστήμονες που στελέχωσαν αυτή την ομιλία, δεν μπορούσαν μετά από την έρευνα να μην παραδεχτούν, ποια είναι αυτά; Ότι το Ιόνιο είναι ένα διαμάντι με ξεχωριστό βυθό, με σπάνια είδη φυκιών που βοηθούν στην ποιοτική παραγωγή οξυγόνου, στην ύπαρξη σπάνιων θηλαστικών και πτηνών και τέλος στην τεράστια πολιτισμική κληρονομιά που βρίσκεται στο βυθός και όλα τα παραπάνω μόνον ενδεικτικά. Έναν βυθό ήδη ταλαιπωρημένο από την κατάληξη των πλαστικών καθημερινής χρήσης, την διέλευση μηχανοκίνητων σκαφών και την ηχορύπανση, των μηχανότρατων κ.α. που το απειλούν.
Και όλα τα παραπάνω είναι μόνον όσα μπόρεσα εν τάχει να σας παραθέσω γράφοντας από το κινητό μετά την ανάγνωση του άρθρου. Ενδεχομένως είναι πάρα πολλά ακόμα αυτά που διαφεύγουν. Ένα είναι όμως το βέβαιο συμπέρασμα. Έγινε μια προσχηματική συζήτηση επιστημόνων χωρίς ουσιαστικό αντίλογο, ακόμα και ο κος Τσελέντης έπρεπε να αντικρούσει άλλους τέσσερις ομιλητές σε περιορισμένο χρόνο. Κοινός τόπος όλων των επιστημόνων αυτών ήταν η χρηματοδότησή τους από την εταιρίας εξορύξεων, την ΕΛΠΕ. Το Ιόνιο δεν είναι μόνο όμορφο, είναι και μοναδικό, είναι όμως ήδη βεβαρυμένο. Το ότι η Αλβανία και η Ιταλία αντλούν ορυκτά καύσιμα δια θαλάσσης δεν σημαίνει ότι πρέπει να πράξουμε ομοίως, ο μιμητισμός ανήκει κυρίως στα πρώιμα πιθηκοειδή. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο η εξόρυξη, η έντονη σεισμικότητα, η βέβαιη διαρροή, το ανθρώπινο σφάλμα, ο κίνδυνος βύθισης δεξαμενόπλοιου και άλλα πολλά, ο κίνδυνος είναι η υποβάθμιση του τόπου που έχουμε δανειστεί από τις μελλοντικές γενεές και απομυζούμε για να ζήσουμε το παρόν μας.
Ζητώ συγγνώμη για την κατάχρηση χώρου.
Γεράσιμος Γαβριελάτος
