Όσοι από εσάς έχετε εμπειρία από δημόσια κτήρια, οργανισμούς και δημόσια νοσοκομεία όταν βρεθείτε στο γηροκομείο Ληξουρίου σε καμία περίπτωση δεν θα πιστέψετε ότι βρίσκετε σε ένα γηροκομείο, θα νομίσετε ότι βρίσκετε σε μία μεγάλη βίλλα. Τα πάντα λάμπουν από καθαριότητα και η μυρωδιά από του φαγητού που έρχεται από την κουζίνα σου θυμίζει εστιατόρια πολυτελείας. Ο Μάγειρας κύριος Κουταβάς επιμελείται καθημερινά το φαγητό σύμφωνα με τις ιδιαίτερες διατροφικές ανάγκες των {πελατών} του! Ο διευθυντής του γεροκομείου Γεράσιμος Γερουλάνος δεν δουλεύει 8ωρο είναι standby 24 ώρες το 24ωρο. Κύριε Παπαδάτε μου είπε, αυτό που κάνω για μένα δεν είναι επάγγελμα. Είναι ένα λειτούργημα που προσπαθώ να τιμώ. Είναι ο τρόπος ζωής που δεν θέλω να αλλάξω. Πόσοι άλλοι Γεράσιμοι βλέπουν άραγε έτσι το λειτούργημα τους;
Η κυρία Τσαγκαράτου η πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου είναι εμφανές ότι έχει μεταφέρει στο σε όλο το γηροκομείο την δική της αρχοντιά και λάμψη και κατόρθωσε ένα γκρεμισμένο από τους σεισμούς κτίριο να το κάνει ένα σύγχρονο τόπο ξεκούρασης και απόλαυσης των συνανθρώπων μας της τρίτης ηλικίας. Έφυγα από το γηροκομείο χαρούμενος γιατί κάποιοι συνάνθρωποί μας που διάγουν τα τελευταία έτη του βίου τους είναι τυχεροί να έχουν άγγελους φύλακες κάποιους λειτουργούς σαν το Γεράσιμο, την κυρία Τσαγακαράτου , και φυσικά όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου< Ευάγγελος Φαρακλός, Μαρία Λιάτου Αγγελική Δελλαπόρτα, και Μαρία Πυλαρινού – Πετράτου> που θεωρούν τιμητικό τίτλο να υπηρετούν εντελώς αφιλοκερδώς του συνάνθρωπους μας. Έδωσα μία τελευταία ματιά στις μεγάλες μαρμάρινες πλάκες που είναι γραμμένα τα ονόματα των δωρητών. Όσοι μπορούμε ας τους μιμηθούμε.
Παυλος Παπαδατος
