1η Σεπτέμβρη, η βαριά πόρτα του σχολείου ανοίγει… Προς ώρας, μόνο για μας τους εκπαιδευτικούς. Νέα πρόσωπα (φέτος έγιναν διορισμοί για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια), καλωσορίσματα και αναγκαίες συστάσεις – μέχρι τις 13 που θα έρθουν και τα παιδιά το σχολείο θα είναι λίγο άχαρο και θλιβερό – ένα μεγάλο κτήριο κι ένα μεγάλο προαύλιο χωρίς παιδιά που σχεδόν παρακαλάει να υποδεχτεί τα βήματα και τις φωνές τους.
Φέτος, ξεκινάμε με ελπίδα και αγωνία. Τα δυο προηγούμενα χρόνια η εκπαιδευτική διαδικασία κύλησε μετ’ εμποδίων… Πολλών εμποδίων. Η πανδημία μάς έφερε μπροστά σε εμπειρίες πρωτόγνωρες για μας και για τα παιδιά – για τα τελευταία, η τηλεκπαίδευση, λίγους μήνες την προπερασμένη χρονιά και για το μεγαλύτερο μέρος της περασμένης, ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη, που πολλά παιδιά τα αποσυντόνισε πλήρως.
Από την άλλη, ερχόμαστε στην καινούρια σχολική χρονιά όπως και την περσινή – αναμένοντας τις εξειδικεύσεις των φετινών πρωτοκόλλων, τα μάλλον αναμενόμενα θα είναι μάσκα, αντισηπτικά, αποστάσεις. Ουσιαστική μέριμνα για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων με μικρότερα τμήματα δεν είδαμε, για ακόμη μια φορά, να λαμβάνεται.
Μοναδικό επιπλέον εργαλείο στη διάθεσή μας είναι ο εμβολιασμός, με τον κίνδυνο και πάλι να δημιουργηθούν εντάσεις που θα δημιουργήσουν ένα ακόμα πρόσκομμα στην εκπαιδευτική διαδικασία, μαζί με άλλα που έρχονται, παραπλεύρως της πανδημίας, όπως η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Αυτό που είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η χρονιά φέτος να κυλήσει στις σχολικές μας τάξεις. Μαζί με τα παιδιά μας. Και τα παιδιά μας μαζί με τους συμμαθητές και τους φίλους τους. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε κι άλλη χρονιά. Τα παιδιά της Γ΄ Λυκείου φέτος καλούνται να δώσουν πανελλαδικές χωρίς να έχουν δώσει ούτε μία φορά εξετάσεις στο Λύκειο – πολλά παιδιά επίσης, όλων των τάξεων, λόγω των προβλημάτων στις συνδέσεις αλλά και της ίδιας της διαδικασίας της τηλεκπαίδευσης, έχουν πάρα πολλά κενά, και χρειάζεται αγώνας δρόμου για να ξαναβρούμε τον βηματισμό μας.
Το ξαναλέω. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε κι άλλη χρονιά. Ακόμα και αν το κράτος δεν έχει πράξει τα δέοντα για να μας εξασφαλίσει τις κατάλληλες συνθήκες, δεν μπορούμε να το περιμένουμε να ξυπνήσει για να κινητοποιηθούμε εμείς. Πρέπει, τηρώντας σχολαστικά τα μέτρα προστασίας μέσα και έξω από το σχολείο να κάνουμε κάθε τι που μπορούμε ώστε να παραμείνουν τα σχολεία μας ανοιχτά.
Η ευχή γι’ αυτή τη χρονιά λοιπόν είναι να την περάσουμε στις τάξεις μας, όπως παλιά. Με τα παιδιά μας, για τα παιδιά μας. Το σχολείο δεν είναι μόνο τα μαθήματα, είναι το διάλειμμα, η πρωινή καλημέρα, η πλάκα με τους συμμαθητές, η κουβέντα με τους δασκάλους, οι αγώνες, οι σχολικές γιορτές, οι ομάδες δράσεις, οι περίπατοι, οι εκδρομές… Αυτά μέσω eclass δεν μπορούν να γίνουν, όσο εξελιγμένα, όσο χρήσιμα, όσο αναγκαία λύση κι αν ήταν τα νέα μέσα στις μέρες του εγκλεισμού…
Στις τάξεις μας, λοιπόν, συνάδελφοι και μαθητές… Στις τάξεις μας!
Πηγή: ionica.gr
