Γνωριστήκαμε για πρώτη φορά όταν στα τέλη του 2016 ήλθε στην πόρτα του σπιτιού στον Αι Γιάννη στην Κερκυρα διεκδικώντας λίγη τροφή , μαζί με άλλα γατάκια της περιοχής.
Γρήγορα ξεχώρισε κι αποζήτησε κατι περισσότερο, κι έτσι βρέθηκε μέσα στο σπίτι να μας κάνει παρέα.
Έξυπνος, γλυκούλης κι αγαπησιάρης πολύ ο Κανέλος.
Και στα ταξίδια μαζί, Κέρκυρα-Κεφαλονιά, Κεφαλονιά- Κέρκυρα.
Στην πρώτη του επίσκεψη στο Κτηνιατρείο-Γαλιατσάτου Αναστασία βρέθηκαν και τα άσχημα : ο Κανέλος έπασχε απο μια μορφή λευχαιμίας που θα μείωνε το προσδόκιμο της ζωούλας του.
Έτσι συνεχίσαμε την παρέα μας, η Αναστασία έκανε τα “μαγικά” της κι ο γατούλης χάριζε κι έπαιρνε αγάπη ακολουθώντας μας από το φθινόπωρο του 2019 στα Σβορωνάτα στην Κεφαλονιά.
Μαζί του φέραμε από την Κέρκυρα κι άλλη μια μικρή γατούλα , την “Μπίρα/Λίλα”, κι έτσι είχε την συντροφιά του, αν και δεν ταίριαζαν σχεδόν καθόλου. Ανέχονταν όμως η μία την άλλη.
Ηταν ήσυχος , υπομονετικός, ειχε όμως μια συνήθεια που δεν την άλλαξε ποτε: κάθε πρωί , μα κάθε πρωί με ξύπναγε μ ενα απαλό σκούντημά στο μάγουλο για να του βάλω φαγητό. Δεν έφευγε αν δεν πετύχαινε τον σκοπό του.
Εκμεταλλευόμενος και το καθεστώς των τηλεδιασκέψεων μέσα στην καραντίνα ο Κανέλος έγινε “τηλεοπτικός αστέρας” εμφανιζόμενος guest star στην οθόνη μου , στον ώμο μου , στο κεφάλι μου.
Στα τέλη του 2021 εμφανίστηκαν οι πρώτες σοβαρές δυσκολίες απο την ασθένεια του.
Η Αναστασία έκανε το καλύτερο , θέλαμε όλοι να τα καταφέρει και ο γατούλης προσπαθούσε αγόγγυστα.
Μέχρι σήμερα όμως. Σήμερα το μεσημέρι μας άφησε μόνους με τις στιγμές, τις μνήμες, τις φωτογραφίες.
Ειχα την ανάγκη να τα γράψω, σας ευχαριστώ
Από το fb του Θόδωρου Γαλιατσάτου εδώ
