Η ζωή μας είναι ένας μεγάλος κανόνας, εμφορούμαστε από κανόνες , αγαπάμε με κανόνες, συναναστρεφόμαστε με κανόνες, λειτουργούμε ως κοινωνία με κανόνες και αυτό διότι χωρίς κανόνες δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε και να επιβιώσουμε. Τι γίνεται στη περίπτωση που τίθεται-ονται κανόνας-ες που ανατρέπει-ουν έστω παροδικά και εξ ‘ ανάγκης την ομαλή συνύπαρξη των υποκειμένων και δημιουργεί-ουν φυγόκεντρες δυνάμεις οι οποίες τείνουν να διασπάσουν έστω και πρόσκαιρα τη συνοχή της κοινωνίας μας?
Όπως γνωρίζουμε από τα μαθητικά μας χρόνια έχουμε το 1ο νόμο του Νεύτωνα περί αδράνειας, που αποτελεί έναν από τους βασικούς κανόνες της κλασικής φυσικής και ο οποίος αποδεικνύεται επί του πρακτέος και ταυτοποίειται σε ένα ευρύτατο φάσμα τόσο στο φυσικό όσο και στο ανθρωπογενές περιβάλλον.
Αν εφαρμόσουμε λοιπόν το 1ο νόμο του Νεύτωνα στη κοινωνία μας παίρνοντας πρωτίστως ως παραδοχή ότι η κοινωνία μας βρίσκεται σε ένα αδρανειακό σύστημα όπου τα υποκείμενα της είτε αδρανούν είτε η συνισταμένη των δυνάμεων που δέχονται σε αυτή είναι ίση με το μηδέν , αντιλαμβανόμαστε άμεσα ότι θέτοντας σε εφαρμογή ένα κανόνα που καταργεί τη θεμελιώδη αρχή ισορροπίας της κοινωνίας μας θα επιφέρει τριγμούς στη συνοχή της ίσως και κοινωνική διάσπαση η οποία εν ευθέτω χρόνο θα επιφέρει ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις.
Θέλοντας λοιπόν ο συνταγματικός νομοθέτης να κρατήσει την κοινωνική συνοχή, κοινωνική ευημερία κ.α, βασίστηκε σε θεμελιώδης αρχές της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και έθεσε αυτές ως μη αναθεωρητέα άρθρα του Σ όπως είναι τα (αρθ.2 §1, αρθ.4 §1 & άρθρο 5 §§ 1 & 3) για να προστατεύσει τα υποκείμενα από αρχολίπαρους με επικίνδυνους συλλογισμούς που ίσως προσπαθήσουν να υφαρπάξουν αναφαίρετα θεμελιώδη δικαιώματα. Ενώ ως απώτερος στόχος του είναι η διαφύλαξη των αξιών και των στάσεων που επισύρουν οι καταβολές μας από την Αρχαία Ελλάδα ως το Βυζάντιο , από εκεί στη Σμύρνη και το σήμερα λειτουργώντας ως θεματοφύλακας της παρακαταθήκης του Έθνους.
Ωστόσο και αυτός καταλήγει στην ακροτελευταία διάταξη του Σ στο άρθρο 120 αφήνοντας τελικώς το καθήκον (που συνιστά δικαίωμα και υποχρέωση ) της διαφύλαξης και τήρησης του σε όλους εμάς τους Έλληνες πολίτες. Αφού πρωτίστως «τα πάντα εν σοφία εποίησε» και έκανε « σοφόν το σαφές » ότι όλα τα άρθρα του Σ είναι ισάξια και για αυτό δύναται κάποια να περιοριστούν κατ’ οικονομία υπέρ του δημοσίου συμφέροντος χωρίς όμως να επέρχεται αλλοίωση του πυρήνα τους ή να περιορίζονται εσαεί!
Κοντολογίς εύχομαι να αποφευχθούν οι κοπετοί και μην ορρωδείτε προ ουδενός !Στις φουρτούνες εμφανίζονται οι καπετάνιοι οι γεραροί!
υγ.πριν λίγες ημέρες 27/06 τιμήσαμε τον Άγιο Σαμψών τον ξενοδόχο και διαρκώς τιμούμε τη καταγωγή μας από την αρχαία Ελλάδα όπου τιμούσαν την Εστία και τον Ξένιο Δία ας μην τα λησμονήσουμε και υποπέσουμε σε σφάλματα ολκής που δύναται να οδηγήσουν στη καταστροφή μας. Καλό Υπόλοιπο Καλοκαιριού , με υπομονή και κουράγιο !
Στελλάτος Ελευθέριος
1)Γεράσιμος Θεοδόσης “παραφρασμένο – απόσπασμα, μια συντομότερη ιστορία του Δίκαιου”
Πηγή: https://eleftheriosstellatos.blogspot.com/
