… και εισήλθε ο Ιησούς εις την Ιερά Πόλη, πάνω σε ένα γαϊδουράκι …και οι κάτοικοι άπλωναν στο δρόμο κλαδιά [βάγια στα εβραϊκά] φοινίκων για να περάσει ο Ιησούς και ο λαός τον υποδέχθηκε υμνώντας τον, ¨ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου¨.
… και ναι, ναι, στην ίδια πόλη, από τους ίδιους ανθρώπους, λίγες ημέρες μετά, θα ακουσθούν δυνατά ουρλιαχτά: ¨άρων άρων σταύρωσον Αυτόν¨.
Μόνος λοιπόν θα μείνει ο Ιησούς. Μόνος πονώντας πάνω στην παγκόσμια πληγή που αιμορραγεί. Μόνος στον μαρτυρικό Γολγοθά. Μόνος στο Σταυρό … ¨περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων·Ἠλὶ ἠλὶ, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ’ ἔστι Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;¨.
Και είναι πιά μέσα στην παραζάλη τούτων των ημερών, το ερώτημα στα χείλη πιά όλων πικρό:¨Ἠλὶ ἠλὶ, λιμᾶσαβαχθανί;¨ [¨Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;¨], και πιά για όλους μοναχά η – μάταιη τάχα; – προσδοκία, η ελπίδα, η ευχή: ¨Καλή Ανάσταση¨ …
ταπεινά
γεράσιμος βασ. θεοδωράτος
