Από το μηδέν.
Από τη στιγμή που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τη δεκαετία του ’80 έγινε ένα ισχυρό κόμμα εξουσίας, ήταν σχεδόν αναπόφευκτο να παρεισφρήσουν σε αυτό μέλη και μετέπειτα στελέχη που ουδεμία ιδεολογική κατάρτιση διέθεταν. Αρκετοί μάλιστα δεν είχαν διαβάσει καν την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη… Έβλεπαν όμως το κόμμα ως όχημα για την πολιτική και κοινωνική τους ανέλιξη.
Ακόμη όμως και όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έπαψε να είναι ισχυρό, οι ίδιοι κομματικοί μανδαρίνοι δεν δίστασαν να συμπράξουν με αντιπάλους για να διατηρήσουν τα οφίτσια και τα προνόμια τους. Δεν δίστασαν να επιθυμούν ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ. – μαγαζάκι, δίχως σοβαρή παρέμβαση στην εθνική πολιτικη σκηνή αλλά και τη τοπική αυτοδιοίκηση.
Η περίπτωση της Εύας Καϊλή, μας υπενθύμισε ότι το κόμμα αφέθηκε ανοιχτό σε ανθρώπους που το εκμεταλλεύτηκαν για δικό τους όφελος, ενώ δεν πιστεύουν στις αρχές και τις αξίες του Σοσιαλισμού. Μας υπενθύμισε ότι πρόσωπα σε όλα τα πολιτικά κόμματα με τη ψευδαίσθηση μιας πρόσκαιρης παντοδυναμίας και κρυπτόμενα πίσω από κοινοβουλευτικές ασυλίες, παρανομούν.
Τα προηγούμενα χρόνια, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προέβη σε μια ουσιαστική διαδικασία αυτοκάθαρσης, όταν η Φώφη Γεννηματά δεν δίστασε να απομακρύνει ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με τις αξίες της Παράταξής μας, ενώ όσοι είχαν μάθει να απομυζούν το κρατικό κορβανά έσπευσαν γρήγορα στην αγκαλιά του Μητσοτάκη και του Τσίπρα.
Σήμερα, με το Νίκο Ανδρουλάκη και μια νέα γενιά στελεχών που δεν μέθυσαν στο νέκταρ της εξουσίας παρελθόντων ετών για να είναι ευάλωτα σε ηθικές εκπτώσεις, γεννάται μια μοναδική ευκαιρία να χαράξουμε τη δική μας αυτόνομη πορεία, απαλλαγμένοι από φαύλους και διεφθαρμένους.
Θα πάρει χρόνο, θέλει αγώνα, θέλει ψυχική αντοχή, θέλει περίσσιο ιδεολογικό θάρρος. Αλλά εμείς μάθαμε να κοιτάμε ψηλά ακόμα και στις ήττες και να πορευόμαστε μόνο με τις αξίες μας, θ’ αντέξουμε!
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=678188473832977&id=100049254907039
