Ληξούρι: Σήμερα η μεγάλη συναυλία της Φιλαρμονικής Σχολής Πάλης-Τι θα ακούσουμε

Η σύντομη έως τώρα θητεία μου στη Φιλαρμονική Σχολή Πάλης (Ληξουρίου), συνέπεσε με δύο μεγάλες επετείους. Η πρώτη με την πρόσληψή μου τον Σεπτέμβριο του 2016 όπου η Σχολή γιόρταζε την επέτειο των 180 χρόνων της και φέτος όπου με τον πρόεδρο Γιοσήφης Λουκέρης αποφασίσαμε το 2019 να είναι έτος Πέτρου Ι. Σκαρλάτου για να τιμηθούν τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Ισοβίου Επίτιμου Προέδρου και Μεγάλου Ευεργέτη της Φιλαρμονικής (1819-2019).
Για τον παραπάνω λόγο, εργάσθηκα στην ενορχηστρωτική αποκατάσταση των πένθιμων εμβτηρίων του Πέτρου Σκαρλάτου όπου ακούστηκαν φέτος την Μεγάλη Παρασκευή συγκεντωμένα για πρώτη φορά μετά την κηδεία του συνθέτη το 1904. Η Φιλαρμονική διοργάνωσε διαλέξεις με θέμα τη ζωή, το μουσικό έργο και την προσφορά του Πέτρου Ι. Σκαρλάτου ενώ και το 4ο διεθνές Συνέδριο – Σεμινάριο των Φιλαρμονικών Ορχηστρών που έλαβε χώρα τον περασμένο Ιούλιο κινήθηκε στους ίδιους ρυθμούς με ειδική συνεδρία για τα θέματα της Επτανησιακής Μουσικής με έμφαση στην επέτειο του Π. Σκαρλάτου.
Η επεξεργασία των έργων του συνεχίζεται ώστε τα σύνολά μας κατά το υπόλοιπο της χρονιάς να αποδώσουν τα λιγοστά έργα του συνθέτη που έχουμε στη διάθεσή μας.
Για την φετινή κεντρική θερινή συναυλία υπήρχαν δύο δρόμοι:
Ένα “μουσικό μνημόσυνο” με τα λιγοστά έργα του Πέτρου Σκαρλάτου που έχουμε στη διάθεσή μας διανθισμένα και με άλλα έργα εκείνης της εποχής. Ο δεύτερος και δυσκολότεορς που επέλεξα ήταν μια συναυλία με μουσική της δικής μας εποχής ώστε με τους ήχους μας να δείξουμε ότι προχωράμε και ότι ο σπόρος που έριξε πριν 183 χρόνια ο Πέτρος Σκαρλάτος ρίζωσε, μεγάλωσε, έγινε ένα επιβλητικό μεγάλο δέντρο που στην καλλιτεχνική σκιά του μπορεί να χωρέσει όλα τα είδη μουσικής.
Έτσι αύριο θα παρουσιάσουμε ένα ίσως λίγο προχωρημένο για κάποιους μουσικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει ροκ, ποπ, ντίσκο και κινηματογραφική μουσική των θρυλικών δεκαετιών ’60, ’70 και ’80. Ένα πρόγραμμα σε καμία περίπτωση ευκολότερο ή χαμηλότερης ποιότητας από τα συνηθισμένα. Σίγουρα όμως “διαφορετικό” χωρίς να προσπαθεί η μπάντα να αποτινάξει την ίδια της την ύπαρξη. Η μπάντα βλέπετε, είναι σε θέση να μεταμορφώνεται από σώμα παρέλασης σε συμφωνικό σύνολο και από χορωδία σε ροκ μπάντα με την ίδια ακριβώς επιτυχία χωρίς να χάνει την ταυτότητά της. Όπως δεν έχασαν την ταυτότητά τους η Συμφωνική του Λονδίνου που συνέπραξε με τους Queen, η Φιλαρμονική του Βερολίνου με τους Scorpions, οι μεγάλες στρατιωτικές και επαγγελματικές μπάντες του εξωτερικού (Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Η.Π.Α.) που από πολλές δεκαετίες πίσω παίζουν τέτοιο ρεπερτόριο και σε ίδια αναλογία με τα αυθεντικά έργα και τις διάσημες μεταγραφές.
Ελπίζω να απολαύσετε όλοι την αυριανή προσπάθεια των μουσικών μας!

Από το fb του

Charalampos Makris