Επιτέλους κι ας ολιγώρησαν οι άνθρωποι και οι καιροί!
Το Ιστορικό Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου!! Το όνομά του έχει καταγραφεί ανάμεσα στα πέντε σχολεία Πανελλαδικά τα οποία αναλογικά με τον πληθυσμό της πόλης τους, έχουν επιτύχει αριστεία και πρωτιές στις εισαγωγικές στα Πανεπιστήμια, κυρίως στο ΕΚΠΑ και το συγκεκριμένο Ιστορικό Σχολείο σε κατ εξοχήν Σχολές κορυφαίας σταδιοδρομίας… Ιατρική, Νομική, Πολυτεχνείο και άπειρες Καθηγητικές… Φυσικούς, Μαθηματικούς, Φιλολόγους .. Επιτέλους επισκευάστηκε μετά από εφτά χρόνια από τους δυο εξάρηδες τού 2014 και αφού είχε αντέξει στον πρότερο χρόνο ζωής και από καταβολής του, άλλους τόσους εξάρηδες plus ! Είχε αθροίσει άπειρους βλέπετε από το 1847 κάπου εκεί! Τα παιδιά και οι συνάδελφοι ταλαιπωρήθηκαν όσο δεν μπορεί να περιγραφεί και να φανταστεί κανείς, πάνω στα φύκια, την παραλία με την κόκκινη άμμο στην νότια άκρη τού Ληξουριού, τούς αέρηδες και εκείνο το τριανέμι τού κόλπου μεταξύ Ληξουρίου – Αργοστολίου ! Πανταχόθεν εδέρετο το «Παραλιακό Λύκειο Ληξουρίου» μαθητές και συνάδελφοι μέσα στις κακόσχημες λαμαρίνες, τα κοντέ’ι’νερς, όσο κι αν τις ομόρφαιναν αυτές τις μεταλλικές αφιλόξενες, των συμφορών αίθουσες και λύσεις στις καταστροφές, οι ένοικοι μαθητές και οι φίλοι μου συνάδελφοι, οι περισσότεροι καθηγητές εδώ, κοντοσυμμαθητές μου και παιδικοί μου φίλοι, φυτεύοντας και κάνοντας στέγαστρα και παγκάκια γύρω για τα διαλείμματα και όπως το έλεγαν τα παιδιά, σαρκάζοντας την τύχη, το ριζικό, το γνώριμο με τούς σεισμούς τού νησιού, που σάς διαβεβαιώ, αυτό δεν τα πειράζει καθόλου μα η ολιγωρία των ανθρώπων των εμπλεκομένων στη διοίκηση και τα γραφειοκρατικά των καιρών που χτύπησαν κόκκινο και ήταν εξώφθαλμα και εκκωφαντικά για εφτά ολόκληρα χρόνια ! Ευτυχώς εγένετο …! ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ… ΚΑΙ ΠΟΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΟΣΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΟΥ! ΠΟΣΟΙ ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΙ, ΝΤΟΠΙΟΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΟΝΑΓΑΝ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΣΚΙΖΟΝΤΑΝ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΒΕΛΙΝΕΚΟΥΣ!! ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ , Η ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΤΙΜΗ ΚΙ ΕΦΟΔΙΑ ΗΤΑΝ,
«ΤΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΤΩΝ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ» ΕΘΕΩΡΕΙΤΟ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΟΝΟΜΑΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΕ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ! ΑΣΕΙΣΤΟ ΑΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ, ΚΡΑΤΑΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ!
Υ.Γ Το υπέροχο άγαλμα τού «καθιστού» Πετρίτση το οποίο πριν από τούς καταστροφικούς σεισμούς τού 1953 κοσμούσε την μια από τις δύο πλατείες τού Ληξουριού στο κέντρο της και οι οποίες ολοσχερώς κατεστράφησαν όπως και όλα τα ιστορικά κτήρια Επτανησιακής Αρχιτεκτονικής τής πόλης το « Μαρκάτο» κλπ, μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε στη μέση τού επάνω προαυλίου μας στο Πετρίτσειο και γύρω του υπήρχε φυτεμένο κηπάκι με τριανταφυλλιές που φροντίζαμε εμείς οι μαθητές θυμάμαι στα μαθητικά μας χρόνια ! Σήμερα αφού το έριξε ο σεισμός από το βάθρο του και ευτυχώς που δεν συνετρίβη κατακρημνιζόμενο! Παρακαλούμε θερμά να συντηρηθεί δεόντως από ειδικούς και γνώστες, όπως άλλωστε η κατεξοχήν ειδική επιστήμων τού Ληξουρίου ως καθηγήτρια ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ των Πανεπιστημίων, Ιωαννίνων και Πατρών διατελέσασα Κα Δώρα Μαρκάτου και η οποία δικαίως και με ανησυχία επισημαίνει και προτείνει για την τύχη του ως ειδικός με απόλυτη έγνοια να μην καθαριστεί εκεί και ως έτυχε από μη ειδικούς κυρίως να μην τριβεί με καθαριστικά και άλλα μέσα κλπ αλλά η συντήρηση και ο καθαρισμός του να γίνει από αυστηρά ειδικούς επιστήμονες γνώστες και συντηρητές Μνημείων και Έργων Τέχνης με περίσσια γνώση, σεβασμό και συνέπεια και να επανατοποθετηθεί στο βάθρο του στη μέση του επάνω προαυλίου μας όπως η Ιστορία τού Μνημείου και τού Ιστορικού αυτού σχολείου, αμφότερες, απαιτούν και αναμένουν !
Από το fb της Μαρία Σαμούρη
