Το Δημοτικό Σχολείο των Αννινάτων τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ο τόπος συνάντησης όλων των κατοίκων αυτού του χωριού που προσεισμικά μετρούσε πάνω από 450 ψυχές. Σήμερα στο χωριό αυτό βασιλεύει η απέραντη σιωπή και η εικόνα των ερειπίων που άφησαν πίσω τους οι καταστρεπτικοί σεισμοί του 1953 καθώς και οι καταστρεπτικές πυρκαγιές που ακολούθησαν. Την θλιβερή αυτή εικόνα πήραν την απόφαση πριν μερικά χρόνια να την αλλάξουν τα τότε παιδιά του πάλαι ποτέ Δημοτικού Σχολείου των Αννινάτων με στόχο να ανακατασκευάσουν το Δημοτικό τους σχολείο και να το κάνουν ένα μικρό μουσειακό χώρο και χώρο των συναντήσεών τους σε επετειακές και εορτάσιμες ημέρες. Πρωταγωνιστικό ρόλο για την επίτευξη του σκοπού αυτού έπαιξαν οι αδελφοί Χαράλαμπος και Σπύρος Άννινος του Παντελή, η Ελενάνθη Αννίνου του Νικολάου, η Χριστίνα Αρμοδώρου του Διονυσίου (οι οποίοι ανέλαβαν την κύρια οργανωτική ευθύνη) όπως και όλοι οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου των Αννινάτων καθώς και μερικοί φίλοι μας που θέλησαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους και βοήθησαν με τον δικό τους τρόπο. Φωτογραφίες του προσεισμικού Δημοτικού σχολείου που ήταν στην ίδια θέση που αργότερα ξαναχτίστηκε το μετασεισμικό σχολείο όπως και του ξυλόκτιστου Δημοτικού σχολείου που έγινε στο μεταβατικό διάστημα μετά τους σεισμούς μέχρι να ξανακτιστεί το νεότερο θα αναρτηθούν σε αυτήν την δημοσίευση μαζί με μερικές φωτογραφίες από αυτές τις συναντήσεις όπου καταγράφονται πολλοί από τους τότε μαθητές του σχολείου, των δασκάλων μας, καθώς επίσης και οι πρωταγωνιστές της αναγέννησης του σχολείου μας. Θα παρακαλούσα πολύ όσοι έχετε φωτογραφίες από αυτές τις εκδηλώσεις να τις αναρτήσετε σε αυτήν την δημοσίευση ούτως ώστε να συμπληρωθεί η ανάρτηση με περισσότερο φωτογραφικό και πληροφοριακό υλικό.
Από το fb του Μάκη Μεταξά
