Η φωτο είναι του Δημήτρη Σπυρόπουλου
ΚΟΥΤΑΒΟΣ μια περιήγηση…. Αρχή γενομένης από τον μωλο της Παναγίας εκεί που βρίσκεται το εργοστάσιο της ΔΕΗ.. Εκεί που ερχόταν οι Αργοστολιωτες τα καλοκαίρια για μπάνιο στις 16 οργιες όπως έλεγαν στον αμμώδη βυθό του..
Μετά ερχόμενοι προς την πόλη τα Καλάμια.. Τα αναφέρω γιατί απέναντι από τον Δραπανο μετασεισμικα διεμεναν πολλοί συντοπίτες μας. Πάνω από τα Καλάμια το τυροκομειο των αδελφών Κοσματου.
Και φτάνουμε στο πασίγνωστο Κονεισματακι.. Πίσω του το ναρκοθετιμενο από τους εισβολείς του 40 το πευκοδάσος. Πιο πάνω το πλυσταριό αυτών που διεμεναν στο Δραπανο μιας και υπήρχε τρεχούμενο νερό.. Η ψαροταβέρνα με την υπέροχη θέα του Μαρκεζίνη.
Μετά οι κήποι του Αγίου με τις συκιές πορτοκαλιές ροδιές κλπ που εφροντιζαν οι Προκοπαδες… Μαρκεσινης Σιματοι Καψαμπελης Παπαδαταιοι.. Ποιος πέρασε και δεν δοκίμασε κάποιο φρούτο….
Στην γωνία η αναβλυζουσα πηγή με το κρυστάλλινο νερό που τροφοδοτουσε όλη την πόλη.. Λίγο πιο πάνω το παλιό Υδραγωγειο κάτω οι αρχές του νεότερου. Ο δρόμος φυσικά χωματενιος.. Οι γιγαντιοι ευκαλυπτοι για να απορροφησουν το ελος που υπήρχε ακόμη ιδιαίτερα πίσω από το γήπεδο.. Και για την καταπολέμηση των κουνουπιών…Στην γωνία το Σφαγείο που μάζευε από τα αίματα Σμερνες και χείλια…
Μετά οι βιομηχανίες το βαρελαδικο του Βουτσινα το θρυλικό καφενείο του Αριστοφάνη.. Και πάμε στην πανέμορφη Γέφυρα μας… Ερχόμενοι από το Κονεισματακι στην Πόλη… Η Κολωνα σήμα κατατεθέν τραυματισμενη από τον σεισμό.. Οι πέτρες της σε πλήρη ανακατάταξη.. Οι ψαράδες της εποχής έριχναν μαλαξη(καβουρντισμενη άμμο με αθερίνα) και μάζευαν ένα καλάθι σιδεροκαβουρες..
Πριν την στροφή στο Διμπουκο και στην Κολωνα τα παιδιά έκαναν μπάνιο.. Αριστερά ήταν η θάλασσα γεμάτη με χιλιάδες πινες, πάνω από ένα μέτρο… Ειδικά όταν είχε αμπωτη φιγουραριζαν πάνω από την στάθμη… Υπάρχουν πολλοί που ζωγράφισαν στα κελύφη τους. Στις άλλες μπούκες μετά την στροφή υπήρχαν τσαμπιά από μύδια.. Πριν του Αριστοφάνη στην δεύτερη μεγαλύτερη μπούκα η νεολαία συναγωνιζοταν στις βουτιές πάνω από την Γέφυρα…
Στο βυθό στην ασπραδα μ ένα λικνισμα βατραχοπεδιλου αναδεικνυονταν εκατοντάδες ντονες ένα ιδιαίτερο έδεσμα για τους λουομενους.. Και ορεκτικό ούζου για το διπλανό καφενείο.. Τα καλοκαιρινά βραδυα με αποχες φακούς και λάμπες στις μπούκες γίνονταν η μάχη της γαρίδας…. Στην γωνία προς τα έξω υπήρχε το καλύβι των ψαράδων. Ήταν στημένο μέσα στην θάλασσα με πασσάλους και χρησίμευε για να αποθηκεύονται τα δικτυα τα κοφινια τα καμάκια τα κοφινελα τους.. Είχαν περιφραξει με καλάμια της γύρω περιοχής ένα κομμάτι του Κουταβου και εκτρεφαν μπαφες.
Η τεχνογνωσία ήταν συνεργασία των ντόπιων με Μεσολογγιτες που είχαν έρθει στο νησί μας.. Το πιο όμορφο ήταν οι νυχτερινές βαρκαδες στην Λιμνοθάλασσα.. Είτε για νυχτερινό ψάρεμα η για περαντζαδα.. Με λάμπες ασετυλινης χόρταινε το μάτι σου από τους χρωματισμούς και το αυτί από τα ξεφωνητα και τις καντάδες.. Ήταν πολύ ωραίο να βλέπεις τις βάρκες να περνούν κάτω από την Γέφυρα και να ξεχύνονται στην αταραξία της Λίμνης μας..
Γι αυτό άλλωστε γυρίστηκε και η ταινία Ένα Βότσαλο στη Λίμνη με συμμετοχή και αρκετών ντόπιων… Αυτά… ελπίζω να σας αναδεψα όπως το προαναφερθέν βότσαλο για λίγο την μνήμη σας.. Σας ευχαριστώ και καλή σας μέρα με υγεία πάνω απ όλα…
