Πριν μερικά χρόνια ήμουν περήφανος για την πόλη και γενικά για το Νησί μας γιατί:
Είχε δύο παραδοσιακά καφενεία,ενα στην Πλατεία Καμπάνας και ένα έξω από το Κάστρο.
Σ αυτά εργάζονταν παιδιά συμπολίτες μας, με ειδικές ανάγκες…
Και ήταν τόσο χαρουμενα και ευτυχισμένα γιατί και αποσχολουνταν και το βασικό συναναστρεφονταν με κόσμο..
Και συνεσφεραν οικονομικά στις οικογένειες τους.. Η κοινωνία μας και όχι μόνο τα υποστήριξε και τα αγάπησε.
Τα συμφέροντα όμως πίεσαν τόσο πολύ που παρά τις διαμαρτυρίες του κόσμου έκλεισαν..
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε γι αυτά τι θα απογίνουν και φυσικά αν ασχολειθειτε τα αποτελέσματα θα σας απογοήτευσουν…
Τώρα που γίνονται στην παραλιακή τα έργα ανάπλασης μήπως η τοπική Αυτοδιοίκηση το σκεφθεί. Να παραχωρήσει ένα μέρος να στηθεί μια μικρή επιχείρηση γι αυτά τα παιδιά..
Ο Χριστός ανέστη ελπίζω και γι αυτούς.. Αποδείξτε το εμπράκτως ότι το πιστεύετε.. Δώστε μια ευκαιρία στο Νησί μας να πρωτοστατησει…
Μια παλιά Ινδιάνικη παροιμία λέει: Αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον μην του δώσεις ένα ψάρι.. Μάθε τον να ψαρεύει..
Είθε η Θεία Ανάσταση να κυριεύσει τις καρδιές και τις σκέψεις μας και να γίνουμε καλύτεροι συνεισφεροντας στον συνάνθρωπο μας.
Χρόνια πολλά με υγεία και Καλή Ανάσταση
