Άραγε να πιάσαμε πάτο ή ακόμα;
Λεκτικός, (τηλε)οπτικός, αδυσώπητος βομβαρδισμός. Ορυμαγδός ενημερώσεων. Συνεχή «έκτακτα», ατελεύτητες «αποκαλύψεις», αέναα «αποκλειστικά»- ένας ασταμάτητος χορός ειδήσεων με επίκεντρο ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα.
Λογικό; Πέρα για πέρα: μιλάμε για ένα, τραγικής υφής, ζήτημα, το οποίο «γεννήθηκε» εν μέσω πανδημίας και μπόρεσε να μεταφέρει το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινής γνώμης από το ένα σκοτεινό ζήτημα σ’ ένα άλλο, που κάνει την ψυχή σου να σφίγγεται σε βαθμό ολικής ασφυξίας. Και, όπως μπορεί να σας διαβεβαιώσει ακόμα και κάποιο παιδί που μόλις ολοκλήρωσε την εγγραφή του σε μια σχολή δημοσιογραφίας και πριν καν κάνει έστω και ένα μάθημα, το μακάβριο πουλάει «τρελά» στον κόσμο (παγκοσμίως, όχι μόνο στα μέρη μας).
Το ζήτημα της «επίθεσης με το βιτριόλι», όπως έχει γίνει ευρέως γνωστό, μοιάζει να έχει ό,τι ζητάει το αδηφάγο κοινό: δύο- κατά πώς φαίνεται- γυναίκες (θύμα και θύτη), μια αποκρουστική επίθεση με καυστικό υγρό, σαφείς ενδείξεις ότι πρόκειται περί ερωτικού ζητήματος, μια «πολυπόθητη» πέτρα του σκανδάλου και, φυσικά, τη διαφαινόμενη δίκη στην οποία θα επιβεβαιωθεί πως πράγματι η φερόμενη ως δράστις είναι αυτή που έριξε το βιτριόλι ή θα αποδειχτεί η αθωότητά της, σ’ ένα “plot twist”που κανείς δε θα περίμενε.
Επομένως, ναι, η συνεχής ενασχόληση των media με το θέμα είναι κάτι παραπάνω από λογική. Και αν με τη διάσταση που έδωσαν κατάφεραν να συνεισφέρουν έστω και κατά ένα ελάχιστο ποσοστό στο να σφίξει ο κλοιός γύρω από αυτή/ αυτόν που το έκανε (μέχρι να υπάρξει καταδίκη της συγκεκριμένης κοπέλας που συνελήφθη, παραμένει φερόμενη ως δράστις- κι αυτό καλό θα ήταν να μην το ξεχνάμε), τότε έχει καλώς. Για την ακρίβεια, πολύ καλώς.
Ωστόσο, μέσα και στον ανεξέλεγκτο «κανιβαλισμό» που φόρεσε και πάλι το θολό προσωπείο του και αναδύθηκε στην επιφάνεια, υπάρχει μια μικρή, ενοχλητική λεπτομέρεια που χτυπάει σαν άυλο καρφί στο πεινασμένο μάτι και αποδεικνύει πως εκεί που νομίζεις πως έχεις τρυπήσει σ’ έναν τομέα τον πάτο του βαρελιού, στην πραγματικότητα έχει και πιο κάτω.
Γιατί η συνεχής, μεθοδική χρήση του όρου «καλλονή» όταν μιλάει κανείς για το συμβάν με την άτυχη Ιωάννα είναι αυτό ακριβώς: ξεπεσμός του χειρίστου είδους- όχι ότι υπάρχουν και ευγενείς ξεπεσμοί, όμως εδώ μιλάμε για ολική κατρακύλα.
Η κοπέλα που δέχτηκε την επίθεση αναφέρεται επισταμένως ως «καλλονή», λες και το να στέκεται κάποιος μετά μανίας σε κάτι τόσο υποκειμενικό όσο η ομορφιά είναι κομβικής σημασίας. Δηλαδή αν η κοπέλα δεν ήταν «καλλονή», τα σοβαρότατα τραύματα (σωματικά και ψυχικά) που «αποκόμισε» θα ήταν λιγότερο σοβαρά ή μήπως δε θα άξιζε ν’ ασχοληθούμε με την περίπτωσή της;
Όχι, το «καλλονή» έχει ως μοναδικό του στόχο το να δραματοποιήσει ακόμα περισσότερο μια ήδη δραματική ιστορία, να κάνει την αποτρόπαια πράξη ακόμα πιο έντονα κατακριτέα στα μάτια του κόσμου (είναι αλλιώς όταν δέχεται επίθεση λόγω ερωτικής αντιζηλίας μια «καλλονή», δεν βρίσκετε;), αδιαφορώντας πλήρως για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
Μάλιστα, το «ευτύχημα» είναι πως η φερόμενη ως δράστις είναι και αυτή «καλλονή», κάτι που προσθέτει ακόμα περισσότερο ερεβώδες σασπένς στο στόρι: μια κούκλα επιτέθηκε σε μια άλλη κούκλα για τα μάτια ενός άντρα- κάνει λίγο σαν προαιώνιο σενάριο αισθηματικής ταινίας του Χόλιγουντ, που από τη μέση και μετά επιλέγει να διαβεί πιο μυστηριώδεις ατραπούς.
Το αν είναι κάποια ευειδής ή όχι δε θα έπρεπε να παίζει τον παραμικρό ρόλο σε αυτή την υπόθεση. Όπως υπέροχα το έθεσε ο φίλος μας- κι ένας εκ των ευφυέστερων ανθρώπων στο χώρο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα- ο Μανώλης ο Γρηγοράκης «Το συνοδευτικό «όμορφη» ή «καλλονή» για το θύμα στα ρεπορτάζ της φρικαλέας υπόθεσης με το βιτριόλι θα είχε σημασία μόνο αν στο βάρος της εγκληματικής ενέργειας προσμετράται η εξωτερική εμφάνιση του θύματος. Αν όχι (που, διάολε, όχι!), κόφτε το!»
Στην πραγματικότητα, το μόνο που μετράει είναι το να μπορέσει το θύμα να σταθεί εκ νέου στα πόδια του, να ξεπεράσει, ει δυνατόν, όλα τα εμπόδια που θα ορθωθούν στο δύσβατο διάβα του από δω και πέρα και το να αποδοθεί δικαιοσύνη με την προσαγωγή στο δικαστήριο- και, ακολούθως, με την παραδειγματική τιμωρία-του ενόχου.
Αλήθεια, (θα) υπάρχει πιο «όμορφο» πράγμα από αυτό;
Πηγή: menshouse.gr
