Ένα άρθρο, που δημοσίευσα, έδωσε την ευκαιρία να ανοιχθεί ένα δημόσιος διάλογος με τον συνάδελφό μου Παν. Καππάτο. Και κάθε διάλογος είναι χρήσιμος για τη λειτουργία της Κοινωνίας … Ιδίως σε μια εποχή που οι λέξεις τείνουν να χάσουν την αξία τους … Όπως να, αυτό που τώρα το λένε ¨ΕΥΚΑΙΡΙΑ¨, εννοώ τον καινούργιο πτωχευτικό Νόμο, όπου ο οφειλέτης με διαδικασίες κατ΄ ουσίαν αυτοματοποιημένες, και με ελάχιστες δικαστικές εγγυήσεις, ¨χάνει¨ το σπίτι του, και πληρώνει νοίκι για να μένει …αυτό και αν είναι ¨ευκαιρία¨ … Θα μιλήσουμε όμως για αυτά αργότερα … μιαν άλλη φορά …
Όταν λοιπόν ανέφερα εις το άρθρο μου ότι ήδη με το ΠΔ 131/1987, δηλαδή εδώ και ΤΡΙΑΝΤΑΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ:
¨ .. 1. Οι εξής κατά νομό πόλεις ή κωμοπόλεις, στις οποίες εδρεύουν νοσοκομεία ή κέντρα, χαρακτηρίζονται ως άγονες και προβληματικές και διακρίνονται σε κατηγορίες Α` και Β`, λόγω των κοινωνικών, γεωγραφικών συγκοινωνιακών και οικιστικών τους συνθηκών α) `Αγονες και προβληματικές Α` κατηγορίας: … α18. Νομός Κεφαλλονιάς: Ληξούρι, Ιθάκη, Σάμη … β) `Αγονες και Προβληματικές Β` κατηγορίας: …β16. Νομός Κεφαλλονιάς: Αργοστόλι …¨,
αναρωτήθηκα αυτό που και κάθε συμπολίτης αναρωτιέται: Το πως κατήντησαν οι υγειονομικές δομές – παρά την άνω ένταξή των, εις την ανωτάτη κατηγορία [Α΄ Κατηγορία] – Ληξουρίου και Σάμης και Ιθάκης … το ζουν εξάλλου οι κάτοικοι των περιοχών αυτών … Δια δε το εν Αργοστολίω Νοσοκομείο, που από την κατηγορία Β΄, γίνεται Α΄ [εις την ίδια δηλαδή κατηγορία που ήδη είναι: Ληξουρίου, Σάμης, Ιθάκης] τα λόγια πλέον περιττεύουν …
Το ότι τα Νοσοκομεία Διδυμότειχου, ή και της Λευκάδας, ή και άλλων περιοχών υπήχθησαν ή θα υπαχθούν στα άγονα Νοσοκομεία Α΄ κατηγορίας, σε ένα δηλαδή νομοθέτημα παλαιό, που εν τέλει, τουλάχιστον εδώ, δεν προσέφερε, δείχνει αδυναμία εξεύρεσης καινοτόμων λύσεων …
Εκτός και αν η λύση του προβλήματος δεν είναι το ζητούμενο, αλλά η ιδιωτικοποίηση των Νοσοκομείων [όπερ θεωρώ ότι ούτε αυτό απαντήθηκε] …
Και πρέπει να μας θορυβεί, και όχι να πανηγυρίζουμε για το γεγονός ότι τα Νοσοκομεία κηρύσσονται το ένα μετά το άλλο άγονα … Αυτό δεν λέγεται επιτυχία … … Πανηγυρίζει και η Λευκάδα στις 20-10-2020: ¨Κέρδισε τη μάχη ο βουλευτής: Άγονη Α΄ Ζώνης η Λευκάδα¨. Είναι αλήθεια επιτυχία και κέρδος τα Νοσοκομεία, το ένα μετά το άλλο, να κηρύσσονται άγονα;
Το ότι δεν στελεχώνεται το Νοσοκομείο με Ιατρούς, αυτό είναι το πρόβλημα, και δεν είναι λύση να ¨πανηγυρίζουμε¨ ούτε για τον αριθμό του προσληφθέντος βοηθητικού ή διοικητικού προσωπικού, των οποίων πάντως τον ρόλο τιμώ … Ιατροί πρωτίστως απαιτούνται …
Οσο για την πρότασή μου νομοθετικά να υπάρξει λύση: να δίδει δηλαδή ένα ευρώ κάθε δημότης των δύο Νησιών το μήνα και δη αποκλειστικώς και μόνον για Ιατρούς και υγειονομικό υλικό των Νοσοκομείων της αντίστοιχης Περιφερειακής Ενότητας, υπό την επίβλεψη, η διάθεση του ποσού, τυχαία κληρωθέντων Πολιτών … ας μεριμνήσει ο απαντών Βουλευτής να καθιερωθεί νομοθετικά … ήδη πολλά μέλη της τοπικής κοινωνίας έχουν την ίδια επιθυμία … το δε άρθρο 55 Ν. 4735/2020, που ο ίδιος αναφέρει, δεν ρυθμίζει το ζήτημα αυτό … .
Και εύλογα λοιπόν αναρωτιέμαι αν οι συζητήσεις επί συζητήσεων που γίνονται στα γραφεία αρμοδίων ή αναρμοδίων, είναι περισσότερες ή οι αεροδιακομιδές ασθενών για Νοσοκομεία άλλων περιοχών; …
Ναι, όσο και αν ενόχλησε ο τίτλος του προηγουμένου άρθρου μου: Η ΥΓΕΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΝΟΣΕΙ …
Εις δε τους υπηρετούντες εις τις ενταύθα Νοσοκομειακές δομές, αλλά και σε ολάκερη τη Χώρα, τους αξίζει όχι ένα ¨προγραμματισμένο χειροκρότημα¨, αλλά ΣΕΒΑΣΜΟΣ και ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, και συνάμα ΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ … ΤΩΡΑ … ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ …
Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος
