Eίναι αναντίρρητα η εποχή τούτη που διανύουμε μια εποχή βίαιων ανακατατάξεων. Αυτά που θεωρούντο αυτονόητα και θεμέλιο ασφάλειας καταρρέουν. Χάρτινος πύργος θαρρείς ότι ήτανε. Η εγκληματικότητα απλώνει. Η φτώχεια όχι μόνον υλική αλλά, κυρίως, και ηθική. Οι γέφυρες είτε κομμένες είτε βουλιάζουν αβοήθητες. Και φωνές αλλοιωμένες, πίσω από μάσκες πολλαπλές, πιστά προγραμματισμένοι, υπάκουοι, προβλέψιμοι, άθλια γρανάζια μιας ξεχαρβαλωμένης μηχανής. Ικανοποιημένοι, και δυστυχώς βέβαιοι, ότι δίκαιο αγώνα αγωνιστήκανε. Έτοιμοι να καταδικάσουν τις αμυγδαλιές που ανθίζουνε μέσα στη χειμωνιά. Και δυστυχώς η Νέα Γενιά μέσα σε όλη αυτήν την καταχνιά βλέπει το όνειρο να ναυαγεί σε ψεύτικες υποσχέσεις και σε αδιέξοδες περιπλανήσεις. Και η θάλασσα ολοένα να ανεβαίνει. Και ο αγέρας θαρρείς δηλητήριο. Αργό. Και φόβος ότι μεταφέρει άρρωστες ανάσες και μολυσμένα σταγονίδια … Και πιο εκεί ένα σκυλί που γλείφει τις πληγές του … Και ένας ζητιάνος παραδίπλα που δεν είδαμε, ή τουλάχιστον έτσι είπαμε. Και θα γιορτάσουμε τη γέννηση του Ιησού Χριστού … Με δυσκολία όμως θα εισέλθουμε στους Ιερούς Ναούς, λόγω των μέτρων αστυνόμευσης … Ας προσκυνήσουμε όμως τη Γέννησή Του και εις τον εν ημίν Ναό, εις το Ναό που οφείλουμε να οικοδομούμε εντός μας. Κάθε πράξη μας δικαία είναι και ένα λιθαράκι στον Ναό αυτόν, για να υποδεχθούμε τον Λόγο Του … Και ερωτά ο Απόστολος Παύλος (Α’ Κορ. ΣΤ’ 12-20): «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού έστε καί τό πνεύμα τού Θεού οικεί εν υμίν;», δηλαδή, δεν γνωρίζετε ότι είσθε ναός τού Θεού και ότι το πνεύμα του Θεού κατοικεί εντός σας;
Και εις αυτόν λοιπόν το Ναό, τον εν ημίν Ναό, τον Ναό που είναι εντός μας, ας ανάψουμε ένα λιανοκέρι ελπίδας και αγάπης … Και αντί για υλικά δώρα, ας υλοποιήσουμε την διδαχή Του: ¨Αγαπάτε Αλλήλους¨, τώρα που ακόμη και η πιο απλή ανθρώπινη επαφή προκαλεί φόβο … Και ας ακούσουμε τον ενσαρκωθέντα Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό, λέγων: ¨πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε” (Ματθαίος 25:41-43). Στο ερώτημα: “Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο ή διψασμένο ή ξένον ή γυμνό ή άρρωστο ή φυλακισμένο και δε σε υπηρετήσαμε;” (Ματθαίος 25:44), σκληρή η απάντηση: “σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα” (Ματθαίος 25:45).
Και θα γεννηθεί λοιπόν ξανά ο Χριστός και ας γνωρίζει ότι θα σταυρωθεί και ότι επί του Σταυρού θα αναφωνήσει ¨… Ἠλὶ ἠλὶ, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ’ ἔστι Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;¨.
Θα γεννηθεί προσβλέποντας στην Επιστροφή. Στον Πατέρα Του, στον Λόγο τον Προαιώνιο.
Ταπεινά.
Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος
