Δι’ευχών τής Παναγίας Μητέρας μας, και Μητέρας ολοκλήρου του Ανθρωπίνου Γένους, την οποία επικαλούμεθα γιά την συγκεκριμένη περίπτωση με την μορφή της ως Παναγίας Σισσιώτισσας, διότι μέσα στον ναό της έλαβε χώρα το περιστατικό γιά το οποίο θα μιλήσουμε πιό κάτω.
Σού έκλεβε την ψυχή ο Πατέρας Γεράσιμος Φωκάς –τού την έδινες ο ίδιος- και την πήγαινε στον Θεό· διότι και άλλοι προσπαθούν να κλέψουν τις ψυχές μας…, τις ψήφους μας…, τις ζωές μας…, γιά να τις πάνε στην απώλεια.
Όλα αυτά που λέμε γιά τον Πατέρα Γεράσιμο Φωκά…:
Το φανερό και το κρυφό του έργο… το πόσο στάθηκε στον ανθρώπινο πόνο… σε πόσο πλήθος ανθρώπων… πόσο τους στάθηκε και ευεργέτησε τους εχθρούς του… πόσο μεγάλη είναι η φήμη του στους Κεφαλλωνίτες της Υφηλίου… πόσο μεγάλη είναι η φήμη του μέσα σ’ολόκληρο τον Ελληνισμό κ την Παγκόσμια Ορθοδοξία… όλα αυτά…, είναι το αποτέλεσμα…!
Τι υπάρχει όμως από πίσω; Ποιό είναι το αίτιο;
Ποιό το πνευματικό υπόβαθρο που μεταμόρφωσε καταλυτικά αυτό το αυθεντικό Κεφαλλωνιτόπουλο, που πρόκειται να μείνει στην Ιστορία της Γης και του Ουρανού, κατά τρόπο αδιανόητο σε όσους θεωρούν ότι οι ζωές μας δεν πάνε πέρα από το χώμα, την φθορά και τον θάνατο.
Το αίτιο είναι ο ενστερνισμός μιά άλλης ζωηφόρου και μόνης πραγματικής οπτικής· που δεν είναι άλλη απ’την οπτική της Ορθοδοξίας· που διδάσκει πως πλασθήκαμε αθάνατοι και πως «πεθαίνοντας» θα διαπιστώσουμε ότι ζούμε· μιάς οπτικής ανατρεπτικής, γιά κάθε παρονομαστή θανάτου, που βάζει ο κόσμος στην ζωή του.
Έτσι, εμφορούμενος –κατά μίμησιν και στο μέτρο του δυνατού, πράγμα που όλοι, ιδιαίτερα ως βαπτισμένοι, μπορούμε να πράττουμε- εμφορούμενος λοιπόν απ’αυτήν την υπερβατική λογική της Ορθοδοξίας μέσα από την διδασκαλία του Δεσπότη της Κεφαλλωνιάς, Αγίου Πατρός Γερασίμου Φωκά· που είναι και διδασκαλία του Αγίου Πατρός Πορφυρίου· διδασκαλία και των άλλων Αιωνίων Εφήβων του Ουρανού, των κοινωνών του Παναγίου Πνεύματος Αγίων· απάντησα ως εξής στον Ιταλό που συνάντησα μέσα στην Παναγία Σισσιώτισσα, στ’Αργοστόλι.
-Μιλάμε τώρα εδώ γιά τον Πατέρα Γεράσιμο Φωκά μ’έναν έμμεσο τρόπο, αποκαλύπτωντας στοιχεία της Ορθόδοξης Διδασκαλίας που συγκροτούν το είναι του-
Μπαίνοντας λοιπόν στον Ναό της Βασίλισσας Μάνας μας, τον είδα τον Ιταλό να κοιτάζει ψηλά με ενδιαφέρον και τα μάτια διάπλατα, στον τρούλο κι ένα γύρω στις πλευρές του Ναού, τις απεικονίσεις των θεών κατά χάριν… Ουρανούς κατά χάριν, που τους χαρίσθηκε δηλαδή η θέωση, αποκαλεί η Εκκλησία τους Αγίους· ενώ ο Θεός είναι Θεός κατά φύσιν, από την φύσι του-
Αμέσως κάτι μέσα μου με ειδοποίησε πως αυτός ο άνθρωπος, ο Ιταλός, ήταν εύφορη γη γιά να δεχθεί τα υπερβατικά Ορθόδοξα διδάγματα, με τα οποία και ο Πατήρ Πορφύριος και ο Πατήρ Γεράσιμος και τόσοι άλλοι άφηναν άφωνο τον κόσμο.
Του λέω :
~«Γνωρίζεις τι είναι η Ορθοδοξία;»
~«Όχι» μου απάντησε· «Όμως πάντα ήθελα να μάθω!»
~«Να μου επιτρέψεις να σου πω εγώ, ως μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Θά’θελες;»
~«Βέβαια!» μου απάντησε.
~«Θα στο πω με τρία ερωτήματα.»
«Πρώτον. Ερώτημα: Εσείς, μαλώνετε με τον Θεό;;;»
~«Όχι βέβαια! Αστειεύεσαι;»
~«Ε, εμείς μαλώνουμε!»
«Όπως ακριβώς τα αληθινά παιδιά μαλώνουν με τους αληθινούς γονείς τους.»
«Πρόκειται γιά ένα μάλωμα Αγάπης· μεταξύ μελών Οικογενείας που έχουν πραγματική σχέση μεταξύ τους. Που καθόλου δεν αμφισβητεί την Δύναμη του Γονέα· απεναντίας συμβαίνει επειδή το Παιδί τού την αναγνωρίζει !
Είναι σαν να λέει το Παιδί στον Θεό : Γιατί ωρέ Πατέρα δεν μου παίρνεις το ποδήλατο!; -Το όποιο «ποδήλατο»- Αφού έχεις την Δύναμη!
Θες να μαλώσουμε!;
Κι έτσι αγαπητέ μου, εμείς με τον Θεό-Πατέρα μας «καυγαδίζουμε»!
Δεν τον φοβόμαστε! Του μιλάμε ευθέως! Κι ας είμαστε λάθος· είναι καλύτερο αυτό από το να υποκρινόμαστε.
Η αγάπη και η αληθινή σχέση Παιδιού και Πατέρα, έξω βάλλει τον φόβον· κι έτσι υλοποιούμε και κάτι πολύ σωστό και ωραίο που είπε ο μεγαλύτερος ήρωας στρατηγός μας στον πόλεμο με τους Τούρκους :
«Εμείς και στον Θεό, ορθοί μιλούμε!»
Το όνομα του, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης”.
Όπως λέει και ο Άγιος Πατήρ Πορφύριος, πάνω στο θέμα τού «μαλώματος» με τον Θεό -να κάνουμε εδώ μιά διδακτική παρέκβαση- :
Σε συμφέρει να έχεις καυγά με τον Θεό και να έχεις σχέση μαζί Του, όπως οι γονείς με τα παιδιά, παρά να τον «σέβεσαι», δηλαδή ψευτοσέβεσαι.
Να τηρείς δηλαδή κάποιες τυπικές εξωτερικές υποχρεώσεις, κάποιους τύπους, χωρίς να έχεις καμμιά περαιτέρω σχέση μαζί Του, μένοντας ως το τέλος, «σωστός» εντός εισαγωγικών, και αδιάβροχος.
Και ο Πατήρ Γεράσιμος, «μάλωνε» εντός εισαγωγικών, με τον Θεό, σαν γνήσιο παιδί Του, όπως ένας γνήσιος Γιός προς έναν γνήσιο Πατέρα.
Ας δούμε μέσα από την Ιστορία της Εκκλησίας :
Ποιός είναι από τους Τρεις Ιεράρχες, ο Χρυσόστομος θαρρώ, που από τα πολλά και ανείπωτα βάσανα που περνάει, γυρνάει σε μιά στιγμή στον Θεό Πατέρα και με γνήσια Υικότητα τού λέει : Πες μου γιατί με γέννησες…!;
Όπως και οργιζόταν, ο Πατήρ Γεράσιμος -«Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» δε λέει ο Απόστολος Παύλος;- Οργιζόταν λοιπόν, μέσα σε μιά ένθεη μανία· γιά το κακό, γιά το άδικο, γιά την υποκρισία, για την συκοφαντία, γιά την προδοσία των φίλων, που ο εωσφόρος τους τραβούσε πάλι κοντά του, εγείροντας μέσα τους αντίχριστη ανταρσία, διαστροφή, ανισσοροπία και έξεις τού παρελθόντος θανατηφόρες, που προκειμένου να τις καλύψουν συκοφαντούσαν άλλους.
Άλλες φορές πάλι μπορούσε να μην μιλήσει καθόλου· επέλεγε την στάση του κατά διάκρισιν. Ή μπορούσε να μιλήσει σαν… άνθρωπος κι αυτός, σε άλλους, γιά μιά τρομερή συκοφαντία ή αδικία που διεπράττετο.
Σαν άνθρωπος…; Αφού είχε φθάσει σε θεικά μέτρα! Και ακριβώς όταν έλεγε κάτι, μπορεί να φαινόταν ότι μιλούσε σαν άνθρωπος γιά να ξεσπάσει· στην πραγματικότητα όμως γιά να διδαχθούν ή να πάρουν θάρρος, πάνω σε κάτι, εκείνοι που τον άκουγαν.
Λειτουργούσε έτσι, όπως πολύ καλά το ξέρουμε όσοι τον γνωρίσαμε, και διά της σαλότητος. Δύσκολα θα αναφέραμε εδώ περιστατικά που ζήσαμε ή που έχουμε υπ’όψιν μας. Δεν μπορεί η ανθρωπότης εύκολα να δεχθεί το εύρος τού Θεού, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τα λόγια και τις πράξεις των ανθρώπων Του.
Κάποτε έναν τεράστιο Άγιο, τον Άγιο Ανδρέα τον Σαλό, αυτόν που μέσα στην Παναγία των Βλαχερνών είδε την Θεοτόκο και Αειπαρθένο Μαρία να υψώνει το Ιμάτιο της και να σκεπάζει τον Κόσμο -και έχουμε την γιορτή της Αγίας Σκέπης- αυτόν τον Άγιο, τον έβγαλαν οι άνθρωποι έξω από την Εκκλησία και τον σάπισαν στο ξύλο· διότι δεν μπορούσαν, δεν είχαν το καθαρό ένστικτο, την καθαρή ψυχή, να νοιώσουν ότι ο κατά χάριν θεάνθρωπος αυτός, ο Άγιος Ανδρέας ο Σαλός -τεράστιος Άγιος!- εμφορείτο από την Πνοή Τού Παρακλήτου,
Τού Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, τού Αγίου Πνεύματος, και αποτέλεσμα αυτού τού γεγονότος ήταν οι πράξεις και τα λόγια του.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στον Ιταλό φίλο μας.
~«Δεύτερο ερώτημα…» του λέω.
«Ζητάτε να σας κρίνει ο Θεός δίκαια ή άδικα;;;»
~«Δίκαια, φυσικά!» απάντησε ο Ιταλός.
~«Ε, εμείς στην πραγματικότητα, Του ζητάμε να μας κρίνει άδικα !
Σαν παιδιά Του, τού ζητάμε διαρκώς χάρες και χαρίσματα· ανάξια, χωρίς να τις αξίζουμε· χωρίς να έχουμε φάει το φαί μας, ούτε να έχουμε διαβάσει τα μαθήματα μας· Του γινόμαστε πολύ φορτικοί· σαν μικρά παιδιά Τού τραβάμε διαρκώς τον χιτώνα· κι ελπίζουμε… να λειτουργήσει η Χάρις Του πιό πάνω από τον Νόμο Του. Αυτό σημαίνει πως Του ζητάμε να μας κρίνει άδικα ( ! ) … γιατί αν μας κρίνει δίκαια, κανείς μας δεν θα περάσει τις εξετάσεις κ το ξέρουμε …»
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλαζονεία από το να Του πεις, κρίνε με δίκαια εμένα τον «δίκαιο»· να δικαιώσεις δηλαδή τον εαυτό σου μπροστά στα μάτια τού Θεού· είναι Φαρισαισμός… Κι όταν ζητάμε να έλθει η δικαιοσύνη Του, εννοούμε να επικρατήσει η Θεϊκη Λογική Του, της Ομορφιάς και της Αλήθειας –τού Καλού κ’Αγαθού, όπως έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας- έναντι της ασχήμιας και της παράνοιας της σαθρής «λογικής» του κόσμου.»
Ο Ιταλός παρακολουθούσε τα καινοφανή αυτά ρήματα, με τεράστιο ενδιαφέρον.
Δεν ήξερε πως χωρίς να το γνωρίζει τον υποδεχόταν στην Ελλάδα, στην Νήσο Κεφαλληνία, η λογική τού Πατρός Γερασίμου, η λογική της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η έμπρακτη υπερβατική λογική των Ορθοδόξων Ελλήνων.
~«Ερώτημα τρίτο…» του είπα, έχοντας την πλήρη προσοχή του.
«Τι είναι ανώτερο, ο Ιερέας ή το Βιβλίο;;;»
~«Ποιό Βιβλίο…;» με ρωτά.
~«Το Βιβλίο της Εκκλησίας» του απαντώ.
Εκείνος, αν και υποψιασμένος πιά, μου λέει :
~«Το Βιβλίο της Εκκλησίας…»
~«Λάθος!» του απαντώ.
«Σ’εμάς, ο Ιερέας είναι Ανώτερος.
Διότι ενώ το Βιβλίο μπορεί να σε καταδικάζει· ο Ιερέας με την εξουσία που του έχει δώσει ο Ιησούς Χριστός, μπορεί να σε συγχωρεί !»
Η ανθρωπότης έχει μιά προκατασκευασμένη, μιά καθεστηκυία αντίληψη, γιά τον Ιησού Χριστό, τον Υιό τού Θεού και Θεό, γιά τον τρόπο που μπορεί να λειτουργεί την Αγάπη και την Δικαιοσύνη του, τον Νόμο του κ την Χάρι του, και δεν τον αφήνει να περπατήσει, να χορέψει πάνω στη Γή, όπως Αυτός ξέρει και θέλει.
Τον βάζει σε μιά γωνία, και τον «σέβεται»· εντός εισαγωγικών κ δήθεν «πάνω απ’όλα». Εμποδίζει τις ψυχές που πραγματικά έλκονται απ’Αυτόν να Τον πλησιάσουν· Τον ποδένει βάζοντας του εν ολίγοις τα δυό πόδια σ’ένα παπούτσι· Τον βάζει να κάτσει στην γωνία, και Τού λέει, κουνώντας του το χέρι :
Μήν κουνιστείς από ’δε ’κεί! Εμείς, έχουμε ισχύ· εμείς θα σου πούμε τι θα κάνεις!
Ποιούς θα επιλέξεις γιά τα έργα της Φιλανθρωπίας σου!
Και αν μας πάς και κόντρα, θα σου πετάξουμε τα χαρτιά σου στο Πρόσωπο!
Όλα αυτά θα μπορούσε να τα έχει πει ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς.
Θα σόκαρε όμως ίσως κάποιους, σε μιά ομιλία γιά το προσωπό του
να πούμε πως τα είπε
Τι να σας πω; Ρωτήστε τον ίδιο! Είναι ζωντανός!
Εγώ πάντως, δεν έκαμα τίποτε άλλο, από το να μιλήσω εμφορούμενος από την Διδασκαλία τού Πατρός Γερασίμου, την Ορθόδοξη δηλαδή Διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι αγαπούν αντί να σου δίνουν τυπικά ένα ψάρι σε κονσέρβα, να σε μαθαίνουν να ψαρεύεις ο ίδιος, και να λειτουργείς, μέσα σε ελεύθερη και συνειδητή υπακοή, ως κατ’ουσίαν μέλος της Εκκλησίας.
Όπως ο Θεός δεν θέλει «ρομπότ» αλλά ανθρώπους που ελεύθερα έλκονται από το Κάλλος Του, έτσι και ο Πατήρ Γεράσιμος –κατά μίμησιν Χριστού- ήλκυε και αναζητούσε –χωρίς να παραβλέπει κανέναν- ανθρώπους ελεύθερους και αληθινούς, πολλοί από τους οποίους χαίρουν τιμητικά, μιάς ενδόμυχα μειωμένης εκτίμησης και μιάς επιφυλακτικότητας μέσα στις καθώς πρέπει κοινωνίες μας –είτε για το ότι δεν σπούδασαν, είτε για το θεωρούμενο ως ταπεινό, επάγγελμά τους- .
Και θα άξιζε πραγματικά μιά εκδήλωση, με το τι θα είχαν να πουν αυτές, οι ευθείες ψυχές, γιά το πως γνώρισαν και τι θαυμαστό βίωσαν με τον Πατέρα Γεράσιμο. Η ουσία βρίσκεται σ’αυτούς· όπως κάποτε στους ψαράδες της Γαλιλαίας.
Είναι ζωντανός λοιπόν ο Πατέρας Γεράσιμος· και μέσα από το έργο του, και στην πραγματικότητα. Υπάρχουν ήδη μαρτυρίες εμφανίσεων του!
Ίσως τις έχετε πληροφορηθεί. Δεν θα τις αναφέρουμε εδώ, διότι ακόμη μεγαλύτερο θαύμα, κι από τα θαυμαστά αυτά γεγονότα που μυρίζουν Ανάσταση, είναι το να αλλάξει ένας Άνθρωπος, τον σκληρό σαν κτήνος εαυτό του.
Και τώρα πλέον, βλέπει απρόσκοπτα από τον Ουρανό, την βαρβαρότητα τού Ανθρώπου αυτού, εκτός από τον Άγιο Γεράσιμο τον Νοταρά και ο Άγιος γιά ’μας, Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς.
Διαβαίνει τους Ουρανούς και περπατάει επάνω στην Κεφαλλωνιά· ζωντανός!
“…ενώ μακρυά στο βάθος… γυρίζει ακόμα η γη…
με μιά βάρκα μαύρη κι άδεια… χαμένη στα πελάγη της…”
όπως λέει κι ο Ποιητής Ελύτης, στα «Ελεγεία της Οξώπετρας».
Στην Κεφαλλωνιά έχουμε δημιουργήσει μιά ιστοσελίδα που ονομάσαμε: «Ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς όπως τον ζούμε» !!! Προσέξατε;;;
Όχι όπως τον ζήσαμε… αλλά όπως τον ζούμε .
Αυτό λέει πολλά. Τα λέει όλα.
Βέβαια, υπάρχουν και οι άνθρωποι εκείνοι, που ακόμα κι αν τους έβγαζε τους ίδιους, ο Χριστός μέσ’απ’τον τάφο τους, όπως κάποτε τον Λάζαρο κ άλλους, εκείνοι θα επέστρεφαν αυτιστικά μέσα στο χώμα,επειδή η πραγματικότητα της Αναστάσεως δεν θα ήταν συμβατή με την πλάνη κ την ιδεοληψία τους.
Πρόκειται γιά τραγικές περιπτώσεις, που ενώ δέχονται πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει τυχαία, από μόνο του, διδάσκουν πως όλο το μεγάλο σύμπαν και οι ζωές μας έγιναν τυχαία, χωρίς να υπάρχει Δημιουργός Κατασκευαστής…
Ω της παραφροσύνης ! Ή όπως θα έλεγε ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς, με μιά απλή λέξη, που έκλεινε μέσα της όλον τον γνήσιο, πηγαίο, και ανιδιοτελή Πατρικό του πόνο και φροντίδα :
«Ω παιδάκι μου… ! Παιδάκι μου ! Παιδάκι μου !»
Φράση που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, μέχρι να την ξανακούσουμε από τον ίδιο, επάνω στον Ουρανό, ή και εδώ στην Γή !
Ο Πατήρ Γεράσιμος Φωκάς ζει και βασιλεύει.
Και, επάνω στην Κεφαλλωνιά του… -που τόσο αγάπησε, ως προεικόνιση ακριβή τού Παραδείσου- …όλοι όσοι κάνουν κάθε λογής σχέδια τους, άθελά τους, το δικό του σχέδιο υπηρετούν, που δεν πρόκαμε να υλοποιήσει· το σχέδιο του γιά να βρούν οι Κεφαλλήνες τον εαυτό τους.
Το δικό του θέλημα θα γίνει, που είναι το θέλημα του Θεού.
Τελειώνοντας… μιά ακόμη κουβέντα…
Γιά μένα ο άνθρωπος που ξέρει ίσως τα περισσότερα γιά τον Πατέρα Γεράσιμο, -ποιός μπορεί να πει στην πραγματικότητα ποιός είναι πιό κοντά του; οι μαθητές; ή η πόρνη και ο ληστής τού Ευαγγελίου; – είναι ο Σπύρος ο Βαρδαραμάτος, που τον χρησιμοποιούσε και σαν οδηγό.
Ο Σπύρος, είναι όπως οι ψαράδες της Γαλιλαίας· έχει την στόφα των πρώτων μαθητών· αρχέγονος, ευθύς, Κεφαλλωνίτης, και με μιά καρδιά μικρού παιδιού τεράστια.
Υπάρχει μιά άλλη Κεφαλλωνιά… η πραγματική Κεφαλλωνιά… με ωραίους ανθρώπους, τέτοιου ειδικού βάρους… που δεν το βάζει ο νούς μας…
Που εγκληματούμε απέναντί τους… διότι βλέποντας εμάς μέσα στην Εκκλησία
-όπως έλεγε και ο Πατήρ Γεράσιμος- λένε και σκέφτονται… :
Αν μπω κι εγώ μέσα… θα γίνω σαν και δαύτους…; και τραβιούνται πέρα.
Όμως ο Θεός γνωρίζει· κι εμάς, κι αυτούς.
Μου είπε λοιπόν μιά κουβέντα ο Σπύρος, την οποία παραδέχομαι:
«Η Κεφαλλωνιά με Δεσπότη τον Μάκη, θα γέμισει Παπάδες…!»
…φίλους και πνευματικά του παιδιά, που γιά υπηρετήσουν καλύτερα κ απρόσκοπτα τα σχέδια τού Δεσπότη Πατρός Γερασίμου γιά την Κεφαλλωνιά, θα φορούσαν το ένδοξο ράσσο… διότι όπως είπαμε σου έκλεβε –τού έδινες- την ψυχή σου.
Ευχόμαστε και η μεγάλη δική του ψυχή τού Πατρός Γερασίμου, να ενισχύσει ως βούλεται και ως γνωρίζει –δεν υπήρχε θέμα και θάμνος στην Κεφαλλωνιά που δεν τα γνώριζε!- να ενισχύσει λοιπόν άνωθεν στο έργο του, τον νέο Δεσπότη Κεφαλληνίας κ. Δημήτριο. Αμήν.
Σας ευχαριστώ !
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Πειραιάς· 11/3/2017
Από το βιβλίο του κ. Διονύση Κ. Κουγιανού «Παρουσιάσεις»
που αποτελεί επιτομή των ομιλιών γιά τις παρουσιάσεις τού βιβλίου του
«Γεράσιμος Φωκάς, ένας Ουρανοθρόνιστος Επίσκοπος»
