Οι «Ναζί στη φυλακή» με απόφαση δικαστηρίου, όχι social media

Τα λαϊκά δικαστήρια δεν είναι διακριτικά αστικών δημοκρατιών, αλλά κοινωνιών σαν αυτές που οραματίζονται οι φασίστες

Στις 7 Οκτωβρίου θα ολοκληρωθεί μετά από χαρακτηριστική – έως εκνευριστική – καθυστέρηση η δίκη της Χρυσής Αυγής.

Επί πέντε χρόνια από την έναρξη της οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα κυκλοφορούν ελεύθεροι, άλλοι εκλέγονται Ευρωβουλευτές, άλλοι γίνονται κομματάρχες και στη μεγάλη πλειονότητα τους εξακολουθούν να επιδεικνύουν τη «μαγκιά» τους χωρίς ίχνος μεταμέλειας. Αυτό είναι από μόνο του εξοργιστικό, όπως και κατανοητή η ανάγκη όλων των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών να δουν πίσω από τα κάγκελα τους «εγκέφαλους» της εγκληματικής οργάνωσης.

Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να γινόμαστε συλλήβδην δικαστές, απαιτώντας μέσω των κοινωνικών δικτύων «οι Ναζί στη φυλακή» υπάρχει κάποια απόσταση. Τις τελευταίες ημέρες η εικόνα της κόκκινης σαν από αίμα στάμπας, συνοδεία του αιτήματος για φυλάκιση των κατηγορούμενων της Χ.Α., έχει πλημμυρίσει το Facebook και θα εξαπλώνεται όσο θα πλησιάζει η μέρα ανακοίνωσης της απόφασης.

Ζούμε σε ένα Κράτος Δικαίου. Ράθυμου και βραδύνοος μεν, αλλά Δικαίου. Η οχλοκρατία και τα λαϊκά δικαστήρια δεν είναι διακριτικά αστικών δημοκρατιών, αλλά κοινωνιών σαν αυτές που οραματίζονται οι φασίστες. Με το να τους καταδικάζουμε από τον καναπέ του σπιτιού μας, πατώντας ένα κουμπί είτε επειδή φοβόμαστε ότι θα διαφύγουν της Νέμεσις, είτε (πολύ περισσότερο) γιατί το είδαμε στο προφίλ του διπλανού και μας φάνηκε «μοδάτο», ουσιαστικά παίζουμε το παιχνίδι τους. Λαϊκά δικαστήρια έστηναν μεταξύ άλλων στο μεσαίωνα για να στείλουν στην πυρά τους «αιρετικούς» και στη ναζιστική Γερμανία για την εκτέλεση όλων των ανεπιθύμητων, Εβραίων, κομμουνιστών, τσιγγάνων και ομοφυλόφιλων.

Το συναισθηματικό κριτήριο αδυνατεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να αποδεχτεί αυτό που λέγεται «τεκμήριο αθωότητας», αλλά η υπεράσπιση της λειτουργίας της Δημοκρατίας δεν μπορεί ομοίως να επιτρέψει το «τσουβάλιασμα». Στη δίκη της Χ.Α. οι κατηγορούμενοι είναι 67 και ασφαλώς το ποσοστό ευθύνης στις εγκληματικές πράξεις που αποδίδονται στην οργάνωση δεν είναι εκ των πραγμάτων δυνατό (ούτε και δίκαιο) να κατανεμηθεί ισομερώς. Το «οι ναζί στη φυλακή» ουσιαστικά εξομοιώνει την «κεφαλή» με την ουρά των 67. Είναι κάτι που έκανε πολύ εύκολα και ο Μιχαλολιάκος όταν αγόρευσε ελεύθερος, περικλείοντας στους «προδότες» του έθνους όλους όσους ήθελε να βάλει απέναντί του.

Κάποιοι είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πέσουν στα μαλακά για μειωμένο καταλογισμό, για αβελτηρία ή ευπιστία. Δεν γίνεται να καταδικαστούν για την ιδεολογία τους αυτή καθ’ αυτή και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει κατανοητό στο μέσο χρήση του Facebook. H X.A. δικάζεται για τα εγκλήματά της. Όσο αποκρουστική και αν είναι η ιδεολογία της, δεν αποτελεί λόγο φυλάκισης. Έχουμε Δημοκρατία γιατί οι ιδέες είναι ελεύθερες, όποιες και αν είναι αυτές.

Ακόμα και ως απογυμνωμένο σύνθημα να το δούμε, είναι τόσο ολοκληρωτικό που παίρνει αποστάσεις από τον wannabe αντιφασιστικό του χαρακτήρα.

Ο φασισμός στην Ελλάδα παραμένει δυστυχώς ισχυρός. Ο μόνος τρόπος για την αποδυνάμωση του είναι η περιθωριοποίηση του μέσω της κατάλληλης παιδείας. Σαφώς και πρέπει να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους οι θιασώτες του και να μνημονεύονται ως παραδείγματα για το που οδηγεί το μίσος.

Με το να ουρλιάζουμε όμως οχλαγωγώντας στα social media για την ποινικοποίηση και τιμωρία του, πιθανότατα και να τον τροφοδοτούμε.

Πηγή: menshouse.gr