Οι παλιές εκπομπές της ΕΡΤ είναι η ιδανική πηγή νοσταλγίας για να νιώσεις πως πέρασαν τα χρόνια.
Ό,τι και να έχεις να προσάψεις στην ΕΡΤ δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι μεγάλωσε γενιές και γενιές που την είχαν σαν μοναδική επιλογή ψυχαγωγίας, ενημέρωσης και κάποιες φορές εκπαίδευσης.
Πριν τα ιδιωτικά κανάλια εισβάλλουν σαν ανεμοστρόβιλος στις τηλεοράσεις μας, η ΕΡΤ ήταν η αγαπημένη συνήθεια όλων των τηλεθεατών. Τα δύο της κανάλια ιδιαίτερα, ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2 προσέφεραν έναν ατέλειωτο θησαυρό εκπομπών που θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερη αν είχε διατηρηθεί όλο το αρχείο της.
Αλλά μάλλον ήταν πιο σημαντικό να γραφτούν πάνω στις κασέτες των εκπομπών αγώνες ποδοσφαίρου.
Κάποιες από αυτές τις εκπομπές αγαπήθηκαν τόσο που ακόμα και πολλά χρόνια μετά, με ελάχιστες διαφημίσεις παρέμειναν στην μνήμη πολλών από εμάς. Κάποιοι πιο νεαροί τις θυμούνται ίσια ίσα, σαν μια θαμπή ανάμνηση των νηπιακών τους χρόνων. Άλλοι έχουν ξεχάσει το όνομα αλλά χρειάζονται ένα στοιχείο για να ενεργοποιηθεί η μνήμη τους.
Πέντε τέτοιες εκπομπές προσπαθήσαμε να ξεχωρίσουμε ανάμεσα στις εκατοντάδες. Εκπομπές που πλησιάζουν ή ξεπέρασαν τα 30 χρόνια ζωής από τότε που τις πρωτοείδαμε.
Τρεις δεκαετίες που οι ζωές όλων μας άλλαξαν αλλά η νοσταλγία δεν έπαψε να μας κρατάει συνδεδεμένους με αόρατα δεσμά με το παρελθόν. Εκπομπές που θα σε κάνουν να νιώσεις λίγο παραπάνω γέρος απ’ ό,τι ένιωθες πριν.
Μικροί Μεγάλοι
Η κοινωνική σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και του Αντώνη Σιμιτζή παρουσίαζε δραματοποιημένες οικογενειακές ιστορίες με κεντρική αφήγηση γύρω από τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους. Το πρωτότυπο κομμάτι της σειράς ήταν ότι μετά από κάθε απόσπασμα των ήδη γυρισμένων σκηνών της σειράς, η εκπομπή επέστρεφε στο στούντιο όπου ακολουθούσε συζήτηση.
Στη συζήτηση συμμετείχαν πάντα δύο γονείς και δύο παιδιά που σχολίαζαν όσα είχαν δει. Την κουβέντα συντόνιζε ο Θανάσης Παπαγεωργίου τις πρώτες σεζόν και αργότερα η Κατερίνα Ζαρόκωστα.
Στις εκπομπές της σειράς, μετά την προβολή αυτοτελών, δραματοποιημένων ιστοριών με θέμα τις σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών, ακολουθούσε συζήτηση με τέσσερις καλεσμένους της εκπομπής (δυο γονείς και δυο νέους) και συντονιστή αρχικά τον Θανάση Παπαγεωργίου και μετέπειτα την Κατερίνα Ζαρόκωστα. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου μάλιστα έπαιζε και τον πατέρα της σειράς. Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει άλλο αντίστοιχο κόνσεπτ εκπομπής που να διατηρεί υψηλό επίπεδο σεναρίου, ερμηνειών και σοβαρής (αν και πολλές φορές αρκετά ηθικοπλαστικής) συζήτησης.
Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του
Η δεύτερη σειρά του μακρινού 1985 που είχε στον τίτλο της τη λέξη λιοντάρια. Τίτλος εμπνευσμένος από τον μύθο του Αισώπου. Το σενάριο ήταν δομημένο γύρω από τη ζωή ενός γκρινιάρη μονογονέα λογιστή που μεγαλώνει τα παιδιά του προσπαθώντας να τους περάσει τα πιστεύω του αλλά βρίσκει διαρκώς τοίχο.
Τα τέκνα του τον μπλέκουν διαρκώς καθώς με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο όλοι τους κάνουν το δικό τους. Το καστ με πρώτο τον Κώστα Βουτσά και αργότερα την Μάρθα Καραγιάννη, είχε δυο μεγάλα ονόματα του παλιού κινηματογράφου.
Στους ρόλους των παιδιών μετέπειτα μεγάλοι κωμικοί όπως ο Κώστας Ευρυπιώτης, ο Δημήτρης Φραγκιόγλου και ο Παύλος Χαϊκάλης. 26 μόλις επεισόδια, μεγάλες τηλεθεάσεις για την εποχή και ένα μουσικό θέμα αρχής χαραγμένο στο κεφάλι μας.
Τα ξύλινα σπαθιά
Βασισμένο στο καταπληκτικό αντιπολεμικό βιβλίου του προσφάτων εκλιπόντα Παντελή Καλιότσου, η σειρά των 10 μόλις επεισοδίων, έμεινε να θυμίζει το πώς μπορεί να γίνει μία μεταφορά επιπέδου στην μικρή οθόνη. Ήρωες της σειράς μικρά παιδιά ενός χωριού που κάθε μέρα εμπλέκονταν σε επικούς «πολέμους». Χωρισμένα σε δύο ομάδες, με δυο διαφορετικούς αρχηγούς, προμηθεύονταν κάθε λογής όπλο και με αυτοσχέδια πυρομαχικά ξεκινούσαν τις επικές μάχες τους. Μάχες με τραυματίες, που έφταναν μέχρι και τους ενήλικες του χωριού. Κάθε χαρακτήρας και ένας συμβολισμός της κοινωνίας των πολεμοχαρών ανθρώπων.
Οι ιερόσυλοι
Η πιο δημοφιλής σειρά της σεζόν 1983 – 1984 που όμως δεν προβλήθηκε ποτέ σε επανάληψη. Παρόλα αυτά, κατείχε το ρεκόρ τηλεθέασης ενός επεισοδίου με 82%. Συγκεκριμένα το 19ο και τελευταίο επεισόδιο της σειράς.
Αστυνομική σειρά με τον αδέκαστο αστυνόμο Θάνο Λειβαδίτη να προσπαθεί να ανακαλύψει στη σπείρα των πλαστογράφων εκκλησιαστικών εικόνων. Με την πολυχρησιμοποιημένη μουσική του Loving, living and giving της Νταϊάνα Ρος να παίζει στο σήμα αρχής. Δυστυχώς, ακόμα μία σειρά που δεν σώζεται στο αρχείο της ΕΡΤ και κατάφερε μόνο να προβληθεί σε τοπικούς σταθμούς της χώρας.
Μία από τις ελληνικές προσπάθειες να μεταφερθεί το κλίμα των ξένων αντίστοιχων αστυνομικών σειρών στην κρατική τηλεόραση.
Με το Α με το Β με το Νι και με το Σίγμα
Στη λίστα δε θα μπορούσε να λείπει ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα της εκπαιδευτικής τηλεόρασης. Κάθε επεισόδιο η εκπομπή επισκεπτόταν και μία πόλη της Ελλάδας. Με ποια σειρά; Με αλφαβητική σειρά, αφού κάθε εκπομπή ήταν αφιερωμένη σε κάθε ένα γράμμα της αλφαβήτου.
Παιχνίδια εύρεσης χαμένου θησαυρού ή μάλλον… χαμένων αντικειμένων που θα βοηθούσαν να σχηματιστεί μία ιστορία στο τέλος κάθε επεισοδίου.
Διαφορετικός παρουσιαστής σε κάθε επεισόδιο και παίκτες τα παιδιά της πόλης που γυριζόταν το επεισόδιο.
Πηγή: menshouse.gr
